Keer op keer herlezen, maar ik begrijp nog steeds niet waar het over gaat.
Ben benieuwd of andere lezers dit raadsel wel kunnen doorgronden.

Ik kan er op dit nachtelijk uur ook geen chocolade van breien.

Ook met de uitleg kan ik er geen touw aan vast knopen. Sorry, Madrid, het verhaal is in jouw hoofd duidelijker dan dat hij voor mij op het scherm is.

Ik mag in mijn verhaal dan omstandigheden, tijd en plaats vaag hebben gehouden, maar ...
Nee, laat ik mij netjes uitdrukken: ik beschik helaas niet over de benodigde kennis en achtergrondinformatie om het verhaal in de juiste context te kunnen plaatsen.

Madrid, voor mij is het duidelijk dat dit een passage is uit een langer verhaal of boek. De oorlog is verloren in Duitsland en de bevolking schuilt in de kelders van hun stuk geschoten huizen. Om aan eten te raken prostitueren vrouwen zich aan hoofdzakelijk Russische soldaten. Gelukkig zorgt de wodka ervoor dat ze niet altijd tot 'actie' overgaan. Een intrigerend verhaal.

Madrid, wat ik eerst een onbegrijpelijk stuk tekst vond, is door Gi verhelderd. Dank je, Gi.
En als ik het dan nog eens lees en nog eens, begrijp ik dat je hp zulke korte zinnen denkt, zulke flarden, zulke losse woorden, omdat ze haar gedachten wil uitschakelen. Verdoofd. De blik op oneindig. Ze is bezig met overleven. En de haring is niet gratis. Verre van dat. Indrukwekkend beschreven en met bewondering gelezen.

Mag ik het voor een keer oneens zijn met Nadine? De sterkte van deze tekst ligt in wat onuitgesproken wordt en wat je allemaal tussen de lijntjes kunt lezen.

Madrid, ik houd van chocolade, maar dan puur. Daarom heb ik jou dichtregels in een andere volgorde gezet, dat leest voor mij heel prettig; mooi ritme.

In tegenstelling tot vannacht begrijp ik het nu beter.
Einde oorlog, Russen zaten nog in Berlijn, (schuil)kelders, gebrek aan voedsel, bittere ellende.
Ivan heeft goede connecties op de zwarte markt.

Alleen die haring kan ik niet plaatsen. Hij schijnt belangrijk te zijn, want je noemt hem in je hint.

Gratis haring

Het dikke bruine brood smaakt heerlijk.
En dan die haring!
Echt geweldig! 

Dat het mij oneerbaar maakt?
Wat moet ik ervan vinden?
Is het niet door mij dat het enigszins dragelijk blijft?

Soms een Ivan. Met een beetje pech
zijn het er zes per dag. De rest van de kelderbewoners
klagen en roddelen. 

Alsof het voor mij vrijwillig is.
Als iemand mij ooit had verteld dat
ik dit zou toelaten? Nee. Echt niet. 

De jongeman tegenover mij eet met open mond.
Ik zie het brood en de vis rondgaan. Hij probeert te praten.
Siberië. Hij komt oorspronkelijk uit Siberië.

Ik eet en ik eet. Nu kan het. De Ivan is dronken.
Hij geeft me een flacon. Warmte en bitterheid
stromen door mijn lichaam. Hopelijk wordt hij moe.

Als een klein kind slaapt de Ivan in mijn armen.
Ik ben tevreden. Onaangetast. Mijn maag is vol
Mijn hoofd is zacht. Iedereen slaapt veilig vannacht.

Madrid, ik lees je verhaal nu met hele andere ogen en zie wat je bedoelde te zeggen. Huiveringwekkend mooi. Sorry dat ik het niet eerder zag.

Hallo Madrid, fantastisch hoe je deze sfeer in zo weinig woorden kunt overbrengen. Ik zou de zinnen zeker niet langer maken, het is nu juist goed. Heel graag gelezen.

Voor wie het nog beter wil begrijpen, kan ik het boek “Anoniem: Een vrouw in Berlijn” aanbevelen.

https://www.allesoverboekenenschrijvers.nl/anoniem-een-vrouw-in-berlijn/

Madrid, je hebt ons voor de leeuwen gegooid en wij hebben dat spelletje mee gespeeld, maar je komt ons toch zeker wel uit de penarie helpen?! Dat kun je alleen doen door wat licht in de duisternis te laten schijnen en onze vragen te beantwoorden.

Dos, neen, laat maar.

O, zover reikte het mij niet.