#384 De man die katten haatte
“Slàinte! Op Liùsaidh, terug in ons midden!”
Glazen werden geheven.
Met gelukzalige glimlach keek Liùsaidh rond. Ze had ze gemist; Mòrag van het enige winkeltje dat het dorp rijk was, Colin de postbode, Alasdair de jonge schaapsherder, en niet te vergeten Jock, die, als hij niet schonk, zijn glazen poetste tot ze blonken of braken.
“We hebben je niet meer gezien, sinds ...”
“... sinds oom Mackay werd toegedekt met aarde”, vulde Liùsaidh aan om de kou uit de lucht te halen.
Vanaf haar zestiende tot zijn dood had ze voor haar oudoom gezorgd. Daarna keerde ze terug naar haar ouderlijk huis. Ze kon haar geluk niet op toen ze hoorde dat hij haar zijn huisje had nagelaten. In de herfst betrok ze de woning en knapte het grondig op.
Vanavond was ze na lange tijd weer onder de mensen.
“Is het niet eenzaam, zo alleen in dat afgelegen huisje?“ vroeg Alasdair, die zó heimelijk verliefd op haar was, dat iedereen het wist behalve zij.
“Wie zegt dat ik alleen woon?” antwoordde ze geheimzinnig.
Er viel een stilte, waarin je het hart van Alasdair kon horen breken.
“Maar … wat … hoe ...?” stotterde hij toen hij zijn tong weer in beweging kreeg.
“Hij kwam zomaar binnensluipen toen ik aan het behangen was. Pikzwart met groene ogen. Hij gaf alle stoelpoten en tafelpoten een kopje, ...”
“Een kat!” juichte Alasdair iets te hard.
“Aye – hij sprong in ooms luie stoel, rolde zich op en bleef mij met één oog aanstaren. Ik heb hem Mackay genoemd, naar mijn oom.”
“Mackay hield niet van katten”, sprak een forse bierpul aan de andere kant van de bar. “Mackay hield van honden.”
De bierpul schoof opzij en onthulde het doorgroefde gelaat van Bhric, het levende stuk meubilair van The Cat-sìth Inn.
“Ik had wel schik in het beest,” vervolgde Liùsaidh, “dus ik liet 'm z'n gang gaan. En de volgende morgen toen ik wakker werd, lag ie tegen me aan te slapen. Zo lief!”
Als Liùsaidh een tekenfilmfiguur was geweest, hadden haar pupillen er nu uitgezien als roze hartjes.
“En als hij een kat zag, stuurde hij z'n hond erop af,” klonk het verderop. “En je weet, mensen die een hekel hebben aan katten, worden op een regenachtige dag begraven.”
“Yer heid’s full o’ mince, Bhric”, gromde Jock. “Dit is Schotland! De kans dat je hier op een zonnige dag de kuil ingaat, is even zeldzaam als dat er nu een klant binnenstapt en een glas melk bestelt.”
De kastelein knikte naar de ingang van zijn etablissement.
Werktuiglijk keek het gezelschap naar de deur, maar het wonder bleef uit.
“Hij schoot ook op ze. Met hagel.” Bhrics dubbele tong zat intussen behoorlijk los. “Als ze weer in zijn moestuin zaten te ...”
“Weet je, ik mis de oude baas een beetje. Ondanks zijn te gretige ogen en happige handen, was ik erg gesteld op hem ...”
Onwillekeurig balde Alasdair zijn handen tot vuisten.
“… en als de kat op mijn ooms stoel ligt te slapen, heb ik toch het gevoel dat ie er nog een beetje is.”
“Misschien is hij het ook wel. Ze zeggen dat mensen die katten haten, na hun dood met Samhain* terugkeren in de gedaante van een kat. Wanneer kwam jouw kat aanlopen, lassie?”
“Haud yer wheesh, Bhric,” brulde Jock, “je jaagt dat kind de stuipen op het lijf met je verzinsels.”
“Aight, ik stap maar eens op.” Liùsaidh liet een laatste slok whisky door haar keel glijden. “Er is thuis iemand die op mij wacht.”
Alasdair schoot overeind. “Zal ik je naar huis begeleiden?”
Ze lachte. “Dank, maar ik weet nog precies waar ik woon.”
De betekenis van zijn beteuterde gezicht en de schouderklopjes die hij van de postbode kreeg, ontging haar.
* * *
Haar huisgenoot zat haar al op te wachten. Ze gaf hem een aai over zijn bol.
“Dag … kat.”
Ineens vond ze het niet meer zo grappig om hem naar haar oudoom te noemen.
Hij streek een paar keer langs haar benen, sprong in ooms luie stoel en rolde zich op. Vanaf zijn troon bleef hij haar met één oog aanstaren en zij staarde met twee ogen terug. Toen schudde ze het hoofd om de rare gedachten uit te drijven. Ze lachte om haar eigen onnozelheid. Die Bhric had met zijn zotteklap toch onder haar huid weten te kruipen. Ze liep naar de kat toe en krabbelde hem achter de oren.
Maar toen ze zich die avond in de slaapkamer uitkleedde, bleef de deur toch gesloten.
---
* Halloween
Wat een heerlijke Schotse…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Wat een heerlijke Schotse vertelling Musonius! Je weet de sfeer goed neer te zetten en ik waan me echt even in de inn, met al je kleurrijke personages.
Ik had wel wat moeite met de namen met al die Schotse streepjes, vooral in de eerste alinea. Dat leidde mij wat af van de tekst zelf.
Maar verder een tekst vol fijne zinnen zoals "die zó heimelijk verliefd op haar was, dat iedereen het wist behalve zij."
Musonius, een goed, sfeervol…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Musonius, een goed, sfeervol verteld verhaal. Mijn haren gingen wel even overeind staan en ik kreeg kippenvel van die overval van vreemde namen, (ik moest denken aan Albanië) maar gaandeweg wende ik er aan. Ik ben nooit in Schotland geweest, maar de sfeer in die kroeg kon ik me goed voor de geest halen.
Het is voor Liùsaid te hopen dat de kat niet even handtastelijk wordt als oudoom Mackay.
Is het uiteindelijk wat geworden tussen Alasdair en Liùsaidh?
Hoi Musonius, wat een…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Musonius, wat een prachtig verhaal. Je zet de sfeer perfect neer. Subtiele humor. Ik zag de vertwijfeling van L. toen ze het voor zich zag dat oom mogelijk gereincarneerd zou kunnen zijn. Zij gaat nooit meer op de oude manier naar de zwarte kat kijken. Met plezier gelezen.
Hij gaf alle stoelpoten en tafelpoten en kopje, ...” --> een kopje, denk ik.
Musonius, dit kan enkel door…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Musonius, dit kan enkel door iemand neergepend zijn die de ziel van Schotland kent en dan Liùsaidh die op haar drieëntwintigste niet te beroerd is om in de lokale Inn whisky te gaan drinken. Prachtig beschreven.
Musonius, heerlijk verhaal…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Musonius, heerlijk verhaal. Of ik zo die pub instapte -al dacht ik eerst even dat die in Ierland stond, omdat ik niet op de accenten had gelet. Maar goed, ook daar zette je me netjes op het juiste spoor zodat er een memorabel klein verhaal overblijft. S math a rinn thu!
Wat een mooi verhaal,…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Wat een mooi verhaal, Musonius. Je hebt zoveel interessante figuranten geïntroduceerd, dat ik benieuwd ben hoe het verder met dit clubje gaat. En met de kat en je hp natuurlijk. Leuk gevonden: sprak een forse bierpul...
Met plezier gelezen.
Wat een geweldig verhaal,…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Wat een geweldig verhaal, petje af.
Wat ik moet bekennen, is dat ik dat nu weet, omdat ik gemotiveerd was om het te lezen. Als ik het zomaar ergens was tegengekomen, denk ik eerlijk gezegd niet dat ik voorbij de eerste twee alinea's was geraakt. Ik had in het begin veel moeite met de namen, in het bijzonder Liùsaidh en Ùisdean, die ik gek genoeg veel op elkaar vind lijken, wat wel aangeeft dat mijn brein er weinig mee kan.
Bij de tweede alinea heb ik ook mijn bedenkingen. Het is duidelijk dat je geprobeerd hebt om de 'infodump' beperkt te houden, maar toch voelt het voor mij als een alinea waar je nu eenmaal even doorheen moet. Ik denk dat je dat nog beter kunt.
Het 'wachten' werd wel meer dan beloond, want vanaf de derde alinea heb ik van elke zin genoten. Ik vind het bijzonder beeldend en grappig geschreven. Ik las het langzaam en daardoor met extra plezier, maar toch was het veel te snel uit. Graag meer hiervan alsjeblieft.
Heel sfeervol. Knap…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Heel sfeervol. Knap geschreven ook. Ik zie de setting voor me. Mooi ook - de twijfel van HP. Laat de kat maar buiten de kamer idd.
Dank voor jullie respons. …
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dank voor jullie respons.
Chantal,
Ùisdean is omgedoopt tot Colin, Dat scheelt in elk geval één streepje. Colin betekent duif, dus dat past ook mooi bij een postbode.
Dos,
Sorry dat ik je steeds nachtmerries bezorg. Hoe het met Alasdair en Liùsaidh afloopt, da's weer een ander verhaal.
Fief,
Scherp gezien. Aangepast.
Gi,
Kwestie van onderzoek. Ik ken Schotland voornamelijk uit de detectiveserie Taggart. Ik heb nog nooit een voet in Schotland gezet.
Mespunt,
Infodump is nu nog beknopter.
Ja, nog beter zo. Die ene…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Ja, nog beter zo. Die ene naam die je hebt veranderd maakt naar mijn idee ook veel verschil. Je mist nog twee keer 'het':
En die tweede e in werktuigelijk mag weg toch?
Dank, aangepast.
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dank, aangepast.
Leuk verhaal zeg, orgineel…
Lid sinds
14 jaar 8 maandenRol
Leuk verhaal zeg, orgineel. En heerlijk om te lezen. Ik vergeef je de namen, waar ik me in eerste instantie aan ergerde. Ze waren duidelijk op hun plek in dit verhaal. Mooie sfeer geschapen.
Mooi, Musionius! Hier word…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Mooi, Musionius! Hier word ik blij van. Helemaal ondergedompeld worden in een prachtig beschreven sfeer. Ik sta er met bewondering naar te kijken. Dat je dit zonder eigen ervaringen in Schotland hebt geschreven, vind ik knap.
Je verhaal had nog langer mogen duren.
Niets aan toe te voegen, met…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Niets aan toe te voegen, met plezier gelezen.
Dank, Linde, Anna en Taco.
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Dank, Linde, Anna en Taco.
Hoi Musonius, Wat een…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Musonius,
Wat een heerlijk verhaal. Ik miste eerlijk gezegd nog wel een ceilidh-dans in de pub ;) Zonder gekheid, dat had hier niet helemaal gepast, want dan was je te veel afgedwaald. Maar ik miste hem ergens toch omdat je een zo op en top mooi Schots sfeertje schrijft, dat dat voor dat doeleinde een kers op de taart was geweest. Dat is een compliment: ik dans zelf Iers, dus dat je me dan naar een ceilidh laat verlangen zegt heel veel over hoe goed je me hebt meegenomen in je setting. (Als je personages waren gaan dansen, had ik meteen meegedaan, laten we het zo zeggen :D)
Je schakelt ook erg mooi tussen de twee delen in je verhaal. Waar de sfeer in de pub erg gemoedelijk en fijn is, is die thuis toch best wel akelig. Met een kleine knipoog, maar ook niet helemaal. Om zo van toon te kunnen wisselen zonder dat dat vreemd leest, is knap gedaan. Je hebt ook nog hele mooie 'losse zinnen'...
Ik kan je alleen maar complimenten geven!
Groet,
Nadine
Hai Nadine, Dank voor het…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Hai Nadine,
Dank voor het lezen, becommentariëren en invallen. Ik maak een céilidh-dansje van plezier. :-)
Die dans bewaar ik voor de bewerking van dit verhaal tot musical.
Ik ben een beetje een brekebeen als het om dansen gaat, maar doe toch altijd graag mee aan een workshop balfolk.