#392 Noorderlicht

Hilde stond naakt in de sneeuw. De kou prikte als naalden in haar voetzolen. Ze beefde ongecontroleerd, haar ademhaling schokkerig.

Casper en zij waren op huwelijksreis. In een onuitspreekbaar Fins plaatsje binnen de poolcirkel huurden ze een blokhut. Het was -20. De zon kwam niet op. Rond het middaguur verkleurde boven de horizon de gitzwarte lucht tot diep donkerblauw, maar licht werd het niet. Dat maakte ook niet uit. Ze waren hier voor de lange nachten.

Hoewel het niet hun bedoeling was van het rendierenvel voor de open haard af te komen, haalde een vrolijke Lap hen over tot een toeristische husky-safari en een bezoek aan een rendierfarm. Bij ijsvissen trok Hilde de grens.

Casper ging alleen. Als ze de laatste nacht maar samen doorbrachten en eindelijk het noorderlicht zagen vond Hilde het best.

Ze besloot de ingebouwde sauna te gebruiken. Ze stookte hem hoog op en trok haar kleren uit. Ook haar ring deed ze af. Zorgvuldig legde ze hem op het tafeltje naast de open haard. Alleen de hanger van rendiergewei, een vruchtbaarheidssymbool, die ze op het vliegveld kocht, hield ze om.

Ze genoot van de weldadige hitte in de sauna en bekeek door het raampje de dichtgesneeuwde buitenwereld. Een eekhoorn schoot voorbij. Hilde kreeg een idee. Ze zou de sneeuw in hollen, helemaal afkoelen en dan terug de sauna in. Was dat niet hoe de Finnen het deden?

Ze hing haar badjas naast de deur van de blokhut, haalde drie keer puffend adem en trok de deur open. Ze holde de veranda af en stapte de sneeuw in. Eén, twee, drie stappen. Ze rilde. Dit viel best mee. Ze spreidde haar armen en ademde uit. Haar huid tintelde. 

Toen ze inademde, sloeg de kou toe. Haar adem stokte. Ze besefte haar vergissing. Haar armen schokten. Haar borst verkrampte. Ze moest terug, maar haar benen weigerden. Haar hart fladderde. 'Kom op,’ vermaande ze zichzelf, maar geen geluid kwam over haar lippen. Waarom voelde ze geen paniek, vroeg ze zich licht geamuseerd af. Haar hart stopte.

Casper zag een groene waas over de saffierblauwe lucht glimmeren. ‘Petvi!’ zei hij en wees. De sami knikte. ‘Aurora bad omen. Souls of the dead. Better not talk about.'