Ha Carneli,
Je had me goed op het verkeerde been gezet aangaande de schrijver van de brief. Na herlezing zie ik waar het misging met mijn aanname. Knap gedaan, en heel graag gelezen.

Hoi Carneli, als ik zo'n brief zou ontvangen, zou ik Johan zeggen wat hij zelf met zijn spullen kan doen. Die ring zou hij dan ook mogen houden. Goede invulling van de opdracht. Van mij had het iets meer in verhaalvorm geschreven mogen worden. Hoe ze eerst haar bril zoekt en vervolgens vol spanning de brief opent, de eerste regels leest, wat het met haar doet, enz. Desalniettemin met verontwaardiging en medelijden voor de brieflezer gelezen.

P.S. Onderstaande brief is wel voor de opdracht, maar zeker niet voor jou bedoelt! :-)  --> bedoeld

Nadat je de envelop met een mes uit de bestekla hebt opengesneden, zoek je je bril. Kijk even op de bank. Daar heb je hem voor het slapen gaan vast laten liggen. Ziezo. Nu kun je beginnen met lezen ...

De brieflezer zal haar bril al gepakt hebben om de brief te lezen, dus het "kijk even op de bank" en "nu kun je beginnen met lezen" lijkt dan overbodig. 

Wat een ellendeling, goed dat die verdwijnt. En nog lekker arrogant vragen om zijn spullen in te pakken. Ik val wel voor de briefpost, maar sluit me ook aan bij Fief aangaande het mes en de bril.

Echt een verhaal waar je na afkoop nog even verontwaardigd kunt zijn op de hoofdpersoon. Mooi gedaan.

Hoi Carneli ... eh Caroline, sterke invulling van de opdracht. Mooie vorm - een brief - en bijzondere twist, die me verraste. En inderdaad, heerlijk die humor!

Haha Carneli, ik maakte mij ook die bedenking met die bril, maar ik vond dat wel grappig, net omdat de geadresseerde dat pas leest als het te laat is en mogelijk al op allerlei plaatsen naar die bril heeft gezocht. Extra treiterachtig. 

Je brief heeft een heerlijk verwaande toon en is mooi opgebouwd. Knap gedaan.

Ik hoop dat de huisvuilophaling  (of de kringwinkel, dat is ecologischer) morgenochtend komt. 

In je laatste lijntje ontbreekt nog een 'e' bij special, denk ik. 

Die speciale plek in mijn hart. Weinig speciaal aan die plek. Of dat hart. En het ook zo lekker buiten zijn narcistische zelfje gelegd. Zoals al gezegd, goed de verontwaardiging gevoed.

Maar hoe is het een maand geleden en weet hij nu dat het een dag voordat hij zijn spullen komt halen is? Die snap ik niet helemaal.

Ik vind het leuk bedacht, maar er zitten voor mij te veel tegenstrijdigheden in. Daardoor kan ik de gedachtegang van de briefschrijver niet volgen en heb ik moeite om het, zelfs voor heel even, te geloven.

Wat vervelend Carneli, het is zeker niet mijn bedoeling om je te kwetsen. Ik heb er nog even over nagedacht en mijn verwarring komt voor een groot deel voort uit deze zin:

Toen we elkaar leerden kennen heb ik toch gezegd dat ik biseksueel denk?

Mijn eigen ervaring met opmerkingen van dit kaliber is dat die niet gevolgd worden door: 'Goh, wat fijn voor je schat. Goed dat je mij dat even vertelt. Wat zullen we eten vanavond?' In mijn lijn der waarschijnlijkheid heb je dan een gesprek over wat zoiets betekent in termen van behoeften en exclusiviteit. Ik snap ook heel goed dat er mensen zijn die dergelijke discussies niet aangaan en met geheimen leven. Wat ik niet begrijp is dat iemand het risico neemt om dit onderwerp aan te roeren, maar dan blijkbaar niet eerlijk is (waarom begin je er dan over?) en vervolgens alleen nog maar bij de vraag of er iemand anders in het spel is als een razende de benen neemt, terwijl hij blijft volhouden dat er wel liefde is. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zo denkt en doet. Aan de andere kant zijn er zoveel dingen die ik niet snap. Waarschijnlijk ga ik er veel te serieus op in.

Oké, laat maar. Brainfart. Ik had niet aan de post gedacht. Ik dacht dat de brief in de krantenmand lag.

Hallo Caroline, met al die gender- en aanverwante dramatiek van vandaag de dag moest ik mijn hersens toch even aansporen. Maar iets zorgvuldiger dan vertierlezen zet alles op zijn plaats. Alleen met dat sarcastische intro zette je me meteen al op het verkeerde been: het zijn zozeer de stereotiepe constateringen van de vertrekkende vrouw over de achterblijvende (en onge-interesseerde) echtgenoot (m) dat ik daar ook in bleef hangen. Elementen als "Iemand anders in mijn leven", mijn baas" en "Ernst-Jan" versterken dat standaardscenariogevoel nog. In feite bieden alleen de stukjes met "één vrouw" en "biseksueel" en de ondertekening "Johan" tegenwicht - en de accenten op één zorgen nog voor wat extra verwarring. Is Ernst-Jan een T in het genderalfabet?
Een breinkraker die ik met plezier heb gelezen.

Geestige en lekker schurende brief.Ik moet hierbij denken aan Robert Longs Thorbeckeplein. Prachtig. Bij het lezen zat ik mij steeds af te vragen: is de geadresseerde nu een man of een vrouw? Is de afzender nu een man of een vrouw? is de baas nu een man of een vrouw? Maar hoe verder je leest, hoe meer er duidelijker wordt. Met plezier gelezen.

Bij LHBTI komt de B zelden aan bod. Daar heb je nu verandering in gebracht. Tot spijt van wie het benijdt.

Ha Carneli, goed verhaal! En bedankt voor de complimenten ook :)

Je zette me goed op het verkeerde been bij het lezen van je verhaal: naarmate de brief vorderde begon ik steeds minder te voelen voor deze Johan. 

Graag gelezen!