Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#385 Jerry Eikhoof op locatie

 

“Staan we hier veilig?”, vraag ik aan Jonas, “Hebben ze ons gezien?”

Jonas kijkt voorzichtig om de hoek en zegt: “Ja, we staan goed hier” en legt de videocamera weer op zijn schouder. Ik zie dat het rode lampje nog aan staat.

“Weet je het zeker? Deze steeg loopt dood hè?”

“Jaha, ik weet het zeker, die gasten zijn te druk met vechten om naar ons te zoeken.”

“Ok dan.” De adrenaline giert nog door mijn lijf. Ik haal een keer diep adem om de spanning weg te laten vloeien en open de microfoon: “Hallo studio, zijn we nog live?”

“Jazeker Jerry,” zegt Denise in de studio, “jullie zijn nog live. Het zag er heel chaotisch uit waardoor we niet alles hebben kunnen zien. Kun je vertellen wat er gebeurde?”

De camera is al op mij gericht. Ik kijk zo rustig mogelijk in de lens en begin te praten: “Dat zal ik doen Denise, maar eerst een korte terugblik voor de kijkers die net zijn ingeschakeld. We zijn vandaag in Antwerpen om de binnenkomst van Nederlanders te bekijken die massaal het gesloten Holland de rug toe keren om weer eens lekker te winkelen en een hapje te eten.”

Terwijl ik een vinger opsteek zeg ik: “Onze regering en het OMT raden het af, het zou teveel besmettingen geven, maar het volk luistert niet meer, het is lockdown-moe en is op zoek naar een beetje plezier. En waar beter dan in het bourgondische België kun je dan terecht? De binnenstad van Antwerpen is overspoeld met Nederlanders die genieten van de vrijheid die ze in Holland niet hebben. De Belgen aan hun kant genieten van de gezelligheid die in de stad heerst en ook, laten we eerlijk zijn, van de euro’s die grif worden uitgegeven. Euro’s die onze noodlijdende ondernemers goed kunnen gebruiken, maar nu hier worden gespendeerd.”

“Maar,” en ik zet een zorgelijk gezicht op, “minder dan een kwartier geleden reden er vier zwarte, geblindeerde busjes de Grote Markt op. Busjes met het logo van het NTTC op de zijkant. Het Nationaal Tribunaal Tegen Corona. Een ultrarechtse groepering die met geweld en intimidatie tegen de coronamaatregelen protesteert. Ze verdenken de regering van het opzettelijk in stand houden van de lockdown om zo het volk te onderdrukken. Daarbij beschuldigen ze de pers ervan een spreekbuis van de regering te zijn die alleen nepnieuws brengt. Overal waar de NTTC opduikt wordt het rellen en ook hier, in het gemoedelijke Antwerpen, was het niet anders. Er werd met stoelen en tafels gegooid en omstanders werden geschopt en geslagen.”

Ik pauzeer even om het drama te versterken.

“En toen kregen ze ons in de gaten. Ze zagen ons filmen en er kwamen gelijk een paar schreeuwend op ons af rennen. U weet natuurlijk nog wat er vorige week met onze arme collega’s van RTV Rijnmond is gebeurd. Dus renden wij snel weg en doken deze steeg in.”

“Ik onderbreek je even Jerry”, zegt Denise, “we hebben tijdens je uitleg de beelden herhaald van vanmiddag. Het ziet er heftig uit, kunnen jullie zien hoe de situatie nu op het plein is?”

“Gaan we doen”, zeg ik tegen Denise en tegen Jonas – die Denise niet kan horen: “Kom, we gaan kijken hoe het nu op het plein is.”

Jonas draait zich om, loopt naar de uitgang van de steeg en kijkt voorzichtig om de hoek. Op dat moment glijdt hij weg en valt met die zware camera op straat. In het volle zicht.

O, kut, dacht ik, dat is niet goed.

“Daar heb je ze!” hoor ik schreeuwen en: “Grijp die teringlijers!” en: “Sla ze de tyfus!”

Jonas ligt nog op de grond en wordt door vier man geschopt en met zijn eigen camera geslagen. Ik herken zijn gezicht niet meer door al dat bloed. Die mannen, helemaal in het zwart gekleed en met zwarte hoodies op, komen nu op mij aflopen. Jonas ligt doodstil op straat. De grootste heeft de camera nog vast. Ik praat op ze in terwijl ik mijn handen afwerend voor me uit steek en langzaam achteruit loop. “Niet doen jongens, dit is toch niet nodig?” Ze zeggen niets. Ik loop vast tegen het eind van de steeg, word direct met de camera tegen mijn hoofd geslagen, klap tegen de muur aan en val buiten westen op de grond.

Ik kom snel weer bij en lig op mijn buik. Een laars houdt mijn gezicht tegen de grond gedrukt, ik voel het bloed uit mijn kapotte oor lopen en ik kan maar met één oog kijken, het andere wordt door die laars dichtgedrukt. Met dat ene oog zie ik dat iemand vlakbij een tegel uit de stoep wrikt. Boven me zegt iemand anders: “Ja, goed idee, deze klootzak gaat die cameraman achterna. We maken ze allemaal kapot.”

Op dat moment hoor ik Denise: “We kunnen alles horen Jerry en we zijn jullie aan het helpen.” Het oortje en de microfoon doen het vreemd genoeg nog. “We hebben je GPS-positie al doorgegeven. Hou vol, de politie kan er elk moment zijn nu.” Ik hoor inderdaad sirenes. De tegel is uit de stoep getrokken en verdwijnt boven me uit het zicht. De sirenes worden luider.

“Opschieten, daar heb je de smeris” hoor ik iemand zeggen.

Tot mijn opluchting zie ik een politieauto voor de steeg stoppen.

“Hier ben ik,” roep ik, “ jullie zijn net op tij …”

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Taco, weer echt een verhaal van jouw hand. Origineel en daarom met plezier gelezen. Ik hou van dit soort verhalen.
Ik zou alleen nog eens kritisch naar de zinnen kijken. Sommigen zijn erg lang waardoor ze niet prettig lezen. Strakker en actiever schrijven verhoogt de spanning in je verhaal. Lees het eens hardop voor. 
De uitgebreide introductie waarom je in Antwerpen bent, mag wat mij betreft weggelaten worden. Trek me meteen het verhaal in met je verslag over de busjes. We weten wat de opdracht is en dat je in Antwerpen bent om de massa te verslaan.

"Jazeker Jerry,”, zegt Denise  ---> 1 komma is voldoende. De discussie is waar die moet staan na een gesproken tekst, voor of na het ah-teken. Ik hou zelf altijd de ELDA-regel aan: eerst leesteken, daarna aanhalingsteken. 
"Jazeker Jerry,” zegt Denise 

Kun je vertellen wat er gebeurd is?” ---> actiever leest het als je zo min mogelijk hulpwerkwoorden gebruikt. 
Kun je vertellen wat er gebeurde?”

overspoeld met Nederlanders die genieten van de vrijheid die ze in Nederland niet hebben. ---> om een herhaling van Nederland te voorkomen, zou je ook kunnen zeggen "die ze in hun eigen land niet hebben." 

de uittocht van Nederlanders te bekijken  ---> bekijk je hoe ze Antwerpen binnen komen of weer uitgaan. Bij uittocht denk aan verlaten.

Daarbij beschuldigen ze de pers ervan dat die een spreekbuis van de regering is en alleen nepnieuws brengt. --> dit zou je strakker kunnen schrijven:
Daarbij beschuldigen ze de pers ervan een spreekbuis van de regering te zijn die alleen nepnieuws brengt.

Ik loop vast tegen het eind van de steeg, wordt direct met de camera tegen mijn hoofd geslagen ---> word

“Gaan we doen”, zeg ik tegen Denise en tegen Jonas – die Denise niet kan horen – zeg ik: “Kom, we gaan kijken hoe het nu op het plein is.”  ---> de tweede "zeg ik" hoeft niet meer. Het is duidelijk dat je die zin aan Jonas richt.

“O, kut”, dacht ik, “dat is niet goed.”  --> gedachten hoeven niet tussen ah-tekens. bovendien is het denk ipv dacht. Alles staat in de tt

achteruit loop ---> achteruitloop

gps positie ---> gps-positie

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, in de eerste regel: 'zien' --->'gezien' (niet gezien door Fief :-) ). Verder een origineel verhaal waaruit ik begrijp dat het NTTC ook helemaal uit Nederland naar Antwerpen is afgezakt want de leden spreken duidelijk 'Hollands'.
P.S.: ik ken alleen de journalist Gerri Eickhof ...

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Dos: Dank!

@Fief: Dankjewel. De lange introductie en langere zinnen horen (in mijn hoofd) bij de stijl van Jerry. Komma's: blijft lastig, bedankt voor de ELDA regel. Het verhaal kan inderdaad wat actiever hier en daar. Van uittocht naar binnen komen is logischer, ga ik aanpassen. Wordt en word: leer ik nooit, is daar een ezelsbruggetje voor? 

@Gi: Dankjewel. Goed gezien van Gerri! Neem hem in gedachten wanneer je zijn teksten leest.

@Maria: Dankjewel. Nee geen speciale reden, ik gebruik veel wit om de focuswisseling tussen personen te duiden en om scenes te scheiden.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wordt en word: leer ik nooit, is daar een ezelsbruggetje voor? 

Het ezelsbruggetje dat ik altijd gebruik, is het woord vervangen door koop of loop. Bijvoorbeeld:
Hij word/wordt ziek.  Vervang het werkwoord door loop. Hij loopt ziek, dus moet het wordt zijn.
Ik word/wordt direct met de camera geslagen ---> met loop wordt het: Ik loop direct .... dus word zonder t. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wij leerden vroeger op school dit ezelsbruggetje:

Schrijf ik de persoonsvorm nou met -d of met -dt? (ik vind, ik word…) Jij drinkt ALTIJD “‘T” (jij vindt, jij wordt…) behalve als “jij/je” achter de persoonsvorm staat (vind jij, word jij…) Hij en zij drinken “T” als ze tegenwoordig zijn (hij/zij vindt, hij/zij wordt…).

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, vet verhaal. Ik denk dat sommige zinnen/passages wat strakker/korter kunnen, maar goede spanningsopbouw. Werd ie uiteindelijk toch nog...

ZG!

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heftig verhaal. Als de kluistering doorzet, zou het nog wel eens echt kunnen gebeuren. Journalisten zijn nu al soms hun leven niet zeker.
Ik snap alleen niet goed waarom ze gaan rellen in een stad waar de coronaregels haast opgeheven zijn.

Puntjes:

  • teveel besmettingen > te veel
  • Ik [...] val buiten westen op de grond. // Ik kom snel weer bij [...] > dat weet je niet als je bewusteloos bent geweest. Beter: Ik [...] verlies mijn bewustzijn. // Als ik weer bijkom [...]

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, beklemmend verhaal, met stijgende verontrusting gelezen. Hoop Jerri Eikhoof weer in het journaal te zien opduiken, maar het slot van jouw verhaal doet het ergste vrezen. Dat is geen cliffhanger maar een tile dropper.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Taco

Wat een wervelend verhaald heb je ervan gemaakt. Het leest gemakkelijk maar ik ben het eens met wat anderen al schreven: kortere zinnen verhogen de leesbaarheid.

Je hebt veel geïnvesteerd om de lezer mee te nemen, maar ik denk dat je het hier en daar spannender had kunnen maken door iets minder te beschrijven (dat heb je uitgebreid gedaan) maar meer met emoties die errond hangen te spelen. Ik voel de angst niet afdruipen, het hart niet bonzen.... Ook de mensen in de studio brengen geen suspense in, ze laten enkel weten dat de politie komt.

Ik denk dat het een potentieel goed verhaal is, maar dat je het nog levendiger zou kunnen maken.

Wel graag gelezen hoor

 

Johanna

   

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Allen bedankt voor het lezen en het commentaar. En de ezelsbruggetjes!

@Tony: Dank, ik blijf erbij dat Jerry lange zinnen gebruikt. Dat doet hij nu eenmaal. De rest ga ik naar kijken

@Musonius: Dank voor de verbeteringen

@Bobcom: Ik hoop dat Jerri dan niet zelf een onderwerp in het journaal is. Een onderwerp met een zwart-wit foto...

@Johanna: Dank voor je commentaar, ik ga het eea bondiger maken. Hierboven ergens schreef ik al: ik moet deze verhalen een nachtje in de week laten liggen voordat ik op publish druk.

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Onplezierig verhaal. Dus dat is goed gelukt. Puntje van ongemak: Jonas glijdt uit. Als je verhaal een plotselinge bananenschil nodig heeft om de aktie in beweging te brengen, is er iets mis mee. Het versterkt je scène eindeloos als Jonas struikelt over iets waar Jerry schuld aan heeft.