Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#400 - De volhouder

 

Ik gesp de timmermansgordel om en hang de klauwhamer rechts in het lusje. Links hang ik twee van mijn favoriete beitels. Afgelopen weekend heb ik ze nog geslepen. In het vak aan de voorkant liggen een waterpomptang en een paar grote spijkers.

Fluitend open ik de deur en ruik de vertrouwde geur van urine en chloor. Ik kijk hem aan. De Duck tape om zijn enkels, polsen en rond zijn borstkas ziet er stevig genoeg uit.

Hij kijkt terug met een mengeling van angst en vastberadenheid. Die angst is terecht, nu is hij nog banger voor zijn capo dan voor mij. Straks is het andersom en dan gaat die vastberadenheid ook wel weg. Zo gaat het iedere keer.

“Ga je me vertellen wie in West onze markt probeert af te pakken?”

Hij schudt zijn hoofd.

Met een zucht trek ik de Duck tape van zijn mond af. De tranen springen in zijn ogen, maar hij geeft geen kik.

Ik buig me over hem heen en fluister: “Hoe sneller je het aan ome Jean vertelt, hoe sneller je weer thuis bent. Wie is er in West bezig?”

Stilte.

Met een beitel geplaatst tussen het tweede en derde kootje van zijn rechterpink, en met de hamer in de aanslag vraag ik het weer: “Wie?”

Zijn ogen worden heel groot, het zweet breekt hem uit en hij probeert zich los te rukken, maar hij zegt niks. Kan hij wel praten? Hebben ze soms een mute opgepakt?

De beitel gaat door zijn pink als een warm mes door de boter. De pink valt op de grond, zijn hand bloedt als een rund en hij schreeuwt het uit.

Aha! Hij kan dus praten en plaats de beitel op zijn andere pink.

 

 

Veel later loop ik de kamer uit waar François op me staat te wachten.

“En?” vraagt hij, “heeft hij het verteld?”

Ik schud mijn hoofd.

“Gaat hij het nog vertellen?”

“Die vertelt nooit meer iets.” en ik loop naar de badkamer om het bloed van mijn gereedschap te spoelen.

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wel wel, die is bij de pinken!

@Taco. Goed verhaal, ik denk dat je sommige woorden kan schrappen om meer plaats te maken, maar dat is loos advies want ik bereikte de driehonderd veel sneller dan gewild en het lukt me ook niet om te schrappen... Dat gezegd, goede horror!

GG!

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, weer een verhaal om te smullen. Eens met Tony. Als je in het verhaal niets met de waterpomptang en de spijkers doet, kun je het ook weglaten. Hier en daar wat strakker schrijven en dan kun je binnen de 300 woorden blijven. Verder met plezier gelezen. 

Duck tape = duct tape 

“Die vertelt nooit meer iets.” en ik loop   ---> de punt moet een komma zijn. Je kunt ook de "en" weglaten en ik met een hoofdletter beginnen.

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony en Fief, dank voor de complimenten. 300 woorden is veel te weinig voor een smakelijke martelscene. In het witte gedeelte had ik nog wat overtuigingsacties willen plaatsen. Tanden trekken met de waterpomptang, spijkers door knieschijven. Jean heeft een levendige fantasie.

Ik ben het met jullie eens, dat dit verhaal wel korter kan hier en daar. Blijft mijn valkuil.

Duct tape: Ik ken het als duck tape door het verhaal dat daar bij hoort. Het water loopt nl van de tape af zoals het water van een eend af loopt. Daar komt de (bij)naam duck tape vandaan.

Misschien aardig om te weten dat dit een vervolg is op opdracht 388

THX

Lid sinds

2 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Taco, #388, is precies van voor mijn aanmelding, maar je hebt dit zo spannend gemaakt, dat ik deze zeker even terug ga lezen en al benieuwd naar een nieuw vervolg :-)

Aha! Hij kan dus praten en plaats de beitel op zijn andere pink => Ik struikelde een beetje over "en plaats de beitel", ik had zelf misschien "en ik plaats de beitel" geschreven, maar ik ben en druk lerende en dit is misschien ook een smaak kwestie. Maar nogmaals goed verhaal!

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Debby, dank voor je compliment en leuk dat je de moeite heb genomen om de proloog te lezen.

@Sakura, je kent je klassiekers. Top!

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Leuk verhaal. (Nu ja 'leuk' 😉) Wat ik grappig vind is het pocherige dat hij zijn slachtoffer wel aan de praat krijgt, maar niet dus.

Misschien inderdaad wat 'strakker' door wat te schrappen, maar tegelijkertijd dragen de details wel bij aan de sfeer van het verhaal.

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Taco, lekker luguber; ik zit te rillen achter mijn beeldscherm (niet van de kou).
En ik ben het eens met de opmerking van Debby over 'en ik plaats de beitel'; in die zin is 'hij' het onderwerp bij 'kan praten' en 'ik' bij 'plaats'. Door 'ik' weg te laten lijkt het alsof 'hij' ook het onderwerp is bij het plaatsen van de beitel.