Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
- Gewone gebruiker
#382 Rust in vrede
Eeuwige vrede had ik verwacht, zacht zingende engelen, een weldadig niets. Zo'n beetje alles wat maar schuurt aan hemelse rust paste in mijn beeld van het hiernamaals. Dus toen mijn hart het van alle stress, een tekort aan slaap en een overkill aan jachtig leven begaf, keek ik stiekem best wel uit naar een ontspannen afterlife.
Maar aan het begin van de tunnel is het een drukte van jewelste. Het is net de vertrekhal op Schiphol. Mensen lopen door elkaar, namen worden omgeroepen en hier en daar worden bordjes in de lucht gehouden.
'Meneer van Harten?'
Uit het niets staat er een petieterig engeltje naast me. Met haar grote ogen lijkt ze op een Japans animémeisje.
Voordat ik kan antwoorden pakt ze mijn hand en als ik met mijn ogen knipper zit ik in een klaslokaal, een blad met meerkeuzevragen voor mijn neus.
Het animé-engeltje overhandigt me een pen.
'Als u ze even in wilt vullen?' Ze wijst naar het blad voor me.
'Niet teveel nadenken. Gewoon wat er het eerst in u opkomt.'
Verbouwereerd lees ik de eerste vraag:
U bent op een feestje. Gaat u:
a) als eerste weg
b) als laatste weg
c) niet weg. U valt in slaap op de bank
d) dat moet een vergissing zijn. U houdt niet van feestjes.
'Wat is dit?' Ik kijk het engeltje fronsend aan, maar ze wappert ongeduldig met haar vingers.
'Niet nadenken, invullen alstublieft meneer.'
'Wat een achterlijk gedoe' mompel ik en onwillig omcirkel ik de b.
Ik wil verder gaan met vraag twee, maar Animé grist het blad onder mijn handen vandaan. Ze bestudeert het aandachtig, rimpelt haar neus en pakt dan opnieuw mijn hand vast.
'Ik wist het wel meneer van Harten. U heeft er nog geen genoeg van. Kom mee, dan halen we de incarnatie van half negen nog.'
Een seconde later suizen we door het hemelsblauw totdat we bij een nieuwe tunnel aankomen. Hier geen wemelende mensenmassa's; alleen ik en Animé en een weldadige stilte.
Veel tijd om ervan te genieten, heb ik echter niet, want het engeltje duwt me resoluut richting de ingang van de tunnel. De wanden zijn levendig roze en lijken te pulseren. Ergens ver weg hoor ik een zacht, ritmisch bonzen, als het kloppen van een hart.
'Meneer van Harten, wilt u nog even naar de camera lachen?'
Animé gaat dichtbij me staan, maakt een peaceteken richting haar mobiel en gilt 'live!' boven het bonzen uit, dat aanzwelt tot een oorverdovende hartslag.
'Voor Instaheaven' schreeuwt ze en dan geeft ze me een harde zet en tuimel ik het geboortekanaal in.
'Nu al twee likes!' is het laatste wat ik vanuit het hiernamaals meekrijg, voordat een enorme druk op mijn hoofd het denken onmogelijk maakt.
Hier moest ik wel om lachen…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Hier moest ik wel om lachen. Vooral de 'likes' en het feit dat reïncarnatie op basis van 1 vraag op een vragenlijst uitgevoerd wordt. Die moet ik wel onthouden voor 'later'. Wat mij betreft zou een andere titel het helemaal afmaken. Iets wat refereert aan de tunnel ofzo (bijna-doodervaringen spreken ook vaak over een tunnel naar het hiernamaals). Maar goed, klein bier.
Levendig geschreven. Met een lach gelezen.
Een flinke portie leuken…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Een flinke portie leuken vondsten rond een oud thema. Voor een overledene knipper je wat veel met je ogen, "uit het niets staat er", "met vereende krachten duwt ze" en "wemelende mensenmassa's" vind ik een tikje rammelen, maar de vertekhalscene, "de "incarnatie van half negen" en de likes op instaheaven zijn om te smullen.
Chantal, wat een goed…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Chantal, wat een goed bedacht verhaal. Ik kende wel animeermeisjes, die soms ook op engeltjes lijken, maar een Japans animémeisje moest ik even opzoeken. Als je het op zijn Frans uitspreekt klopt het maar in het Nederlands zeg je petieterig dacht ik.
Hoi Chantal, Wat moest ik…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Chantal,
Wat moest ik hier om lachen! Het verhaal is origineel, goed gevonden en grappig.
Zoiets is natuurlijk altijd gokken, maar klopt het dat je Animé haar gestalte en karakter hebt gegeven om het sterke contrast aan te geven met de bokkige meneer van Harten (leuk gevonden achternaam hiervoor!)? Dat zou goed gedaan zijn!
De vragenlijst is ook erg mooi gedaan: het is duidelijk dat er meerdere vragen zijn, maar meneer van Harten wordt al na de eerste vraag weer een incarnatie ingestuurd. Dat roept veel vragen op, zoals:
* Hoeveel vragen zijn er nog?
* Wat zijn die andere vragen?
* Wat zijn andere mogelijke uitkomsten?
* Wat is de samenhang van andere (mogelijke) vragen en uitkomsten?
Zo laat je veel aan de verbeelding van de lezer over en maak je hem nieuwsgierig naar de wereld die je schept. Er wordt dan misschien geen antwoord op gegeven, maar het maakt wel dat ook na het lezen van het verhaal je nog iets (erg leuks!) heb om over na te denken. Knap gedaan!
Fijne jaarwisseling alvast.
Groet,
Nadine
Hadeke, wat fijn dat je om…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Hadeke, wat fijn dat je om mijn verhaal kan lachen. De titel heb ik gekozen omdat dit precies aangeeft waar de hp op hoopt. Het hiernamaals blijkt daarentegen net zo hectisch als het leven zelf. Die tegenstelling hoopte ik met de titel te benadrukken.
Hoi Bob, Ik heb je opmerkingen verwerkt (niet allemaal), veel dank voor je kritische oog!
Gi, ook jouw opmerking verwerkt, dankjewel! Animeermeisjes in de hemels; het zou bij sommigen als muziek in de oren klinken 😀
Nadine, super blij met je…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Nadine, super blij met je reactie! Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik mijn engeltje heb uitgezocht op haar snelheid en ADHD achtige trekjes. Ze moest vooral lekker druk zijn, zodat Van Harten geen kans kreeg om te genieten van die zo gewenste hemelse rust.
Hoi Chantal, wat een…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Chantal, wat een origineel verhaal. Met plezier gelezen. Instaheaven: briljant.
'Wat een achterlijk gedoe' mompel ik ---> achter gedoe hoort nog een komma.
Ik wist het wel meneer van Harten. ---> voor of na een aanspreking hoort een komma.
Chantal, Bijzonder scherp…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Chantal,
Bijzonder scherp geschreven. Het lijkt me het moderne beleid van de hemelpoort.
Groet,
Madrid
Ha Chantal, Wat een geestig…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Ha Chantal,
Wat een geestig verhaal, mooie vondsten, leuk personage en goed geschreven. Wat kan ik er verder nog aan toevoegen? Hulde!
Haha...helemaal geschreven…
Lid sinds
6 jaarRol
Haha...helemaal geschreven in de geest van deze tijd.
Met veel plezier gelezen. De…
Lid sinds
2 jaar 6 maandenRol
Met veel plezier gelezen. De verhaallijn zelf is vrij eenvoudig, maar de manier waarop je het hebt geschreven en alle leuke vondsten die je erin hebt verwerkt maken het tot een erg geslaagd verhaal.