Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#392 Vastberaden

Morgen is de zitting. Al weet ze dat ze zuiver heeft gehandeld, weggezet worden als leugenaar breekt Mirthe op. Haar brein maakt overuren, het lukt niet haar gedachten te stoppen. Tijdens een wandeling met airpods in haar oren probeert ze haar gedachten tot stilte te manen. De muziek zo hard dat ze een achterop komende fietser niet hoort en schrikt als deze haar op het smalle bospad voorbij raast. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend, de bomen zitten vol verse bladknoppen. Mirthe ziet het niet, ze voelt slechts de tranen over haar wangen stromen.

Na anderhalf uur stevig doorbenen, verandert het bospad in een enorme modderpoel. Langs de randen van het pad groeien hulst en braamstruiken. Dit pad vervolgen zal haar schoenen totaal ruïneren en met een beetje pech gaat ze gestrekt de blubber in. Ze besluit terug te lopen naar een eerdere afslag. Na enkele minuten beseft ze dat dat pad zeker een half uur omlopen is en geen zekerheid biedt daar wél droge voeten te houden. Ze verzamelt wat takken, loopt vastberaden terug en gooit de takken in de blubber. Ze verdwijnen meteen, dat zal haar schoenen niet sparen.

Het idee van de omweg staat Mirthe niet aan, ze besluit de stekelige struiken te trotseren. Met het hart in haar keel wurmt ze zich tussen de takken door. Tweemaal verliest ze bijna haar evenwicht en lijkt een duik in de blubber dichtbij. Trots en vervult van rust kijkt ze terug als ze schoon en zonder kleerscheuren de overkant heeft bereikt.

Als Mirthe de rechtszaal binnen loopt denkt ze aan het bospad: "opgeven is geen optie”. Vastberaden houdt ze haar betoog. Dan hoort ze de rechter bevestigen waar ze zo lang voor gestreden heeft. 

Als ze de zaal verlaat, kijkt ze terug op een roerige tijd, vooruit naar een veilige toekomst.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Meri, op zich een mooi verhaal, maar je laat me met vragen achter. Je begint het verhaal met een spannende alinea en ik ben benieuwd wat er is gebeurd en hoe het gaat aflopen. Die belofte wordt niet ingelost. Aan het einde van het verhaal weet ik eigenlijk nog niets. 
De wandeling en de obstakels op het pad beschrijf je levendig, maar ik merk dat ik zit te wachten op een teken. Iets waardoor de hp het gevoel krijgt dat het goed gaat komen, of dat ze haar mannetje wel kan staan in de rechtszaal. Dat blijft uit.
"Opgeven is geen garantie voor rust" snapte ik niet helemaal. "Opgeven is geen optie" lijkt me een betere uitdrukking.
De laatste zin vind ik mooi geschreven, maar het leest hol omdat ik niet weet wat er is gebeurd.

doorbenen verandert --> komma tussen twee persoonsvormen

Als Mirthe de rechtszaal binnen loopt denkt ze aan het bospad “opgeven is geen garantie voor rust”.  --> Moet er geen komma achter bospad? Of een dubbele punt?
... binnenloopt, denkt ze ...

Als ze de zaal verlaat kijkt ze terug   ---> komma tussen verlaat en kijkt

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, dankjewel voor je feedback.

Ik begrijp wat je mist, ik mis het zelf ook. Werd beperkt door de 300 woorden, ik heb geschrapt uit het volledige verhaal, waar ik nog aan werk. 

Het voorteken zit voor de hoofdpersoon in de levensles die ze ontvangt op het bospad "dat ze een uitdaging niet uit de weg moet gaan". Het sterkt haar om het "obstakel" op haar levenspad aan te gaan. Een voorteken hoeft geen bijgeloof te zijn, dacht ik...

Ik probeer de volledige versie nog toe te voegen, dan laat ik het aantal woorden voor wat het is. 

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hp heeft nogal wat voor de kiezen gekregen, zo te lezen. Het bospad wat ze over moet gaan en wat ze tenslotte door niet op te geven, beslecht is een levensles. Ik vind het mooi dat je dat als voorteken 'noemt'.

Is het niet: Langs de randen van het pad groeien hulst en bramenstruiken? 

 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel Dana M! Als je goed kijkt zit de wereld vol voortekens waar je levenslessen uit kan putten. Voor mij persoonlijk waardevoller dan een voorteken zien in bijgeloof. 

Groeit of groeien... Ik heb het 2x gewijzigd. Je hebt gelijk denk ik, dat was mijn eerste ingeving ook. Pas ik aan! 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik zag het voor me behalve toen ze zoals Tarzan door het bos ging. Ik kon niet af van het beeld van lianen namelijk, ligt bij mij. Ik had meteen door dat hoe ze door het bos ging en niet opgaf een metafoor of voorteken was voor de rechtsgang. Dit is ook meestal zo, dat hoe je problemen in het ene aanpakt een voorspellende waarde heeft bij het ander.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, prachtige metafoor.
Ik vind niet dat je te weinig vertelt, integendeel: ik had het mooi gevonden als in het midden gelaten was of ze gedaagde, verdachte, slachtoffer of getuige is.