Wat een heerlijke Schotse vertelling Musonius! Je weet de sfeer goed neer te zetten en ik waan me echt even in de inn, met al je kleurrijke personages.

Ik had wel wat moeite met de namen met al die Schotse streepjes, vooral in de eerste alinea. Dat leidde mij wat af van de tekst zelf.

Maar verder een tekst vol fijne zinnen zoals "die zó heimelijk verliefd op haar was, dat iedereen het wist behalve zij."

Musonius, een goed, sfeervol verteld verhaal. Mijn haren gingen wel even overeind staan en ik kreeg kippenvel van die overval van vreemde namen, (ik moest denken aan Albanië) maar gaandeweg wende ik er aan. Ik ben nooit in Schotland geweest, maar de sfeer in die kroeg kon ik me goed voor de geest halen. 

Het is voor Liùsaid te hopen dat de kat niet even handtastelijk wordt als oudoom Mackay.

Is het uiteindelijk wat geworden tussen Alasdair en Liùsaidh?

Hoi Musonius, wat een prachtig verhaal. Je zet de sfeer perfect neer. Subtiele humor. Ik zag de vertwijfeling van L. toen ze het voor zich zag dat oom mogelijk gereincarneerd zou kunnen zijn. Zij gaat nooit meer op de oude manier naar de zwarte kat kijken. Met plezier gelezen.

Hij gaf alle stoelpoten en tafelpoten en kopje,  ...” --> een kopje, denk ik.

Musonius, dit kan enkel door iemand neergepend zijn die de ziel van Schotland kent en dan Liùsaidh die op haar drieëntwintigste niet te beroerd is om in de lokale Inn whisky te gaan drinken. Prachtig beschreven.

Musonius, heerlijk verhaal. Of ik zo die pub instapte -al dacht ik eerst even dat die in Ierland stond, omdat ik niet op de accenten had gelet. Maar goed, ook daar zette je me netjes op het juiste spoor zodat er een memorabel klein verhaal overblijft. S math a rinn thu!

Wat een mooi verhaal, Musonius. Je hebt zoveel interessante figuranten geïntroduceerd, dat ik benieuwd ben hoe het verder met dit clubje gaat. En met de kat en je hp natuurlijk. Leuk gevonden: sprak een forse bierpul...
Met plezier gelezen.

Wat een geweldig verhaal, petje af.

Wat ik moet bekennen, is dat ik dat nu weet, omdat ik gemotiveerd was om het te lezen. Als ik het zomaar ergens was tegengekomen, denk ik eerlijk gezegd niet dat ik voorbij de eerste twee alinea's was geraakt. Ik had in het begin veel moeite met de namen, in het bijzonder Liùsaidh en Ùisdean, die ik gek genoeg veel op elkaar vind lijken, wat wel aangeeft dat mijn brein er weinig mee kan.

Bij de tweede alinea heb ik ook mijn bedenkingen. Het is duidelijk dat je geprobeerd hebt om de 'infodump' beperkt te houden, maar toch voelt het voor mij als een alinea waar je nu eenmaal even doorheen moet. Ik denk dat je dat nog beter kunt.

Het 'wachten' werd wel meer dan beloond, want vanaf de derde alinea heb ik van elke zin genoten. Ik vind het bijzonder beeldend en grappig geschreven. Ik las het langzaam en daardoor met extra plezier, maar toch was het veel te snel uit. Graag meer hiervan alsjeblieft.

Heel sfeervol. Knap geschreven ook. Ik zie de setting voor me. Mooi ook - de twijfel van HP. Laat de kat maar buiten de kamer idd. 

Ja, nog beter zo. Die ene naam die je hebt veranderd maakt naar mijn idee ook veel verschil. Je mist nog twee keer 'het':

In de herfst betrok ze huis

Werktuigelijk keek gezelschap

En die tweede e in werktuigelijk mag weg toch?

Leuk verhaal zeg, orgineel. En heerlijk om te lezen. Ik vergeef je de namen, waar ik me in eerste instantie aan ergerde. Ze waren duidelijk op hun plek in dit verhaal. Mooie sfeer geschapen. 

Mooi, Musionius! Hier word ik blij van. Helemaal ondergedompeld worden in een prachtig beschreven sfeer. Ik sta er met bewondering naar te kijken. Dat je dit zonder eigen ervaringen in Schotland hebt geschreven, vind ik knap.

Je verhaal had nog langer mogen duren.

Niets aan toe te voegen, met plezier gelezen.

Hoi Musonius,

Wat een heerlijk verhaal. Ik miste eerlijk gezegd nog wel een ceilidh-dans in de pub ;) Zonder gekheid, dat had hier niet helemaal gepast, want dan was je te veel afgedwaald. Maar ik miste hem ergens toch omdat je een zo op en top mooi Schots sfeertje schrijft, dat dat voor dat doeleinde een kers op de taart was geweest. Dat is een compliment: ik dans zelf Iers, dus dat je me dan naar een ceilidh laat verlangen zegt heel veel over hoe goed je me hebt meegenomen in je setting. (Als je personages waren gaan dansen, had ik meteen meegedaan, laten we het zo zeggen :D)

Je schakelt ook erg mooi tussen de twee delen in je verhaal. Waar de sfeer in de pub erg gemoedelijk en fijn is, is die thuis toch best wel akelig. Met een kleine knipoog, maar ook niet helemaal. Om zo van toon te kunnen wisselen zonder dat dat vreemd leest, is knap gedaan. Je hebt ook nog hele mooie 'losse zinnen'...

Ik kan je alleen maar complimenten geven!

Groet, 

Nadine