#376 Scherf

Hoi Rowan-Simon, welkom op het forum. Je hebt gekozen voor een vaas met een emotionele waarde. Inderdaad verdrietig als hij dan valt. 
Je had van mij nog wat meer woorden mogen gebruiken om je verhaal vloeiender te maken, meer verhalend. Je trekt me nu niet in het verhaal.
De vaas was belangrijk voor de hp, maar ik haal er niet precies uit waarom. Waarom schreef de moeder "voor mijn lieve Jochem" op de vaas? Wat was de aanleiding? Waarom moesten ze zo vaak verhuizen? 
Je verhaal mist voor mij emotie. Met het gebruik van de honderd extra woorden kun je die emotie en iets meer achtergrond er nog in brengen. Het verhaal mag tenslotte 400 woorden zijn.

Nog een paar zeurtjes over de tekst:

Hij was erg afwezig, en reageerde niet op mijn vragen.  --> de komma mag weg. Voor een "en" schrijf je geen komma.
Ik pakte de doos van hem over, en liep weer naar de auto.  --> idem.

Ik stond al vloekend weer op om de schade te bekijken. --> je begint een aantal zinnen met Ik+werkwoord (Ik stond, ik begon, ik ging, ik wilde, ik bleef). Daarin zou je meer kunnen variëren om het leesplezier te verhogen.
Bijvoorbeeld: Vloekend stond ik op om de schade te bekijken.

Ondertussen ben ik 22  --->  leeftijden schrijf je meestal voluit: tweeëntwintig.

Hoi Fief,

Dankjewel voor je feedback! Dit is het eerste verhaaltje wat ik heb geschreven. Ik heb idd niet goed uitgelegd wat ik dacht bij het verhaal, namelijk dat de moeder vroeg is gestorven en dat zoon en vader dat allebei proberen te vergeten. 

Over het vaak beginnen met ik struikel ik ook over. Goed punt, zal ik op gaan letten.

Ik zal de kommas ook weghalen.

Hoi Rowan,

Je verhaal is mooi in opzet: wanneer er veel verhuisd wordt, kunnen voorwerpen veel waarde krijgen, omdat je je niet aan het huis kan hechten. Dat is een mooie invulling van het enigszins clichébeeld dat uitgerekend een vaas emotionele waarde heeft. Wat mij betreft speel je daar zodanig mee en geef je er een eigen invulling aan, dus dat stoort niet. Zeker ook omdat de vaas voor je hoofdpersoon is gemaakt: het is niet zo dat het erg is dat de vaas breekt omdat hij veel geld waard is. Je beschrijft ook mooi de droefheid van het verhuizen: het regenachtige weer en vader en zoon praten door alle omstandigheden die eraan vooraf zijn gegaan en hebben daarom niet veel te zeggen.

Die sfeeromschrijving die je hebt in het eerste stuk, mis ik  in het tweede. Daar komt alles wat je schrijft naar verhouding veel feitelijker over. Je personage kijkt simpelweg naar de scherven, herinnert zich zijn moeder en realiseert zich eerder wat zijn emoties zijn dan dat hij ze werkelijk beleeft. Dat maakt het slotstuk wat minder indrukwekkend. 

Ik zag dat je nieuw bent op het forum. Je hebt een aardig begin gemaakt. Blijf vooral terugkomen!

Groet, 

Nadine

Als ik het goed begrijp zijn vader en zoon sinds het overlijden van moeder zo in hun eigen wereld verzonken dat ze de verbinding tussen hen kwijt zijn. Pas met het breken van de vaas vinden ze die in hun gedeelde verdriet terug. Ik vind dat een mooi idee en zeker het vertellen waard.

In de uitwerking valt naar mijn mening winst te behalen. Zoals Nadine al schreef beschrijf je de gebeurtenissen tamelijk feitelijk, waardoor het meer leest als een verslag dan een verhaal. In combinatie met woordkeus en zinslengte doet het geheel wat eenvoudig aan. Dat is niet erg, maar je zou kunnen proberen na te denken over alternatieven om hetzelfde over te brengen. Wat mij erg helpt is veel lezen en afkijken hoe anderen het doen. En blijven schrijven natuurlijk. Ik heb het met plezier gelezen en ben benieuwd naar je volgende verhaal.