# 396 Sommige mensen
Some people have the task to be happy. Met het gevoel alsof iemand mijn hart uit mijn lijf heeft gerukt en het er daarna weer zorgvuldig in heeft teruggelegd, staar ik voor me uit, terwijl ik het blad waar deze zin in staat op mijn knieën laat zakken.
Hoe bestaat het dat de vrouw, die ik verafschuw vanwege haar irritante en overweldigende aanwezigheid, met viltstift op een muur in haar huis heeft geschreven waar ik vaak over nadenk maar nooit hardop zeg.
Gelukkig zijn als levenstaak. Als iets waar je je best voor moet doen, in weer en wind, in voor-en tegenspoed, niettegenstaande het feit dat het allemaal echt heel vreselijk is.
De reden dat die zin mij zo diep raakt, komt doordat ik een van die some people ben. Dat toegeven voelt raar. Hoe kun je nu van jezelf zeggen dat je levensmotto een taak is, terwijl geluk je toch vooral overkomt. Of niet. Geluk afdwingen kan wel: als je iemand verrast met iets wat die persoon graag hebben wil. Of je zegt iets liefs als iemand een uitbrander verwacht. Maar voor de meeste mensen blijft geluk een wiebelig en grillig fenomeen.
Vooral omdat tegenwoordig de meeste aandacht uitgaat maar mensen die zielig zijn of doen. Begrijp me niet verkeerd. Er gebeurt heel veel waar mensen terecht verdrietig over zijn. Ik ben dat ook. Het is alleen zo dat die negatieve spiraal van ellende een draaikolk wordt die mensen naar een toestand zuigt waar nauwelijks nog lichtpuntjes zijn. Ik ben niet voor valse hoop. Ik ben wel voor het kijken naar wat er ook is, op welke uitsteeksels ik mijn voeten kan zetten om naar het licht te klimmen.
En het gekke is, dat ik voor dat omdenken nauwelijks moeite hoef te doen.
Hoi Carneli, de eerste zin…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Hoi Carneli, de eerste zin vind ik heftig, maar daarna is het allemaal veel minder heftig. Filosofisch bijna. De laatste zin is bijna tegenovergesteld aan de eerste. Wellicht de bedoeling, maar ik vat het niet helemaal.
Ligt vast aan mij ;)
De tweestrijd tussennhet…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
De tweestrijd tussennhet zonnetje in huis en de realist. Fijn geschreven!
(misschoen nog iets meer show soms, maar ja met 300 woordjes…)
GG!!
Hallo Tacotijsma. En ik snap…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Tacotijsma. En ik snap weer niet wat jij bedoelt. Kan ook.
Hoi Tony, dank voor je…
Lid sinds
7 jaarRol
Hoi Tony, dank voor je reactie, de show komt weer in een ander stuk.
Ha Carneli, mooi en ook wat…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Ha Carneli, mooi en ook wat verwarrend stukje tekst over geluk. Ik probeer het te vatten, maar kan er net niet helemaal bij. Ik vind je keus voor een spreuk over geluk, wel heel mooi. Merken we niet al te vaak naderhand dat we een bepaalde periode gelukkig waren, vaak zonder dat toen zelf te beseffen? Mooi, die laatste zin: de uitsteeksels zoeken waarop je kunt staan om naar het licht kunt klimmen. Misschien niet als taak, maar dan toch wel als levenskunst.
Graag gelezen.
Hallo Maria F. Volgens mij…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Maria F. Volgens mij gaat het er bij dit motto niet om of geluk je overvalt of dat je dat pas achteraf beseft. Het gaat erom dat je bewust met geluk omgaat en het ook bewust opzoekt zodat je blijheid kunt strooien op plaatsen waar anderen meehuilen met de wolven. Dat dat verwarrend is, snap ik.
Mooie monoloog die je…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Mooie monoloog die je personage goed typeert. Je zou het ook nog zo kunnen uitwerken door je monoloog te vermengen met handeling om het nog meer in het nu en hier te brengen. Maar dat hoeft niet in 300 woorden. Je kiest precies je formuleringen en laat voldoende open om didactische verwarring te zaaien. Ik vind het detail van de met viltstift geschreven motto op de muur grappig en vervreemdend. In mijn hoofd leidt dit tot vragen hoe die relatie zit en ontstaat een verhaal. Mooi gedaan.
Hallo O, wat tof dat je…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo O, wat tof dat je miijn intentie eruit weet te vissen. Dit is een betoog omdat het mijn motto ook echt is. Tegenwoordig krijg je praktisch alleen nog maar aandacht als je zielig bent of doet. Dat maakt de rijke schakereringen in de beleving van iets plat. Ik ga dan het liefst aan de andere kant van de boot zitten voor het broodnodige evenwicht.