Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#376 Standvast

21 november 2021 - 13:38

Standvast

'Je mag er echt wel mee spelen.'

Ik hoor het oma nog zeggen, toch luisterde ik niet naar haar. Hoe vaak ze het ook herhaalde. De Zwarte Ridder, het stoere plastic speelgoedfiguur; haar cadeau aan mij.

'Ik ga er supervoorzichtig mee zijn oma. Echt waar.'

Elke keer als ze op bezoek kwam, nam ik haar mee naar mijn kamer. Daar stond hij, in de vensterbank. Stoer, in vol ornaat, harnas aan, bovenop zijn steigerende paard, lans in de aanslag.

'Kan dat ding niet weg?' vroeg mijn vrouw jaren later.

Oma kan ik al lang niet meer meeslepen naar mijn jongenskamer. Ik kan haar nergens meer heenslepen. De Zwarte Ridder is na meerdere omzwervingen met mij, meeverhuisd naar een plank in onze woonkamer. 
Mijn vrouw kent oma alleen van foto's en verhalen. Voor haar is de Zwarte Ridder een stofvanger en geen dagdroomvanger, die me terugbrengt naar mijn oma.

Vandaag is het gelukt. De Zwarte Ridder is weg van zijn vertrouwde plaats.

'Je mag er echt wel mee spelen,' hoor ik oma in mijn gedachten zeggen.

De lans is kromgebogen. Een leger aan plastic ridders ligt verspreid over de grond.

'Niemand wint van de Zwarte Ridder!' schreeuwt onze zoon triomfantelijk.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2021 - 15:27

Hadeke, knap, nostalgie troef en heerlijk toch dat zoonlief speelt met echt speelgoed uit vervlogen tijden.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2021 - 15:56

Prachtig, Hadeke. De Zwarte Ridder gaat nog een generatie langer mee. Mooi verteld, met plezier gelezen. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2021 - 1:14

Wat een lief en herkenbaar verhaal. Hoe we soms dingen verspillen door ze te willen bewaren, het zit er al vroeg in. Ondanks dat toch blij met alleen maar de kromme lans.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2021 - 11:45

Heel mooi geschreven, Hadeke!

Twee zinnen in het bijzonder zeggen veel meer dan wat je schrijft:

'Kan dat ding niet weg?' vroeg mijn vrouw jaren later.   De echtgenote kan maar niet begrijpen hoeveel waarde dit voorwerp precies heeft, ondanks alles. 

'Niemand wint van de Zwarte Ridder!' schreeuwt onze zoon triomfantelijk.

De liefde voor oma en dit voorwerp leven voort, ongeacht alle omstandigheden (of zinnen, zo je wil)die het tegendeel doen lijken.

Dat geeft het verhaal zeer veel gewicht met zeer weinig woorden. Prachtig en knap gedaan. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2021 - 13:56

Hier ook herkenning. Zowel voor het koesteren van een oude schat als voor de afstand als het om een schat van een ander gaat. En die kromme lans doet toch wat pijn. Hopelijk belet ze het dagdromen niet.