Eindelijk! Ik had de moed al lang geleden opgegeven, maar nu pakt ze me weer als vanouds. Mmm, die lichte druk van duim en vingers om mijn heen. Het voelt zo vertrouwd. Betekent dit dat mijn baas onze relatie nieuw leven inblaast?

Na jaren ongebruikt in een donker etui tussen lekkende pennen en stompe potloden ben ik plotseling in ere hersteld. Opgepoetst en gevuld met verse hemelsblauwe inkt mag ik weer meedoen. Het krassende geluid op het sneeuwwitte papier klinkt in mijn oren als een romantisch lied en de geur van het papier verwarmt mijn pennenhart. Ik glim van blijdschap en trots en doe mijn uiterste best haar niet teleur te stellen. Zo netjes mogelijk beweeg ik mee met wat zij schrijft.

Zij kreeg mij van haar oma, lang geleden, voor haar achttiende verjaardag. We hadden meteen een warme klik en dagelijks maakte ze me deelgenoot van haar leven. Alles kwam voorbij: verliefdheden, studieperikelen, carrière en later haar gezinsleven. Ze beschreef alles zo beeldend dat het voor mij voelde alsof ik het zelf beleefde.  Het gaf inhoud aan mijn simpele bestaan.  Heel wat anders dan mooi liggen wezen in een doosje in een etalage.

Naast al het geluk deelde zij ook haar verdriet met mij. Dan vlekte mijn inkt in haar dikke tranen op het papier. En boos worden kon ze ook. Hard en meedogenloos vormden zich vette letters en lelijke woorden met veel uitroeptekens en ik  werd ondertussen bijna platgedrukt. 

Ondanks de minder vrolijke periodes genoot ik jaar in jaar uit volop van onze samenwerking. Ik was daarom onaangenaam verrast toen ik steeds vaker, en uiteindelijk naar het leek voorgoed, in een muffe pennenzak belandde. Vanuit het duister hoorde ik de mij zo vertrouwde vingers contact maken met onpersoonlijke toetsen. Haar verhalen gingen verder zonder mij en mijn leven leek voorbij nu ik dat van haar niet verder meebeleefde. Mijn huid werd dof en mijn inkt droogde op.

Tot plotseling, vanmorgen, onze samenwerking weer op gang kwam. Ik kan mijn geluk niet op en dans over het papier, zeker nu deze tekst verschijnt:

Mijn oude vulpen doet het gelukkig nog. Ik heb hem opgepoetst en met hemelsblauwe inkt gevuld. Het geeft een heerlijk vertrouwd gevoel in de toppen van mijn vingers…

NB nog geen ervaring met de schrijfcoaches, dat heb ik er dus niet in verwerkt!