#376 - Bewijsstuk Ben

Hoofdinspecteur Harry Sanders parkeerde zijn beige Volvo onder één van de paardenkastanjes. Gutsend hemelwater had plaatsgemaakt voor matige neerslag, maar toch haalde Harry zijn paraplu van onder de passagiersstoel tevoorschijn. Uit voorzorg. Voor Els. 
Sinds zijn promotie vorig jaar stond ze er namelijk op dat haar man zich kleedde "zoals het zijn functie betaamde": strak en afgeborsteld. Vorige week nog vond hun halfjaarlijkse afspraak plaats in wat hij omschreef als het voorgeborchte; zij de betere kledingzaak. Die helletocht had een nieuwe outfit opgeleverd waarvan de chemische nieuwgeur herinneringen terugbracht aan zijn laatstejaarsstage in het forensisch labo. 
Onaangename herinneringen.

Als een wankele ballerino, trippelend tussen modder en regenplassen, arriveerde hij op Kouterstraat nr. 5, waar een zichtbaar opgewonden man hem in de deuropening opwachtte.
‘Eddy,’ begroette hij kort zijn adjudant, de uitgestoken – ongetwijfeld kleffe – hand negerend.
‘Harry, dit moet je zien kerel!' Ongeduldig troonde Eddy zijn buikige baas mee naar de keuken.
Drie zaken vielen Harry Sanders bij het betreden meteen op: het bedekte lijk op de vloer, het bebloede keukenmes op het aanrecht en één glanzende, onaangeroerde slagroomtaart.
‘Rapport?’ mompelde hij, terwijl hij met zijn wijsvinger gauw een toef slagroom opschepte en gretig de mond in propte.
‘Het betreft hier een zekere Walter Van Onkerzele, 48 jaar, omgebracht met vijf messteken. De vermoedelijke dader is zijn echtgenote, Christiane.'
'Motief?'
'Big Ben, chef.'
Harry keek zijn hulpje vragend aan. 
‘Nou, onze man hier reisde “voor zaken” blijkbaar frequent naar Londen, waar hij er een euh ... nevenactiviteit op na hield.' Eddy trok zijn wenkbrauwen veelbetekenend op.
‘Vrouwlief kwam er achter?’ Stiekem nam Harry nog een schep.
‘Yep, blijkbaar bewaarden de tortelduifjes foto -en videomateriaal op een ludiek USB-stickje, eentje in de vorm van Big Ben. Hij raakte de stick echter kwijt, tot de echtgenote het terugvond, speurend naar decoratie voor hun jubileumtaart. 
‘Slechte timing, en euh waar is bewijsstuk Ben gebleven?' 
‘Het sierde bij thuiskomst van Walter als "verrassing" de taart maar nu … ‘ Met een vlot gebaar hief Eddy het laken op.
Harry's haviksoog spotte het kleinood, gepropt tussen twee bescheten billen, meteen.
‘Dat is ... ?’
‘Yup.’
Ben was, spits eerst, duidelijk met brute kracht rectaal ingebracht, want enkel de basis was nog zichtbaar. Een witte substantie droop van zijn onderkant op de keukenvloer.
Sperma, dacht Harry gedurende drie tellen. Slagroom, realiseerde hij zich tot slot met afgrijzen.
'Drup Drup,' zei Big Ben.
'Bwaaaaark,' zei Harry, recht over zijn nagelnieuwe Clarks.