#386 De disgenoot

Ja, zo kan het dus ook 🙂

Smakelijk verhaal, beeldrijk beschreven! 

Goed verhaal, Musonius. Het wachten meer dan waard. Met plezier gelezen. 

Hoe wist dit onguur sujet binnen weten te glippen? ---> weten mag weg

Hoi Musonius, 

Ik heb vrijwel de hele tijd, net als de barones, met een groot vraagteken boven mijn hoofd dit verhaal gelezen. In dit geval is dat een goed teken, want er zijn gewoon te veel dingen die niet kloppen: je wacht op een bepaalde verklaring. En dan blijf je lezen. Dat zandlopertje is heel slim gevonden. Niet alleen om de uitermate chique setting te omschrijven, maar ook omdat je weet dat er iemand - de ober- is die de boel in de gaten moet houden. Inderdaad: hoe komt er dan een onguur sujet binnengewandeld?  Heel leuk hoe je je taalgebruik aanpast op deze chique dame van stand. 

Ik snap niet helemaal hoe de vork nu precies in de steel zit. Zo te lezen speelt dit verhaal zich absoluut niet af in de 18e eeuw, zoal ik eerst dacht (toen hadden nog geen waardebonnen). Maar als het zich in de tegenwoordige tijd afspeelt, in wat voor omgeving of omstandigheden speelt het verhaal zich dan af? Een 'echte' barones nuttigt denk ik geen high tea in een restaurant waar high tea's worden geserveerd. Die zou ze dan een in haar - veel te grote- eigen eetkamer willen hebben, lijkt me zo. 

Ik erger me daar niet aan. Doordat de rest van het verhaal een prettige toon en een raadsel bevat, lees ik dit 'open einde' meer als een 'laat dat lekker aan je eigen fantasie over' dan aan een schrijver die iets is vergeten te verklaren. 
Voor hetzelfde geld pik ik een hint tussen de regels door niet op, dat kan natuurlijk ook. 

Ik heb je verhaal met plezier gelezen. 

Groet, 

Nadine

Musonius, knappe tekst en dat zilver is mooi gevonden in tegenstelling met de schooier (die toch maar lekker zijn bek volpropt) Al is die schooier misschien toch iets anders dan de lezer meteen denkt aangezien die zomaar op het dienblad geveegd kan worden... ik vermoed een dikke bromvlieg? En net daar zit de leukigheid van jouw vondst!

ZG.

PS: zinnetjes als : 

Walging en angst vervullen haar. 

Kan je soms beter tonen ipv 'tellen', maar dat hoef ik jou niet uit te leggen ;)

Volgens mij is het een rat die kans zag zich vol te vreten, hoewel de beschrijvingen eerder op een persoon slaan. Een rat wordt echter minder snel door een ober gezien dan een persoon.

Ik vrees dat Fief de spoiler heeft 'verraden'.  Het zilver en het verzilveren zijn leuke vondsten. Is het geen rioolrat dan is het een straatkat, maar in een etablissement met zilver en baronessen ligt dat niet voor de hand, alhoewel ik zelf ooit in een driesterrenrestaurant op de gedekte dis in het Diva Bourgogne Gobletglas een reuze kelderspin aantrof. De ober verving meteen het glas met het excuus 'Vloerverwarming, monsieur.' Aan mijn tafelgenoten zei ik al schertsend dat de man gewoon het beestje uit het glas geschud had alvorens het terug op tafel te plaatsen.

Altijd leuk om lekker op het verkeerde been gezet te worden. Eerst dacht ik 'gut, alweer een zwerver' maar toen bleek het formaat helemaal niet te kloppen. Gezien de stank moet het wel bijna een rioolrat zijn. Met veel plezier gelezen.

Annetteke,
Ach, het kan op zo veel manieren. Dank je!

Fief,
Scherpe blik weer. Aangepast,

Nadine,
Dank voor je uitgebreide commentaar.
Goed om te lezen dat het verhaal veel vragen oproept, ik zal in het vervolg kritischer kijken naar plaats, tijd en omstandigheden.

Omstandigheden
Ik had wel een verhaal bedacht over winkelen en een chauffeur die de pakjes alvast in de auto laadt terwijl zij gaat teaën, maar ik beperkte mij tot de kern.

Tijd
Nee, de 18e eeuw had niet gekund, aangezien afternoon tea pas in de tweede helft van de 19e eeuw langzaam in zwang kwam (en dan vooralsnog alleen in Engeland). Het lag niet in mijn bedoeling een historisch verhaal te schrijven; ik probeerde het zo tijdloos mogelijk te houden.

Plaats
Het verhaal speelt zich af in een (Haagse) tearoom, maar een restaurant of hotel keur ik ook goed.

Overigens gaat het hier niet om een high tea - dat is iets voor de werkende klasse - maar om een low tea of afternoon tea en die wordt natuurlijk nooit in de eetkamer geserveerd, maar in de salon.

Tony,
Een dikke bromvlieg met gele tanden? Tony toch!

Gi,
Wat een schitterend pleonasme: een spoiler verraden.

Aurora,
Ach ja, ik zet altijd graag mijn beste verkeerde beentje voor.

Musonius, wat ging mijn verbeelding eerst heerlijk de verkeerde kant op. Schitterend gedaan! Met genoegen en een grote glimlach gelezen. (te allen tijde)

Bah, een rat. Aan het eind had ik het door, maar ik vind het knap hoe je de lezer eerst op het verkeerde been zet. Dat de ober het dier vangt met een soepkom en een dienblad stelt niet gerust, want dat is erg knap en dus vast niet de eerste keer. Het zal mij benieuwen of de barones ooit nog terugkeert om de waardebon te verzilveren. Leuk hoe het zilver steeds terugkomt. Dat de barones niet gilt vind ik wel opmerkelijk, de rat is blijkbaar niet de enige die voor goud gaat.

Maria,
Dank voor je respons en scherpe blik.

Mespunt,
Dank.
Ik heb ook zo mijn twijfels of de barones ooit terugkeert.
Gillen is in strijd met de etiquette, dus dat zal ze niet doen.

Musonius, heerlijk verhaal. Even in de war toen het plaatje in m'n hoofd van de zwerver ineens iets anders bleek te zijn. Complimenten voor de barones dat ze zo kalm blijft, ik was op z'n minst gillend op m'n stoel gaan staan.

Verassende wending, met plezier gelezen.