Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#374 --- Iemand

6 november 2021 - 14:59

Ik schrik op door een bons op de deur. Was ik ingedommeld? Door mijn wimpers zie ik bleke, hoge muren. Een paar vage kadertjes aan de muur. Geflikker van een tv-scherm weerkaatst. Zacht gemurmel op de achtergrond. Het ruikt hier vreemd. 'Ja?' Terwijl ik moeizaam rechtkrabbel verschijnt een bebaarde man met een lange donkere jas vanachter de deur. De scharnieren piepen een beetje. Zijn imposante gestalte heeft iets dreigends, een spanning zet zich vast op mijn schouders. Waar is mijn bril? Ik tast naast me op het tafeltje. Stoot daarbij een glas om. Ik hoor zijn lederen zolen kraken, hij komt mijn richting uit. Waarom hoor ik hem niets zeggen? Ik had toch een bril?

Ik voel me kleiner worden. De man steeds groter en dreigender. Ik vraag me af hoe laat het is. Ik wil hem hier niet. Hoe vraag ik hem om weg te gaan? Een onrust zet zich vast in mijn hoofd, als een opkomende migraine. Het lijkt hier plots veel graden warmer. Een flits. Een wolk verbergt abrupt het zonlicht door de gordijnen. Buiten ruist de hemel hard. Opvliegende bladeren tikken tegen het raam.

Ik draai mijn hoofd. Nog een paar passen. Zijn geur dringt mijn neusgaten binnen. Zaait een seconde verwarring. Mijn vingers grijpen verkrampt in het ijle. Ik gil, hef mijn handen beschermend voor mijn gezicht. Een verfrommeld laken valt van me af, een pantoffel schuift mijn voet af. Ik adem zwaar, voel mijn hart een tel overslaan. Dan pas hoor ik zijn stem. Dichtbij. Hij stopt iets in mijn handen, een bril. Hij fluistert zacht: 'Dag moeder, ik ben het maar'.

Ik weet dat hij liegt. Voel me weerloos. Mijn voet is bloot. Koud. Ik heb geen zoon. Alleen een man, waar is mijn man?

 

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2021 - 15:13

Hoi V.key, wat een spookachtige sfeer zet je hier neer.
De angst heeft duidelijk de hoofdrol, in zoverre geslaagd!
Je laat mij als lezer wel met vraagtekens achter (waar speelt dit zich af? geen zoon, waar is de man?) maar dat zal komen door de beperking van het aantal woorden.
Bij mij schuurt het weerkaatsen van het tv-scherm; waartegen dan, of staat de tv naast een glazen wand? Klein zeurtje: iets dreigends

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2021 - 15:16

Hoi V.Key, 

Ach wat een pareltje van een verhaal. tot tranen toe geroerd. Heel mooi hoe je de angst vanuit de verwarring weet te beschrijven. Het eind kwam wel een beetje als een verrassing, ik denk doordat de rest zo specifiek omschreven is. Ik kan me niet goed voorstellen dat iemand cognitief wel in staat is om observaties te doen als 'de bladeren die tegen het raam vliegen' en de 'temperatuur die 4 graden omhoog' gaat terwijl het zicht mistig is en het geheugen ook. Het kan een keus zijn om die verrassing zo groot te laten zijn door het contrast te laten bestaan, maar ik kan me ook voorstellen dat de verwarring sterker kan worden omschreven door ook de observaties vager en daarmee beangstigender te maken.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2021 - 17:02

Bedankt voor de reacties!

@Ton. Helpt het als je weet dat het wél haar zoon is die haar komt opzoeken in het rusthuis? Het tv-licht weerkaatst op de witte hoge muren ;-)

@iIkwilmeedoen. Bedankt! Ik begrijp je feedback. Bij dementie heb je effectief de contrasten tussen dingen die nog heel helder zijn en andere vaag. De bladeren waren meer een enscenering dan een observatie van de hp. Maar de temperatuur inderdaad te specifiek. 

@Gi. Blij dat het duidelijk was.

@TonyCoppo. Thanks! Die zinnen zijn wellicht een kwestie van smaak. Voor mij passen ze goed bij de chaos in het hoofd van de hp.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2021 - 17:18

Hoi V.key, wat een beklemmend verhaal. Zo moet het voelen als Alzheimer/dementie je in zijn greep heeft. 
Je zou het ook zo kunnen schrijven dat het haar man is die ze niet herkent. Dan is het voor de hp nog angstiger.
''Hallo, lieverd, ik ben het." Wie is die man, wat wil hij van me?
Maar zoals het nu beschrijft komt het ook binnen hoor. Goed gedaan.

Het ruikt hier een beetje vreemd. ---> ik zou "een beetje" weglaten, dan leest het naar mijn idee krachtiger. Bovendien schrijf je in de zin erna ook al "een beetje".