# 390 Drakenburcht revisited

Ze zeggen dat ze meer dan vijfentwintig miljoen jaar geleden zijn ontstaan. In het verhaal van Ali baba waren er veertig rovers, hier zijn het veertig bergen en heuvels die elk een dwerg herbergen. Het zijn stuk voor stuk boosaardige wezens die superkrachten hebben. Zeven onder hen spannen de kroon. Daarom heeft men deze plek het Siebengebirge genoemd.
De hoogste berg is vierhonderdzestig meter hoog, de laagste driehonderdtwintig. Van hoogste naar laagste kregen ze namen als Grossser Ölberg, Löwenburg, Lohrberg, Nonnenstromberg, Petersberg, Wolkenburg en tenslotte Drachenfels. Deze laatste mag dan al de kleinste van de zeven zijn, de dwerg die er zich schuil houdt is de gevaarlijkste. Zijn naam is Fafnir.

Vlad, de woiwode van Bad Honnef heeft mij ontboden, hij is een telg van Slavische adel en wil als stadhouder graag met de titel van zijn voorvaders aangesproken worden.
“Wees welkom, Siegfried. Ik zal meteen met de deur in huis vallen. We kennen je als een onversaagd iemand en je vele heldendaden zijn ons ter ore gekomen. We willen je verzoeken om ons te verlossen van Fafnir.  Zijn schrikbewind heeft lang genoeg geduurd. We willen graag terug gewone mensen worden.”
“Zijn jullie dan geen gewone mensen, heer Vlad?”
“Wij hebben van de dwergen hun superkracht gekregen, maar de prijs die wij er voor betalen is hoog.”
“Wat is dan die prijs, is het geld, is het goud, zijn het edelstenen?”
“Neen, het is bloed, het bloed van onze eigen kinderen. Elke eerstgeborene van het vrouwelijk  geslacht moet op haar dertiende verjaardag naar de top van een van de bergen gebracht worden. Daar worden ze door engelachtige wezens opgewacht, die zo aantrekkelijk zijn dat ze meteen akkoord gaan om hen te vergezellen.”
“Nu begrijp ik waarom jullie dertien een ongeluksgetal noemen. Wat gebeurt er later met hen?”
“Geen mens die het weet, maar velen denken dat zij het zijn, die als nimfen aan de oevers van de Rijn ronddwalen. Als er wind opsteekt, hoort men in het ruisen van de bomen soms hun gezangen.”
“Wat verwacht je dan van mij, heer Vlad en over welke superkracht heb je het?”
“Wij zijn onkwetsbaar tegenover roofdieren of vijanden. Alleen,  de monsterlijke gedaanten die de dwergen aannemen kunnen wij niet de baas. Zo heerst er op Löwenburg een tweekoppige leeuw, op de Wolkenburg huist een weerwolf en hier op de Drachenfels teleporteert de dwerg Fafnir in een afzichtelijke draak. Jij bent een groot drakendoder, Siegfried. Jij kan hem aan.”
Siegfried had zijn zwaard Balmung meegenomen samen met de hoofdkap, die hij ooit op de nibelung Alberich veroverd had en die hem onzichtbaar maakte.
Snel vond hij de draak die op een helling van het gebergte zich tegoed deed aan de rijpe druiven. Door zijn onzichtbaarheid kon hij het gevaarte naderen en doden.
Met het afslachten van de draak werd een eeuwenoude ban verbroken en konden ook de andere monsters omgebracht worden. Hier en daar viel daarbij nog een slachtoffer, die vergeten was dat ook zijn onkwetsbaarheid inmiddels was opgeheven.