Zij wees naar het ding. ‘Van wie is dit?’ vroeg zij en liep terug in de richting van iets. ‘Zagen jullie dit eerder?’

De anderen deden iets met hun hoofd. Iemand pakte iets ergens vandaan en zei: ‘Lag dat daar niet bij ons ding?’

‘Ah! Dat verklaart alles,’ zei zij. ‘Ik begrijp wel dat iemand zoiets gebruikt.’ Zij keek vriendelijk naar de grootste en zei snel. ‘Daar heb ik gelijk in, of niet?’

‘Tuurlijk,’ zei de grootste en hij deed niets bij de deur van het grote vakantiehuis. ‘Daar heb je helemaal gelijk in.’

‘Die vorm,’ zei zij. ‘komt mij niet bekend voor, ik heb echt geen idee.’ Zij legde het ding met een klap ergens op, hopend dat het stuk zou vallen. ‘Maar als het niet voor een van ons is, ligt het waarschijnlijk klaar voor een volgend iemand.’

‘Zou je niet voorzichtig zijn,’ zei de grootste, ‘en het verder onderzoeken?’

‘Er klopt iets niet, al ruikt het wel lekker,’ zei iemand anders. ‘dingen ook, maar ergens doet er iets niet. We moeten hier meer over weten, tenminste dat vind ik, het hoeft niet voor iedereen.’ Iemand deed iets en deed het eronder. ‘Hiermee kunnen we iets doen.’

‘Getsie,’ zei de grootste en deed wel iets.

‘Wacht even,’ zei zij. ‘Dit gaat mij te … iets.’ Met haar blik gericht op sommigen liep zij terug en keek ergens. ‘Dit hoeft geen toeval te zijn.’ Zij gebaarde ofzo. ‘Eerst vinden jullie dat daar en doen jullie beschuldigend. Maar ondertussen willen jullie het wel doen en onderzoeken.’ Zij keek onnozel. ‘Er is niets aan het ding, dat kan gewoon niet.’ 

‘Zo ben je altijd.’ zei iemand. ‘Dat blinde iets. Het houdt niet op.’

‘Ergens heeft hij iets,’ zei nog iemand en ging verderop staan en deed iets.

‘Kijk,’ zei zij. ‘Ik heb personenen en die vinden dit ook prima.’ Beide doen iets en gaan ergens staan. ‘Eerst antwoorden, dan bepalen we het.’ Zij schudde haar hoofd. ‘Die vorm!’ fluisterde zij. ‘Ik heb geen idee.’