Hartelijk welkom, Lucy op dit schrijversplatform. Je eerste verhaal is een binnenkomer. Van Jerommeke uit Suske en Wiske wist ik dat hij zeven suikerklontjes in zijn koffie deed, maar bij het oude dametje is er wel iets anders aan de hand. Het doet me denken aan mijn schoonmoeder zaliger die om het halfuur aan haar man vroeg of er nog boter in huis was. Erg goed getypeerd, maar ik lees dat je zelf in de zorg staat en dan weet je wel waarover je het hebt. Kijk uit naar een volgende bijdrage. Oh ja, het is de bedoeling van naast het nummer van de opdracht een originele titel te zetten, niet de titel van de opdracht.

Hoi Lucy,

Je hebt een mooi onderwerp gekozen voor deze opdracht. Je eerste hint naar de dementerende dame is meteen een goede: het koffiezetten duurt lang. Dat is een fijne, subtiele hint omdat het alle opties openlaat (ze kan gevallen zijn, ze kan ineens met haar kinderen aan de telefoon zijn gaan kletsen en naar achter gelopen zijn voor privacy, noem maar op). Maar als je dan weet wat er aan de hand is, klopt de hint ook (nog steeds), is hij logisch. 

Het verhaal is erg mooi, heeft een fijne opbouw en leest prettig. Hoewel je slot prima is, zou het nog ietsje indrukwekkender zijn als je iets had laten merken van de reactie van je hoofdpersoon op het verschijnen van de verpleegster. De laatste alinea is nu vooral observatie en een (korte) zin over een laatste beleving van je hoofdpersoon zou de lezer net iets meer bij het hoofdpersonage betrekken. 

Het verhaal is prima geschreven en fijn om te lezen. Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

 

Hoi Lucy, welkom op het forum. Wat een fijn verhaal. De dementie verwerk je heel subtiel in het verhaal. Mooi gedaan. Graag gelezen.

Je schrijft veel lange zinnen. Probeer het af te wisselen met korte zinnen, dat verhoogt het leesplezier. Sommige zinnen zouden ook wat strakker, actiever geschreven kunnen worden. Daarmee bespaar je ook een aantal woorden. Dat is de uitdaging van het schrijven met een woordrestrictie. Je gaat dan over elk woord nadenken.

Een oud dametje opent de deur voor me, en als ik me voorgesteld heb en zeg dat ik de nieuwe buurvrouw ben zwaait de deur verder open en ze nodigt me binnen voor een kopje koffie.  ---> Dit is een lange zin. Met het woordje "en" lijk je drie zinnen achter elkaar te willen plakken wat niet lekker leest. Als je het opdeelt in aparte zinnen, leest het naar mijn idee vlotter. Bijvoorbeeld:
Een oud dametje opent de deur. Ik stel me voor als de nieuwe buurvrouw. De deur zwaait verder open en ze nodigt me binnen voor een kopje koffie.

“toe maar, je kunt het best hebben hoor” moedigt ze me aan.  ---> Er mist een hoofdletter en voor moedigt hoort nog een komma.

Terwijl ik het zo snel mogelijk probeer door te slikken zegt ze: “dus u kwam voor die prijs?” ---> tussen slikken en zegt hoort ook een komma (sorry, ik heb iets met komma's). 

Ik probeer wanhopig te bedenken hoe ik me hier uit moet redden als de deur opengaat en er een klein, stevig vrouwtje binnenstapt in een witte uniformjas.  ---> met een komma achter redden, leest de zin beter. Je bouwt dan als het ware een pauze in.
 

Ha Lucy, welkom hier! Met dit verhaal heb je op een originele manier de opdracht uitgewerkt. Nieuwsgierig las ik het van begin tot eind uit. Want dat er iets niet klopte was al snel duidelijk. Mooi hoe je die informatie doseert. Nog meer suiker...
Met plezier gelezen!

Hallo Lucy, heel vlot geschreven, mooie opbouw met al die suikerklontjes. Voor mij zijn de zinnen niet te lang. Misschien is dit een kwestie van smaak. Ik kijk uit naar je volgende bijdrage.