#374 Opruimen
Opruimen
Het is grote vakantie en ik moet mijn kamer opruimen, zodat er plaats vrij komt voor nieuw speelgoed. De oude spullen moeten naar de kelder.
Mama is druk bezig in de keuken maar ik kan dat gemakkelijk alleen, ik heb haar hulp echt niet nodig. De doos met oude spullen is niet zwaar, ik hoef alleen maar naar de kelder van het appartementsgebouw te gaan, de doos daar neer te zetten en klaar is kees.
Stoer besluit ik om het licht in de gang niet aan te doen. Ik ben nu toch geen klein meisje meer dat bang is in het donker.
Mm, er wonen wel spinnen in de kelder, wat als ik er één aanraak in het donker ? Nee, nee, ik ben dapper, ik doe het licht niet aan.
Op de tast zoek ik het sleutelgat van onze kelder. De deur gaat open en twee ogen staren mij aan vanuit de duisternis.
Twee ogen staren mij aan vanuit de duisternis.
Ik hou mijn adem in. Een spin ? Och nee, zot, hoe kan dat nu, een spin heeft toch zo geen ogen. Een inbreker dan ?
Maar hij beweegt niet, hij probeert mij niet aan te vallen of te vluchten met zijn buit (Buit ? Welke buit in een stoffige kelder vol ouwe rommel ?).
De ogen staren, zonder te knipperen. Stilte.
Ik kan niet meer bewegen, die ogen hypnotiseren mij, ze verlammen mij volledig. Mijn hart bonkt in mijn keel, dadelijk gaat mijn borstkas openbarsten.
Geen spin, geen inbreker, wat dan ? Een geest, een heks, een alien ?
Ik wacht, maar er gebeurt niets. De stilte blijft stil, de duisternis blijft duister, de ogen blijven staren, mijn hart blijft bonken.
Ik moet toch iets doen, anders sta ik hier vanavond nog.
Langzaam verschuif ik het gewicht van de doos naar mijn linkerarm. De ogen bewegen niet. Nog langzamer strek ik mijn rechterarm uit naar de plaats waar zich ergens het lichtknopje moet bevinden. Mijn hand raakt de muur. Langzaam, langzaam glijdt mijn hand naar boven, naar de lichtknop. Daar is hij ! Druk op de knop en … licht !
Ik zie een zwarte kat op het kastje zitten. Met langzame elegantie draait ze zich om en springt achteloos naar buiten door het opengelaten kelderraampje.
Welkom op dit platform,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Welkom op dit platform, Emily. Je hebt een leuk en ongecompliceerd verhaaltje geschreven dat perfect zou passen in een voorleesboek voor kinderen. Omdat jouw hoofdpersoon in het verhaal niet luidop tegen iemand praat hoeven de passages waar zij/hij nadenkt niet tussen aanhalingstekens te staan.
Hoi Emily, welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Emily, welkom op het forum. Ja, de angst voor het donker kan groot zijn, zeker voor een kind. Elk lichtje, geluid of beweging kan een monster zijn. Goed gevonden.
Je verhaal neemt me niet echt mee in de spanning. Misschien omdat je veel uitlegt.
Dat het uiteindelijk een kat blijkt te zijn, is leuk gevonden maar ook wel wat voorspelbaar. Verder graag gelezen. Morgen verschijnt de nieuwe opdracht. Hopelijk lezen we dan weer iets van je.
Kijk verder nog eens kritisch naar je tekst. Er staat nu tussen elke zin een witregel. Dat kun je voorkomen door shift+enter te gebruiken. Met alleen een enter krijg je een witregel, dat is wel handig om die tussen alinea's te zetten.
Verder staan er veel extra spaties. Vóór een vraag- of uitroepteken hoort in ieder geval geen spatie. Dus: Een spin?
Gi geeft het ook al aan: gedachten hoef je niet tussen aanhalingstekens te zetten, tenzij de hp (hoofdpersoon) het hardop zegt.
opdracht 374 - Spanning ---> Je hebt hier nu de titel van de opdracht gezet. Het is de bedoeling dat je hier de titel van jouw verhaal zet.
Ik denk dat je hier per ongeluk de zin dubbel getypt hebt. Daarom is het ook handig de tekst nog een keer goed door te lezen voor je het plaatst.
Bij dit stukje vraag ik me af waarom de hp op de tast naar het sleutelgat van de kelder gaat. Vaak bevindt de deur van een kelder zich in de gang en daar is het meestal wel licht genoeg.
Bedankt Gi. Ik heb dit…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Bedankt Gi. Ik heb dit aangepast.
Hallo Fief, die titel heb…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Fief, die titel heb ik aangepast. Daar ik nieuw ben, moet ik nog een beetje mijn weg zoeken op de site. Zo weet ik nog niet waar ik de andere verhalen kan vinden. Als ik doorklik op jouw naam, zie ik wel de verhalen die jij geschreven hebt, maar is er geen plaats waar alle verhalen van dezelfde schrijfopdracht samen staan ?
Hallo Fief, bedankt voor…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Fief, bedankt voor jouw feedback.
Ik gebruik de interpunctie zoals ik die op school geleerd heb, dit is met een spatie voor een vraagteken, uitroepteken of dubbel punt. En ja, dit dateert van de vorige eeuw. Maar ik haat dus die hedendaagse, van Amerika overgewaaide manier om die lettertekens aan woorden vast te plakken en ik kan mezelf er niet toe brengen om dit toe te passen.
De zin “Twee ogen staren mij aan vanuit de duisternis.” is niet per ongeluk dubbel getypt, maar werd bewust herhaald om de lezer hier even bij te doen nadenken en te benadrukken hoe vreemd die twee ogen in een saaie kelder zijn.
Ik denk dat ik genoeg heb duidelijk gemaakt dat het heel donker was (hp doet het licht niet aan, het woord “duisternis”), dus moet hp alles op de tast doen. Het verhaal is trouwens (min of meer) autobiografisch en ik kan je verzekeren dat die gang en kelder héél donker waren.
Hoi Emily, als je op de link…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Emily, als je op de link "wekelijkse schrijfopdracht" boven jouw verhaal klikt, kom je op de pagina met alle verhalen van de forumleden. Als je op de naam klikt, krijg je inderdaad alleen de verhalen van die schrijver te zien.
De interpunctie die we hier gebruiken is volgens de hedendaagse Nederlandse richtlijnen. Ik kan niet inschatten wat je leeftijd is, maar de interpunctie zoals wij die nu hanteren dateert toch echt van enige tijd geleden. Ik heb ze ook op school geleerd, inmiddels ook al een eeuwigheid terug.