#385 Begin alvast maar met de dislike

Een vluchtige blik om me heen leert me dat er verder geen klanten in de Moki's aanwezig zijn. Wellicht gevlucht voor mijn aanwezigheid. Als er een enkeling te zien zou zijn, zou ik ook wel gestart zijn. Een keertje deed ik het met een volle zaak, maar toen kreeg je te veel achtergrondruis.  En moest ik behoorlijk mijn stem verheffen om er bovenuit te komen, waardoor het een beetje raar klonk. Daar ga je likes op inleveren. 
 
Terwijl ik het geluid en de camera instel, denk ik nog maar eens over dat liken na. Haar krijg ik er sowieso niet mee terug, ik raak eerder nog verder van haar verwijderd. Maar ook ik moet mijn geluk ergens vandaan halen. Dat korte momentje van dopamine dat je hersens streelt, als je meer dan tienduizend views hebt. Die minuscule tintelingen als je een positieve comment tot je door laat dringen.  
 
'Hier zijt uwe favoriete vlogger weer met de dagelijkse beslommeringen vanuit de Moki's. En wat treffen we dit keer in de omgeving aan? Ja, de Nederlanders zijn der in groten getale. Direct uit de trein komen hollen om de bloemekes buiten te zetten. Want waar gaat het feestje verder als het feestje bij de noorderburen gestopt is? Juist, hier in Antwerpen. Geef ze eens ongelijk. Lekker...' 
Stop de opname. Zou zij ook de trein vanuit Breda hebben gepakt? Met haar wanderlust zal ze ongetwijfeld voet in Vlaanderen zetten, maar eerder in Gent of Brugge. Hier in deze stad is het minimale risico gekoppeld dat ze mij tegenkomt. En ja, wat er dan allemaal zou gebeuren... 
 
'Lekker kerstinkopen indoen en dan efkes aan de Duvel. Of de Westmalle, de Karmeliet, ze zullen lang genoeg droogstaan. Ik wil er geen harde politiek van maken, maar eigenlijk wel idioot dat hun regering dat soort eerste levensbehoeftes van ze afpakt. Zeg nou zelf beste volgers; wat is er beter voor de gezondheid dan de familie tevreden houden met pittoreske kerstcadeautjes en afsluiten met een Palmke? Bovendien...' 
En cut. Misschien loopt ze hier wel ergens tussen het volgzame volk rond. Met die zwarte pruik en zonnebril waarmee ze altijd anoniem de feestjes afging. Wanneer ze me zou gadeslaan, zal ze me niet langer dan drie seconden aanstaren. En dan weer doorlopen, want waarom zou je ook tijd aan mij besteden?  
 
'Bovendien hebben we met zijn allen lang genoeg binnen gezeten toch? Allee, ik wist het wel toen die lockdown over was hoor. Direct twee Jupilers op het terras. Samen met..' 
Nee, dit moet worden geknipt. Ze hoeven niet van haar te weten. Het past niet bij het vlog. Het kan niet. Volgers zijn vast niet in haar geïnteresseerd. Ze is niet meer dan een meisje uit Breda met roze haar waar ik mee gezoend heb, en waartegen ik lieve woordjes heb gezegd die ik niet meende. Nee natuurlijk meende ik die wel, hoe kan ik dat denken? De enige plek waar ik Jupiler heb verdiend is in het gezicht, zij mag gooien. Begin me maar alvast te disliken en te ontvolgen, dan ben je de totale afgang nog voor. 
 
'Nee hoor, deze jongen ging helemaal los. Echt geen dag nuchter geweest na die tijd. Alleen even vervelend als de wekker om kwart over zeven gaat, maar kwestie van een paracetamolleke. En Spa Rood, dat is goed voor u. Nou dat was hem weer hoor voor vandaag. Houdoe!' 
Ik weet niet wat ik me verbeeld door ook nog met een Brabantse groet af te sluiten. De barista lijkt opeens op haar, hoewel zij blond is en een stuk groter. Selah Sue die de achtergrondmuziek door de speakers verzorgt, heeft haar zoete stem overgenomen. Ze is weg, maar toch is ze hier en misschien wel nooit weggeweest. Maar ik negeer de verdere fantasieën, want mij rest niet meer dan de korte oppervlakkige adrenalinerush van de likes, views en comments. Voor zolang het duurt.