Hoi Emily, de burn-out heeft een je hp wel een moorddadig karakter gegeven. Een verrassend einde in ieder geval. Graag gelezen.

Kijk eens naar het herhalen van woorden in je verhaal. Het leest mooier als je dat kunt vermijden. Bijvoorbeeld: "hij loopt voort" en "Terwijl hij voort blijft ratelen". De tweede voort kun je vervangen door "door". (Terwijl hij door blijft ratelen)

Vandaag slenter ik langzaam over een bospaadje  ---> met slenteren zeg je al dat het langzaam gaat. Langzaam slenteren is dus dubbelop.

dat is de manager. De manager, de man van onmogelijke deadlines,  ---> de herhaling van "de manager" stroopt het verhaal. Ik zou de tweede manager weglaten.

De manager, de man van onmogelijke deadlines, die niet geloofde dat ik stress had, die tientallen mensen ontslagen had en de firma reorganiseerde tot er niets meer van over was, kortom de man die mijn leven op het werk tot een hel maakte, die man loopt nu naast mij in dit prachtige bos waar ik rust zocht.

Dit is een lange zin die niet lekker leest. Als je veel komma's in een zin nodig hebt, is het voor de leesbaarheid beter om er meerdere zinnen van te maken. Drie keer man in één zin zou ik ook vermijden.
 

Ha Emily, leuk, spannend verhaal, maar zo'n einde had ik niet verwacht. Ik kon me aardig in je HP verplaatsen, maar opeens was het toch een heel ander persoon dan ik had gedacht. Wel mooi hoe je het ongeluk omschrijft. Logisch dat hij valt als hij niet voor zich kijkt.
Ik ben bang dat je HP voorlopig nog lang niet van het gepieker af is...
 

Ergens vind ik 'betoverend' voor het meer niet gepast, daar is de rest van het bos weer te alledaags voor. Waar speelt dit zich af, dat die manager ook nog een eind naar beneden stort?

Ah, ook een ongewenste ontmoeting in het bos.
Goed verhaal. Ik had graag wat meer willen lezen over de emoties die de hp voelt tijdens de wandeling en hoe de woede een kookpunt bereikt. Maar goed, 350 woorden legt natuurlijk wat beperkingen op.

Dat zal hem leren! Ik heb wat moeite om de scène van bospad tot bubbels voor me te zien, maar dat zal waarschijnlijk aan mijn (gebrek aan) fantasie liggen.

Vandaag slenter ik langzaam over een bospaadje langs een betoverend meer, als ik achter mij het gehijg van een andere wandelaar hoor. Ik keer mij om en mijn hart staat stil.

Ik verwachtte na deze zinnen eigenlijk dat het hart van de andere wandelaar spoedig stil zou staan en dat was ook zo, maar niet op de manier die ik in mijn hoofd had. Leuk dat het verhaal een andere wending nam.

Leuk verhaal Emily! Ik vind de terloopsheid waarmee hij doodgaat heel geestig. Wat de emoties betreft, voor mij leest het als een cadeautje van het universum, dat je hp met de glimlach aanneemt. Ik weet niet zeker of je het zo bedoeld hebt, maar ik vind het zo wel leuk :) 

Hoi Emily, wat een onverwachte uitkomst! Dat zag ik niet aankomen :D Ik vind het een leuk verhaal, wel veel tell ipv show. Misschien zou het nóg spannender worden als we wat meer ín het hoofd van hp zitten.

gr, Yvette

Excuus voor mijn late reactie (opdrachtverzinner). Ik lig al de hele week met griep op bed.

Emily, je bent een slecht mens, maar niet slechter dan ik, constateer ik met een brede grimlach. Goed verhaal. Genoten.

Een heerlijk verrassend eind, eindelijk rust 

Emily, ik kan me hier van alles bij voorstellen, je hebt de opdracht tot een mooie scene verwerkt met een onverwacht einde. Hoewel ... onverwacht??
Ik bleef even haken bij deze passage: '... probeert iets te grijpen om zich aan vast te houden. Ik reageer onmiddellijk: één welgemikte trap op zijn hand ... '; het eerste deel doet vermoeden dat hij niets vindt om zich aan vast te houden, in het tweede deel schijnt hij wel iets vast te houden.
Maar daarom heb ik niet minder genoten!