Spannend en sfeervol geschreven. De ontmoeting met de uil is een goede vondst. Hij werkt goed. Het geeft een mysterieuze laag aan het verhaal.

Intentionaliteit en het ontbreken eraan in dingen heb ik al eens uitgebreid beschouwd hier op dit forum onder een existentialistische bijdrage van Jan P. Meijers wie kent hem nog. Als je het dan ook nog eens extra benadrukt als een niet benutte mogelijkheid zoals jij in de eerste zin doet, weet je dat je qua absurdisme goed zit. Dat de rest van de tekst dit niet inlost, vind ik althans jammer. Het ontaardt in wat toch veel weg heeft van stock fantasy sf. Dat een roterende uilenkop met doordringend gele ogen kalmerend zou werken, grijpt echter fijn terug naar het tegendraadse. Als lezer blijf ik natuurlijk wel bekocht achter want aan het eind van het liedje weet ik precies helemaal niets. Zelfs geen suggestie van een betekenis die het teken zou kunnen hebben. 

Zou je net zo gereageerd hebben als het verhaal begon met de hierna volgende zin, waar verder ook niet meer naar gerefereerd zou worden in het verhaal?

Nee. Anders.

Hallo Haring1, wat een mooi verhaal. Je neemt me helemaal mee de kou in. Mooi dat je de tijd van de klok noemt: 11:11, het gekkengetal. Ik denk meteen, als dat maar goed gaat ;-) Vervolgens loopt de spanning op: de kou en het slechte zicht maken de reis gevaarlijk. De Sneeuwuil redt hen echter door precies op het goede moment te voorschijn te komen. Er wordt geremd, voordat ze tegen de boom aan klappen in volle vaart. Daardoor krijgt Chiona weer vertrouwen in de expeditie. Mooi weergegeven hoe voortekens je mindset beïnvloeden. (witte rijp is dubbelop)
Met plezier gelezen.

Hoi Haring, ik weet ook niet goed wat ik in je verhaal moet lezen. Het drietal gaat ergens naar toe op een sneeuwscooter en dat is blijkbaar spannend. Ze zijn in ieder geval ergens bang voor. Er doemt een gevaarte op en ze worden door een uil in de gaten gehouden. Misschien mis ik de essentie. Ik ga het nog een keer lezen.

Vol angst in zijn ogen tuurt Viri in de verte ‘Er valt weinig anders te zien dan enkel het wit’. --> achter verte mist een punt. Waarom is Viri zo bang? Er is toch nog niets gebeurd?

Prikkelend verhaal. Nodigt uit om er een vervolg aan te plakken, alhoewel, aan de andere kant toch ook weer niet. Hou wel van open eindes waar je je fantasie in verder kunt laten gaan. 

De openingszin bracht me een beetje in verwarring. Alsof een klok iets is wat een bedoeling zou kunnen hebben. Dat onbedoeld mag van mij geschrapt worden.  

Ja, dat snapte ik wel, maar zoals het er stond, leek het alsof het de onbedoelde actie van de klok was (grinnik)

Dit klinkt als een fragment uit een intrigerende sf-roman, dat ik met plezier heb gelezen. Je hebt daar duidelijk talent voor.

Een klein zeurtje: een 'hoover' is in het Engels een stofzuiger en het werkwoord 'to hoover' betekent stofzuigen. Ben je misschien, zoals wel meer mensen, in de war met 'hover' (zweven), zoals in hovercraft? Dat wordt ook anders uitgesproken: het rijmt op het Engelse 'lover' en niet op 'mover'.

Of verplaatsen je personages zich echt in een gigantische stofzuiger?

Hallo Haring1,

Ik heb je verhaal 3x gelezen. Ergens maakt het me nieuwsgierig, tegelijkertijd pakt het me niet. Het is denk ik niet mijn genre. De vele details geven een goed beeld van de sfeer en de omgeving, dat vind ik mooi. 

​​​

Hey haring, graag gelezen, ik sluit me aan bij Tilma, die het mooi verwoordt.