Waar is het ding? De schrijver Ernst van Dealemaete zocht zich een ongeluk. Bij het opstaan voelde de nieuwe dag wazig en mistig. De wereld leek niet vindbaar en vrijwel op de mentale tast voerde hij zijn ochtendrituelen uit totdat hij koffie naar binnen goot. De mist loste op en het midden van zijn blik werd helder, helaas bleef de periferie onscherp alsof vaseline de randen van zijn brillenglas besmeurde.
   Op dat moment, helder genoeg om iets te realiseren, maar niet helder genoeg om alles precies te bevatten, realiseerde Ernst zich dat hij het ding kwijt was.
   Kwart over acht ‘s morgens en hij kon het belangrijkste in zijn leven niet vinden. Sterker nog, hij wist niet meer precies wat het was, zo vaag voelde hij zich. Maar hij wist wel dat hij het miste: het ding dat werkte als talisman. Zonder dat ding werd vandaag een dag zonder inspiratie, zonder de mogelijkheid om maar iets op het scherm te krijgen, kort gezegd een dag met writersblock. Iedereen weet: een schrijver met writersblock is als Johan Cruijff zonder balgevoel.
    Alleen minder dood, dat dan weer wel.

Systematisch aanpakken, niet sloddervossen!
   Hij begon op zolder, in de berging onder het dak aan de voorzijde. Spinnenwebben vegend zocht hij deze van voor naar achter af, daarna de berging achter. De rest van de zolder ging snel, deze fungeerde als hobbykamer en aangezien Ernst geen echte hobby's had, was deze vrijwel leeg. En nee, het ding dat hij zocht, lag hier niet. Ook niet achter de cv-ketel op de overloop.
   De verdieping eronder was de uitdaging. Vier kamers die elk een functie hadden die zorgde dat de kamers gevuld waren. En alle spullen moesten worden opgetild of weggeschoven en na de zoektocht netjes op de oorspronkelijk plek worden teruggezet. De slaapkamer vulde kasten vol lakens, dekens, kleding en losse prullaria. De werkkamer bevatte boeken, papieren, schrijfgerei, computersspul en nog meer prullaria. De badkamer had (gelukkig maar) één kastje met maagtabletten, scheergerei, een voorraad zeep, shampoo en twee reserve tandenborstels. 
   Maar geen ding, tenminste Ernst dacht niet dat het ding dat hij vermoedelijk zocht zich in de slaapkamer, werkkamer of badkamer bevond. Ook niet op de logeerkamer.
   Op naar beneden. Helaas, bij het afdalen van de trap sloeg de keukenklok zes uur: de warme prak riep! Dus zelfs al vond Ernst het ding, geschreven werd er niet meer vandaag.
   Morgen verder zoeken.