Taco, normaal is slechts één inzending per opdracht de regel, maar van mij mag die hier wel verbroken worden. In het begin van de tekst ontbreekt een 'ik' en even verder staat er een 'ik' teveel, die vind je beslist zelf wel terug. Goede tekst. Ik verdenk je ervan dat er een autobiografisch tintje in zit, niet?

Hoi Taco,

Ai... wraak. Altijd een spannend thema. Wraak op een pestkop van vroeger is clichégevoelig. Hier stoort mij dat niet, omdat je het  motief van de opdracht (eten) op verschillende en op logische manieren laat terugkomen. 

Vroeger werd de hoofdpersoon gepest vanwege zijn gewicht, nu is zijn pestkop dik. Dat lees je heel vaak.
Maar als je dan dikmakend voedsel laat terugkomen in een meer dagelijkse setting. (Iemand bestelt 'toevallig' een uitzonderlijk ongezonde lunch) dan wordt het eerder logisch of symbolisch dan stereotyperend. Met toevallig bedoel ik hier: het verhaal gaat er niet om dat de hoofdpersoon en de pestkop elkaar weer moeten tegenkomen om iets uit te vechten en dat de hoofdpersoon dan 'ineens' opmerkt dat de rollen wat betreft lichaamsbouw anders zijn verdeeld. De lunch is hier een alledaagse bezigheid die altijd terugkomt, het is niets uitzonderlijks. Als je van iets alledaags iets uitzonderlijks maakt, werkt dat vaak beter dan iets wat al opvallend of spectaculair is nog meer aandacht te geven.

Je zet het gebruik van het motief goed voort door wraak er nog eens in te stoppen (vrij letterlijk in dit geval). 

Mooi geschreven!

Groet, 

Nadine

 

Hoi Taco, goed gedaan. Heerlijke wraakactie. Met plezier gelezen. 

Misschien kun je nog iets variëren met zegt hij, zei ik. Bijvoorbeeld in de zin:
Dat deed hij en toen hij zat zei hij:  ---> drie keer hij achter elkaar. Met "dat deed hij" zeg je al dat hij gaat zitten, dan hoeft er volgens mij niet niet meer achter "en toen hij zat". Dat hij dan iets zegt blijkt uit de gesproken tekst. Je hebt niet altijd het label "zegt ..." nodig. 
Bijvoorbeeld:
Hij nam tegenover me plaats. “Dank je. Ook smakelijk eten. Mijn naam is Rudy de Slufter.” (of zoiets)

Hallo Taco, goed gevonden, die wraak.

Dat deed hij en toen hij zat zei hij … klinkt niet zo vlot. Misschien kun je “dat deed hij” gewoon weglaten.

Bij “Eet smakelijk Rudy, dacht ik, eet smakelijk en ik moest glimlachen.” val ik een beetje over het laatste stuk. Wat denk je van: Eet smakelijk Rudy, dacht ik glimlachend, eet smakelijk.

Ha Taco, leuk verhaal! Met een brede lach gelezen. Vooral bij 'gootsteen ontstoppen' ;-)

Hoi Taco,

wraak op een pestkop van vroeger, ik hou ervan! Leuk dat de pestkop en de gepeste qua uiterlijk en waarschijnlijk dus ook gezondheid van plek zijn gewisseld. Ook is de gepeste nu succesvol en de pestkop draagt een sjofel pak...

In mijn hoofd moet de pestkop in de loop van het verhaal een lezing geven en halverwege... je snapt vast waar ik heen wil :)

Ik sluit me verder aan bij het commentaar dat al eerder gegeven is. Ik heb het verhaal met plezier gelezen!

Voor mij zou het verhaal sterker worden als je wat beschrijvingen schrapt. De uitleg die je hier en daar geeft, halen de vaart er uit. Misschien het nog eens kritisch bekijken en alleen behouden wat je strikt nodig hebt? Volgens mij wordt het daar beter van.

Hey Taco, GG!

Volgens mij kan je je tekst veel strakker maken, waardoor je meer ruimte krijgt om verder weg te komen van het cliché (laxeermiddel in soep?)

Kleine illustratie

“Goedemiddag, is deze plaats nog vrij?”, vroeg de dikke man die tegenover me stond. Ik keek op van mijn lunch. Zijn gedateerde blauwe pak zat te strak en zag er sjofel uit. Hij droeg een dienblad gevuld met een kom mosterdsoep, drie broodjes, twee kroketten, een gehaktbal en een fles bier. Als dit zijn lunch is, hoe ziet zijn diner er dan uit? vroeg ik me af.

met wat geschrapt:

“Goedemiddag, is deze plaats nog vrij?”, vroeg de dikke man. Ik keek op van mijn lunch. Zijn sjofele, gedateerde blauwe pak zat te strak. Hij droeg een dienblad met een kom mosterdsoep, drie broodjes, twee kroketten, een gehaktbal en een fles bier. Als dit zijn lunch is, hoe ziet zijn diner er dan uit?

Voor wat het waard is natuurlijk...