Ik ben even in de war. Een 'dochter' vertelt dit, (je schrijft: Ik ben hun dochter uiteindelijk (...)) maar uiteindelijk verongelukt een man die een gezin heeft. Kan natuurlijk, maar in het verloop van het verhaal is het niet logisch. Daarnaast kom ik niet goed in het verhaal, omdat je voor mijn gevoel veel uitlegt. Het thema is goed gekozen, maar ik zou het mooi vinden als je ons wat meer in het verhaal krijgt door meer gedachten uit te laten spreken. Iets als:

Ik zag mijn broertje wel bij de ceremonie. Hij durfde me niet eens aan te kijken. Ik hem wel. Twaalf was hij toen ik het huis uitgezonderd werd. Hij huilde.

Kortom, mooi verhaal, maar voor mij zou het nog wat sterker kunnen met wat kleine aanpassingen, want het verhaal op zich is er.

Ik deel @Hadekes verwarring, en ik mis eigenlijk een hoofdpersoon. Je "ik" kom te weinig tot leven omdat er alleen maar over hem/haar geschreven wordt, en niet vanuit. Dat wordt versterkt doordat je voor je hele terugblik de verleden tijd hanteert, en de "ik" nauwelijk over zichzelf en aldoor over anderen praat. Wat voelt de "ik" als hij/zij de ouders de hel in wenst? Hoe voelde de "ik" zich toen hij/zij het huis verliet? Wat deden die "afschuw bevattende bliken" hem/haar? Zoals boven gezegd, er zit meer in, dus haal het er uit;-)

Hoi Flo, 

Ik ben in de war met je verwijzingen over het geslacht van je hoofdpersoon. Het begint met het idee dat ouders homoseksuelen afkeuren, dan schrijf je Ik blijf hun dochter uiteindelijk, en vervolgens sterft er een man in het ongeluk. 
Ik denk nu dat je misschien schrijft over een 'uiteindelijk homoseksuele' transman (klopt dat?). Ik zal je verhaal in ieder geval op die basis verder inhoudelijk beoordelen. 

Het verhaal leest als een dagboek, omdat je personage veel schrijft over het verleden en hoe de band met de ouders is. Dat is prima, maar ik mis  wel een beschrijving van hoe dat dan  voelt. 
Zinnen als: Ouders die niet onvoorwaardelijk van hun kinderen houden horen niet in de hemel.  zijn veelzeggend en recht voor zijn raap, maar houden de lezer wel op een zekere afstand: het is duidelijk dat je personage zich daarover boos of rot voelt, maar de diepgaande zielenroerselen laat je daarmee wel liggen. 
Je kan kiezen om er nog een 'directe' zin als:  dat heeft me helemaal kapot gemaakt  aan toe te voegen of iets indirects als daardoor voelde ik me lange tijd minderwaardig. 
Probeer in ieder geval iets meer op de gevoelens van je personage in te gaan: nu heeft het nog vooral de overhand wat anderen denken en waarom. Dat botst een beetje met de ik-vorm die je nu gekozen hebt. 

De laatste zin is prachtig gevonden, maar staat nu nogal op zichzelf. Je zou hier iets kunnen toevoegen over het feit dat je personage ondanks een geslachtsveranderende operatie niets had hoeven vrezen. Op die manier krijgt de lezer nog net wat meer een kijkje in het leven van je personage. 

Het is een verhaal met een goede basis, maar waar je nog wel wat meer uit zou kunnen halen. 

Fijne jaarwisseling alvast. 

Groet, 

Nadine

@allen, nu ben ik in de war. Er staat toch nergens dat de chauffeur een man is? 

@floflo: ik vind het een goed verhaal, dat wellicht met minder woorden nog beter wordt. Ik las hier enige tijd geleden iets over woorden die niet veel toevoegen, zoals maar, dus, toch...

Je verhaal nodigt uit verder te lezen en ik snap de afstand tot de emoties wel, denk ik. Daarin duiken doet wellicht te veel pijn voor je hp.

Zo, je betrapt me even keihard op mijn onbedoelde vooroordelen. Toch zou ik wel voor chauffeuse of vrouwelijke bestuurder o.i.d. kiezen, omdat we dan onszelf meteen kunnen betrappen. 

Hoi Floflo, het lijkt wel karma dat de vrouw door een ongeval om het leven komt. Op zich een goed verhaal. Je verwoordt het onbegrip over de geaardheid van de hp en het verdriet dat het met zich meebrengt, erg goed. Voor een betere leeservaring zou je een aantal zinnen strakker of actiever kunnen schrijven.

De 7 zonden, 30 jaar, 12 jaar ---> getallen schrijf je voluit

Met dat ik ouder werd merkte ik dat   ---> "met dat ik ouder werd" leest als spreektaal. Je zegt het misschien wel zo, maar zo schrijf je het volgens mij niet. Misschien beter: naarmate ik ouder werd?

maakt iedere persoon in zijn beeld  --> naar zijn evenbeeld. Misschien is scheppen hier een beter werkwoord.

Dat is het laatste wat mijn ouders tegen me gezegd hebben  ---> zeiden. Leest actiever dan gezegd hebben

Ik heb hun gehaat ---> ik heb hen gehaat. Of beter: Ik haatte hen (actiever). 

Niemand had iets tegen me gezegd erna  ---> niemand zei iets tegen me (in plaats van had gezegd, "erna" zou ik weglaten)

Dag Floflo,

De verwarring die anderen bij het lezen hadden, deel ik niet. Mij was het meteen duidelijk dat het hier om een lesbiënne ging. Niettemin, als een aantal lezers het niet snapt, kun je het beter wijzigen. Ik vind niet dat je chauffeuse moet schrijven, maar het is eenvoudig op te lossen:

De chauffeur op slag dood. Laat achter, een vrouw en 3 kinderen. >  De chauffeur op slag dood. Ze laat een vrouw en drie kinderen achter.

Ik moet bekennen niet erg weg te zijn van de schrijfstijl; het klinkt allemaal wat onbeholpen en slordig. Maar door veel te schrijven wordt dit vast beter.

Schrijftechnisch vind ik dit verhaal voor verbetering vatbaar, maar het raakt me wel en ik heb het met plezier gelezen. Ik sluit me aan bij opmerking dat er meer uit te halen valt. Daarmee bedoel ik niet alleen de schrijfstijl, maar ik heb ook het idee dat dit verhaal met meer woorden beter uit de verf komt. Misschien zit er zelfs een boek in.