Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Moederliefde #382

 

Maar dit was niet wat hij verwachtte ... En ook niet wat hem beloofd was!
Nou ja ... beloofd ... Ja, toch wel. Zijn moedertje had het hem zijn hele leven ingeprent: ‘ Als jij je gedraagt als een gelovig man, dan is het leven na de dood nog prachtiger dan het leven op aarde.’ En dat geloofde hij. Hij kon trouwens niet anders; de geboden voor een goed leven werden hem meerdere keren per week voorgedragen. En als de woorden niet gesproken werden, dan was het onberispelijke gedrag van zijn moeder leidinggevend .

In plaats van de belofte: ‘Een vredige, serene plek waar de bloemen weelderig groeien en de zon altijd schijnt’, was het hier donker en koud. Hij keek om zich heen en zag een zwarte leegte. Er was niets en toch voelde hij het niets zwaar drukken op zijn naakte lichaam.
Hij had zich toch goed gedragen? Oké, in zijn jonge jaren had hij weleens wat uit de winkel gepakt zonder te betalen. En in zijn vele, mislukte relaties vertelde hij weleens een leugentje om bestwil. Maar zijn mistappen had hij in alle eerlijkheid opgebiecht.

De wind beukte tegen zijn lichaam en had een vreemde, onherkenbare geur. Hij kreeg het koud en zette wat moeizame stappen voorwaarts. Zijn voeten leken vast te zitten in een stroperige modderachtige massa. Ongeduld is toch geen zonde? Hij had het echt goed voor gehad met zijn moeder. Haar hunkering naar het hiernamaals was zo groot, hij wilde haar helpen om daar wat eerder te komen. De paniek sloeg toe; hij wilde hier niet zijn, hoorde hier niet te zijn! Hij schreeuwde het uit. Zijn zinloze kreten werden meegenomen in de wind en hij liet zich moedeloos vallen.

Had hij naar haar kunnen kijken, dan had hij zijn moeder in haar mooie, zonnige tuin zien zitten. Ze mist hem, maar ze weet dat het niet anders kon. Hij had zijn plekje in het hiernamaals tenslotte in gevaar gebracht. Ze had hem snel genoeg door gehad en hij had haar onderschat. Juist hij had moeten weten dat de mythische plek het grootste doel was van hun leven op aarde! Dus had ze het heft in eigen handen genomen. Ze kijkt naar de strakblauwe hemel en gelooft dat ze het onheil voor is geweest. Hij is nu waar hij moet zijn. Ze zucht enigszins opgelucht…deze daad is er één van liefde, pure moederliefde.

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kit, welkom op dit schrijversforum. Klaarblijkelijk heeft Frank Noé ergens deze weekopdracht vermeld want er zijn deze keer opvallend veel nieuwkomers. Als je plant om hier te blijven schrijven kan je best even opzoeken welke de geplogenheden zijn. Zo geef je aan je inzending best een originele titel mee. Verder heb je een zeer originele draai gegeven aan het vervullen van de opdracht. Jouw bijdrage is bovendien goed geschreven. Blijf hier dus nog maar een tijdje.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Kit@, ik ben het helemaal met Gi eens, blijf! Mooi rond verhaal met mooie twist. Voor mij mogen de accenten op een daad van liefde weg. Maar dat is een kwestie van smaak. Ik heb Gi' s geplogenheden wel even op moeten zoeken. (geboren en getogen Hollander) = Gewoontes of gebruiken. Volgens mij zitten hier behoorlijk veel Robin Hoods die daar allemaal een eigen draai aan geven. 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Kit,

Gelukkig nieuwjaar!

Je hebt een mooie plottwist geschreven. Ik vind hem mooi aansluiten op het gegeven dat je personage al aangeeft dat moeder redelijk streng in de religieuze leer was. Dat laat zien wat er kan gebeuren op het moment dat iemand zich te veel aan een bepaalde visie of overtuiging vastklampt.  Meestal is het dan inderdaad zo dat iets precies zo geïnterpreteerd wordt zoals die persoon het wil, in plaats van dat er wordt stilgestaan bij wat er eigenlijk wordt gepredikt of wordt bedoeld. In dit geval (grenzeloze moederliefde). Dat maakt dat de twist werkt: hij heeft een goede basis. 
Ook sluit die aan bij de donkere toon die het verhaal heeft: het hiernamaals is al geen liefde en licht, en die moederliefde is dat (dus) ook niet. 

Mooi gedaan!

Groet, 

Nadine 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi woord: geplogenheden. Dat gaan we in Nederland ook invoeren.

Kit, ik sluit mij gaarne aan bij bovenstaande reacties.
Er zit echter wel een storend foutje in je tekst: Nou ja…beloofd.. Beletseltekens bestaan uit drie puntjes tussen twee spaties. Maar dat is gelukkig snel aan te passen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De uitvoer naar Nederland scheert hoge toppen tegenwoordig. In Antwerpen is er heden ten dage geen Antwaarps meer te horen.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het een boeiend verhaal. Het roept wel wat vragen bij me op, met op nummer 1 de vraag of moeder een ander hiernamaals had staan te wachten en of ze haar plekje daar nu heeft opgegeven voor haar zoon. Met plezier gelezen.