#387 Zeg het dan! [nieuwe versie]

Hoi Anton, ik weet niet goed waar je heen wil met je verhaal. Het leest voor mij erg rommelig.

Kijk nog eens naar het gebruik van de interpunctie. Een beletselteken gebruiken, heeft zijn nut, maar overdaad schaadt.

Ik kan gek doen, dat weet ik! altijd maar die laffe route: ‘pijn overkomt je, moet je niet opzoeken’ ---> Altijd moet met een hoofdletter. Achter opzoeken hoort een punt. Ik twijfel op pijn met een hoofdletter moet. Het is een citaat.

Wat zullen haar vriendinnen zeggen, of haar familie.  ---> dit is een vragende zin, er hoort dus een vraagteken achter.

Dag Anton, 

Dat klinkt als een storm in je (hp zijn) hoofd. 'Ik hou van jou' lijkt veel meer ballast met zich mee te dragen dan louter het uitdrukken van intense, warme gevoelens voor iemand. Dat is erg jammer voor je hp, vind ik en maakt het voor mij soms moeilijk invoelbaar. Misschien moet ik het later nog eens lezen om te zien wat er niet staat.

klein dingetje: ones zou once moeten zijn, geloof ik.  

/-/

Schitterend. Mooi verwoord de gedachtenstrijd met de interne motivational speaker. De poging om gevoel te overstemmen met ratio en het wanhopig grijpen naar verlangens om ze als manifestaties te positioneren. De herhaling werkt. De hoofdpersoon probeert zichzelf met een waarschijnlijk aangeleerde mantra kracht te geven en gaat dan aan het eind, gecontroleerd door zijn eigen opgeblazen overtuigingen en zonder aandacht voor de actuele situatie volledig over the top met zijn 'ik hou van jou'. Genieten.

@Fief, ik wilde de interne strijd van HP duiden en de angst voor zijn eerste keer IHVJ zeggen. Ik ben uren op zoek geweest naar tips etc. over monologue intérieur. Kreeg hem niet goed dus hoopte op feedback en tips. Ik heb weer nieuwe tips gelezen en ga hem vanavond redigeren.

@Annabe, dank voor je feedback, ik kan hier iets mee, niet alleen de angst van HP maar ook de liefde of angst van een mogelijke liefde te verliezen moet duidelijk worden. Ones once, tja teveel met leestekens bezig ipv dunglish.

@ Gi, tja... 

@sakura, gezien de eerdere feedback schrok ik van de jouwe, alsof ik overleg met je hebt gehad over dit verhaal ... Tekstueel kan er veel véél beter, dat snap ik, maar ben blij dat de boodschap wel over kan komen.

Als ik het goed begrijp, staat de hp als een Emile Ratelband zijn timide alterego op te jutten. Schitterend idee, en heel herkenbaar. Het is soms makkelijker een volle zaal toe te spreken dan een meisje (of jongen) te zeggen dat je van haar (of hem) houdt.
Het kost me wel moeite het verhaal te blijven volgen en ik denk dat het wel wat ingekort kan worden, maar ik herken het zeker als monologue interieur.

Hoi M,

Correct, de bedoeling was de interne worsteling te duiden, om het engste te doen wat er bestaat voor sommigen, je kwetsbaar opstellen. 

ik heb wat geschrapt en bijgeschaafd, ik vind het zelf wat leesbaarder, geen 500 woorden... Hoop dat jullie dit opnieuw willen lezen en becommentariëren.

A.

Hoi Anton, het is inderdaad een stuk ingekort. Herschrijven is niet alleen zinnen schrappen, maar ook kijken hoe je zinnen op een andere manier kunt formuleren. Ik heb een aantal zinnen eruit gehaald waar ik op haak.

Zo, kijk maar eens goed naar jezelf in deze spiegel maat, je, nee ik ik Ík! ---> één keer ik is volgens mij ook voldoende.

Oké oké oké, vooral omdat ik niks wil missen  ---> waarom drie keer oké? Zoiets zul je ongetwijfeld zeggen, maar het leest niet fijn.

FOMO maar vooral: YOLO, oóh je bent al oud man Ik, Ik ben oud. Maar nooit echt gekke dingen doen, YOLOFALAP:  ‘You Only Live Ones For As Long As Possible’. ---> naar mijn idee kun je "FOMO .... dingen doen" ook gemakkelijke weglaten. Voegt het iets toe?
Achter man hoort overigens nog een punt. 

Ik wil het, Ik kan het, wanneer? Ik wil het, Ik kan het, wanneer? --> Dit herhaal je een paar keer in het verhaal. Een soort mantra. Waar de "wanneer" op slaat, is me niet duidelijk. Misschien zou het herhalen met één keer "Ik wil het, ik kan het" ook goed zijn.

En stomme dingen doen, héle stomme dingen, zoveel stomme dingen, --->herhalingen!!

Daarom blijf ik nu nuchter. Zo bezie ik de wereld, nuchter, relativerend. Ik kan niet tegen onrecht en onzin en domheid.  ---> twee keer nuchter. De eerste zin kan gemakkelijk weg. Van de eerste "en" zou ik een komma maken.

En ik ben niet allemansvriend, die heeft geen vrienden!  ---> ik ben geen allemansvriend. 

Wat zullen haar vriendinnen zeggen, of haar familie. Er is meer dat ik niet weet. Als ik mezelf mijn adviezen zou geven, en ze zou opvolgen. Joh … dan zou ik gelukkig zijn, En rijk … en niet alleen…   ---> dit kan strakker: 
Wat zullen haar vriendinnen of familie zeggen? Als ik mijn eigen adviezen op zou volgen, joh, wat zou ik dan gelukkig zijn, rijker en minder alleen.

kijk haar aan en zeg het, Zeg het! ---> de komma moet een punt zijn. 

Gi, als je commentaar wenst te geven, doe het dan opbouwend zoals Fief en anderen doen. 
Zet Anton niet laatdunkend neer als een junk. 

/-/

Dit soort opmerkingen horen hier niet thuis!

Ik ben het niet eens met Fief; de herhalingen in dit verhaal hebben heel duidelijk een functie.

@Anton: Zoals Fief al meteen  schreef, was de eerste versie erg rommelig. De tweede versie is beter en de herhalingen zijn eigen aan de tekst. Het is een stijl die niet mijn voorkeur geniet en zo te lezen duidelijk wel die van bijvoorbeeld Sakura. Ieder zijn meug, YMMV, maar evengoed benieuwd naar je volgende teksten.

Anton, ik struikelde over FOMO en YOLO en bleef liggen.

Allen,

Bedankt voor de reacties, ook degene naar elkaar toe. 

@Fief, dank voor je kritische blik, ik heb enkele aanpassingen gedaan. De herhalingen zijn belangrijk voor de HP, ook het mantra wat een aangeleerde is vanuit de coaching aangestipt in de eerste alinea. een monologue interieur mag chaotisch overkomen leesbaarheid wordt dan mijn belangrijkste les de feedback hierop daar ben ik zeer dankbaar voor. Na mijn laatste dialoog "probeersel" lees ik hier veel over. Ik zal me de komende tijd richten op andere dan deze. 

@M, precies zoals jij zegt.

@Gi, en @Dos: Aan mijn ego werk ik al tijden, ben me bewust van mijn behoefte aan perfectie en leg mijn ziel hier bloot aan jullie commentaar. Ik wil het graag goed doen, en ik kan uren twijfelen over een punt of komma, en ben soms te vaak bezig met hoe iemand het leest wat ik schrijf. Ik vind het spannend om wat te posten. Echter weet ik dit van mezelf en heb ik een dikke huid. En mijn humor die zo zwart is als de longen van van Johan Cruijff tot de zoetsappigheid van Notting Hill maakt mij onverslaanbaar soms. Laten we dus scherpe kritieken blijven delen en het persoonlijke achterwege houden. Tenzij dit door een inzending wordt gevraagd uiteraard.

En persoonlijk vind ik dat als je kritiek geeft en iemand erop reageert, laat deze dan staan, of denk de volgende keer na of je er echt wel achter staat. dan hoef je niet te reageren.

zo, kunnen we weer verder nu, samen?

ik denk het wel.

A.

Ha Anton, dapper dat je je hebt gewaagd aan een nieuwe stijl. Voor mij is deze manier van schrijven niet bekend en ik denk dat in dit geval onbekend, onbemind maakt. Ik heb moeite om mijn aandacht erbij te houden. Er gebeurt 'niks'. Maar ja, dat hoort bij de nieuwe stijl. Wat ik mooi vind aan je tekst is het gelukkige einde. Zelfoverwinning in optima forma. Goed gedaan!

Anton, met de 'Tja' had ik al door dat je mij had begrepen: eindelijk iemand die 'zwarte humor' op prijs kan stellen. Ik ga voortaan een dagje wachten alvorens mijn spontane reacties te posten, maar vrees dat ze dan niet zullen veranderd zijn. That's how it works, no? LSHCCOMNAIWEDA.

Zoals het gezegde luid Gi, "je weet toch" 

Hi Anton,

Ik werd een beetje nerveus van dit verhaal (door het tempo, de woordkeus, de zinsopbouw, de snelheid) - maar dat is in dit geval júist goed, omdat het een sfeer neerzet. Ik ben blij dat er zoveel 'wit' (witregels) in het verhaal zit, voor wat ademruimte. Ik ben wel op het verkeerde been gezet, of misschien ligt dat aan mij: ik dacht dat hij op het punt stond om te gaan trouwen, maar niets zo permanent voorlopig ;)

gr, Yvette