Hoi Ikwilmeedoen, ik kan niet goed in je verhaal komen. Je beschrijft de transformatie naar krokodil, zover is duidelijk. Dat beschrijf je goed. In het begin lijkt de hp er niets van te snappen. Hij vraagt zich af wat er gebeurt. Dan in de laatste twee alinea's schrijf je dat hij eerder een "terugplaatsing" heeft meegemaakt.
De laatste twee alinea's volg ik niet helemaal.

Het omklemt me als een gevangenis op maat, of als een soort schil. ---> het leest naar mijn idee mooier als er staat:  ... als een gevangenis of maat, een soort schil.

Wacht, ik wil dit bewustzijn niet helemaal verliezen, want het zou ook interessant kunnen zijn te ontdekken wat er gebeurt voordat ik mijn lijf word, wat eigenlijk de bedoeling is.  ---> Dit is een lange, ingewikkelde zin. 
"voordat ik lijf word" ---> wat bedoel je hiermee?
Misschien: Wacht, ik wil dit bewustzijn niet verliezen. Ik wil ontdekken wat er gebeurt, wat de bedoeling is van deze transformatie. (of zoiets) 

ik kijk naar mijn voorpoot, ik weet nu wel zeker dat ik een dier ben. ---> deze zin kan actiever: Ik kijk naar mijn voorpoot, ik ben een dier. 

Hoe zou ik het over mijn hart kunnen verkrijgen om een vogeltje uit de lucht te happen en die vervolgens tegen te komen in de tussenruimte. ---> Hier hoort een vraagteken op het eind. Het is een vragende zin.

Beste,

Een leuk verhaal. Een dingetje : "Ik draai mijn kop, het ei achter me is ook kapot." Hier twijfel ik over het woordje "ook". Wat is er dan nog kapot?

Voor de rest graag gelezen.

Je maakt het jezelf niet makkelijk. Zie wat je wil doen, maar je bent er nog niet denk ik.

Hoi Ikwilmeedoen, je maakt het ook mij niet makkelijk met dit ingewikkelde verhaal. Indachtig de titel heb ik het idee dat er iets of iemand is, die een gestorven leven (mens of dier) na de dood plaatst in een nieuw leven; dat plaatsen zie ik een paar keer terug. Dit verhaal speelt zich dan af in de fase, dat het nieuwe leven op het punt staat te beginnen. Zware kost, maar niet onverdienstelijk. Ik heb het met interesse gelezen en heb het gevoel dat ik nog heel wat voor de boeg heb, zowel wat denkwerk en gefilosofeer naar aanleiding van jouw verhaal, als ook dat ik na mijn dood nog opnieuw aan de bak moet. Als wat, dat zie ik dan wel weer. Ik hoop alleen wel, dat het dan interessant genoeg is om over te schrijven. 

Wat een originele invulling van de opdracht en een mooi onderwerp om aan te snijden. Je hebt het jezelf hierin inderdaad niet makkelijk gemaakt, schrijven vanuit vertwijfeling zonder de lezer te verwarren is een behoorlijke uitdaging. Dat merk ik ook hier en daar in je verhaal terug. 

Wat ik denk dat je verhaal een stuk sterker zou maken is door te voorkomen dat je bepaalde dingen expliciet benoemt. Denk bijvoorbeeld aan de schil waar je uit breekt of het feit dat je je bewust bent van dat je het bewustzijn niet wil verliezen. Door dit nadrukkelijk te benoemen ipv slechts te omschrijven, verliest het een deel van de kracht. Dat is ook het gevoel wat ik vooral in de laatste twee alinea's krijg, die lijken wat meer los te staan van de rest van je verhaal. Ik zou je dan ook als tip willen meegeven om eens te kijken hoe je dit zo beeldend zou kunnen schrijven dat het niet nodig is om expliciete benamingen ('schil', 'krokodil', 'ei', etc.) te noemen. 

Chapeau voor het aansnijden van zo'n diepgaand onderwerp!