Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#384 Taaie rakker

 

Daar ligt ze, mijn oma. Ze kijkt me verbaasd aan, haast verschrikt. In mijn hand heb ik een blauwe Cadillac, die ik jaren geleden van haar heb gekregen.

“Weet je nog, dat je me die auto gaf? Je had toen ook een rode Porsche voor me. Die vond ik nog leuker. Mee naar huis mochten ze nooit, want anders had ik niets om mee te spelen als ik bij jou was.” Ze antwoordt met een gekreun dat van ver lijkt te komen. Ik stop de Cadillac in mijn broekzak en neem haar hand vast. Vergeefs probeert ze terug te trekken.

“Ach oma toch, zal ik je wat vertellen over Zwartje?” Ik wacht geen antwoord af en vervolg: “Je weet het misschien niet meer, maar het komt vast terug. We kregen Zwartje van jou en opa, nadat Laena was doodgevroren.” Of dat werd ons toen toch zo verteld, bedenk ik mij terwijl ik het zeg. “In het begin was Zwartje klein, snoezig, zacht en ja, zwart natuurlijk, want zo origineel waren we wel met onze naamgeving.” Oma beantwoordt mijn glimlach niet. Ze lijkt dwars door me heen te kijken. Mijn blik glijdt over haar lichaam. Het ziet er verwrongen uit, anders dan anders.

“Zwartje werd groot, heel groot. Te groot voor mij om vast te houden. Een stom beest vond ik hem. Wat had je dan gedacht oma, toen je me een Vlaamse Reus gaf? Dacht je dat ik dat prettig zou vinden? Niet veel later vroeg papa me of we Zwartje niet beter teruggaven aan de boer waar hij vandaan kwam. Lang moest ik daar toen niet over nadenken. Dan was Zwartje op een betere plek dan de veel te kleine ren die hij erfde van zijn dwergsoortgenoot Laena.”

Ik aai oma zachtjes over haar grijze haren. Ze heeft haar ogen gesloten. “Ik snap dat je het vervolg van mijn verhaal niet meer wil horen oma, want jij weet wat er met Zwartje gebeurd is, hè? Dat hij terug naar de boer ging, niet om daar te blijven. Dat opa en jij die avond konijn met pruimen aten en dat hij godverdomme nog taai was ook.” Ik neem een diepe teug lucht. Haar hand reageert niet meer op de mijne. Ongemakkelijk schuif ik wat heen en weer op mijn slapend achterwerk, dat intussen even koud is als de tegels waarop ik zit. “Ik bel zo dadelijk de hulpdiensten voor je, hoor. Heb je de rode Porsche nu eigenlijk gevonden? Kijk, hij staat nog bovenaan de trap, in alle onschuld. De Cadillac heeft het klusje alleen geklaard.” Langzaam ga ik de trap op en ook de Porsche verdwijnt in mijn broekzak. Vandaag mag hij wel mee naar huis. Vandaag is een goede dag.

Ik kniel een laatste keer neer bij Oma. “Weet je, de ironie wil dat ik helemaal niet zo gehecht was aan Zwartje. Gelukkig was ik dat ook niet aan jou.” Ik kus haar voorhoofd en fluister: “Dag oma.”

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Annabe, Wow, wat een spannend, griezelig verhaal. En wat heb je de hints over wat er echt aan de hand is, mooi verstopt. Bij herlezing vielen ze me pas op. Wat een creepy hp. Met plezier (en gehuiver) gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Briljant, Annabe. Ik hou wel van dit soort verhalen. Met vaart geschreven. Gaandeweg het verhaal krijg je door welke kant het op gaat. Goed gedaan. Met veel plezier gelezen. Stiekem ook met een glimlach. Dit is the crime of the century. Het zomaar een idee voor een boek kunnen zijn. 

... wat er met Zwartje gebeurd is, he.  ---> hè. Ik denk dat er ook nog een vraagteken achter moet, want het leest als een vraag.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt MF, Fief en Linde. Ja, die hints verstoppen, dat is iets wat ik hier geleerd hebt. Wat die hè betreft, daar vind ik geen goede referentie voor hoe je dat moet schrijven in die betekenis. Misschien doe ik hem beter weg. Is meer spreektaal. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als je het schrijft als hé, dan spreek je het uit als hee. Met het accent de andere kant op, spreek je het uit als een " korte" e. Zoals het nu in de tekst staat, is het in ieder geval niet juist. Zo wordt het alleen in het Engels geschreven. Als hè past het prima in je tekst. Het staat in een gesproken zin, dus spreektaal.

https://onzetaal.nl/taaladvies/klemtoonteken-nadrukteken

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een huiveringwekkend verhaal, ik krijg het er koud van. Goed bedacht en sterk uitgevoerd, met plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Brrr! Lekker kleinkind is dat. Wat had het gedaan als het wél aan het konijn gehecht was?

De prozavorm van Flappie. Erg goed geschreven.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Fief, Mespunt, Musonius!

@Musonius, ik kende Flappie niet, dat is vast een gat in mijn cultuur. Maar wat een leuke tekst. Op zich niet verrassend dat het geen origineel idee is. Dat was ons konijn zijn naam ook al niet. De inspiratie voor mijn verhaal is autobiografisch. Gelukkig niet het hele verhaal. 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi, ik ben er nog maar net bij,  ik vond je verhaal leuk om te lezen. En vooral erg sterk en verassend. Zo'n verhaal had ik hier nog niet gezien. 

Ik heb ervan genoten en van geleerd, alles kan en mag natuurlijk... 

Ik hoop dat ik ook zoiets mag produceren in de toekomst.

A.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Anton, 

Wat een fijne reactie, bedankt! Ik heb hier zelf ook al ontzettend veel geleerd, dus blijf vooral schrijven!

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, gaaf verhaal. Ik snap dat kleinkind wel. Ik sluit me aan bij de vorige sprekers: de hints heb je mooi gedoseerd. Ik kreeg de clou door toen ik las dat hij op de tegels zat. Mooi detail dat hij de autootjes in zijn zak steekt.

GG

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Taco! Tof dat je laat weten waar je het doorhad. Ja die auto moest in eerste instantie uit zijn hand om die vrij te hebben haar hand vast te pakken. Pas tijdens het schrijven ontstond zo het extra lijntje dat oma helemaal niet goed was in het geven van cadeau's (of ze mogen niet mee of ze worden opgegeten). Tijd voor het hp om te 'nemen' dan. En dat deed hij goed.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe,

Ik zag toevallig dat ik niet de eerste was die aan Flappie moest denken... 
Maar dat is niet onterecht, want de opbouw is niet alleen hetzelfde in opzet, maar het slaagt ook precies zoals die klassieker dat doet! Wat ik een extra 'aanvulling' vind ten opzichte van Flappie is dat in jouw verhaal het slachtoffer in je verhaal actief aanwezig is. Dat maakt het in het begin in eerste instantie aandoenlijker, maar als je dan leest hoe het verhaal echt in elkaar zit, dan wordt het einde alleen maar akeliger. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Nadine! Supersympathiek dat jij onze verhalen leest en voorziet van feedback!