#374 Op het nippertje

Ha Fief,
Wat een spannende scene! Ik kon niet stoppen met lezen voordat ik wist dat het goed is gekomen.
Mooi in de tegenwoordige tijd, dan komt het heel dichtbij.
Knap dat het heel spannend is, zonder gruwelijk of te expliciet te worden, dat is de kunst!
Graag gelezen.

Wow, prachtig. Je schrijft de scène met vaart, waardoor je direct doorleest. En inderdaad, wat Maria Fransisca ook zegt: die tegenwoordige tijd maakt het helemaal een intense beleving. Dit wordt overigens nog versterkt door het ik-perspectief.

Een kleine tip:
Als je de scène begint met 'Zullen we beginnen?' Dan spring je direct in het verhaal. Daarna kun je meer laten zien van de situatie. 
Nu begin je met uitleggen: de volledige regie uit handen geven vind ik doodeng. Dat is jammer. Grijp die lezer maar in zijn nekvel en leur hem de scène in. 

Die uitleg is ook helemaal niet nodig. Je kunt na die vraag (Zullen we beginnen?) de gedachten van de IK laten zien: Het is maar een simpele ingreep. Het gaat vaker goed dan fout (lekker bemoedigend ook :-) )

Prachtig einde: dat is inderdaad wat ze doen. Geen sorry of zoiets, maar vragen hoe het met je gaat. 

Vet verhaal Fief. Verkeerde flacon zeg!

Goede suggestie van Marelle ook.

@ Maria: dank je wel voor het compliment.

@Marella en Tony: dank je wel voor de lovende woorden. Suggesties toegepast in de herschrijf.

Hallo Fief, het is te merken dat je vertrouwd bent met je onderwerp.

Ongeveer, Carneli.

Het zal je maar gebeuren. Ik vond het spannend.

GG

Hoi Taco, het is in ieder geval mijn grootste angst. Dank je wel voor het lezen.

Dankjewel voor dit verhaal, Fief. Zoals jij de zenuwen en de pre-op beschrijft bedenk ik me nog wel vijf keer voor ik "ja" tegen een ingreep zeg!

Ha Bob,  gelukkig gebeurt dit slechts heel zelden. 

Wat een spannend verhaal. Ik moest denken aan een documentaire die ik zag over operaties voor er anesthesie bestond. Gruwelijk. 

Spannend relaas zeg. Sterke opbouw ook.

Alhoewel het woord eigenlijk voor zich spreekt, kende ik "narcotiseur" als synoniem voor "anesthesist" nog niet.
Hiaatje in m'n talenkennis opgevuld. Dank!

Zeer graag gelezen

@Annabe: ik zal het nog sterker vertellen. Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurd verhaal van een zwager. Gelukkig was zijn verhaal zonder pijn en kwamen ze er iets sneller achter. Maar desalniettemin een horrorverhaal.

@Tudor: we blijven leren van elkaar. Bedankt voor je reactie.

Ja. Nachtmerrie achtig enge situatie. Ik voelde de spanning in mijn eigen buik oplopen. Mooi geschreven.

Ja, echt een universele angst volgens mij. Je nam me mooi mee. Er zit een zekere nuchterheid in de observatieve verteltrant, dat werkt hier wel goed.

Dag Fief, ik was er even een poosje niet maar als ik dit dan weer lees, besef ik wat ik heb gemist. Prachtig de spanning weergegeven. Chapeau!

@Hadeke: dank je wel.

@Ton: fijn dat je er weer bent.

Wat eng voor je zwager Fief! Ik kende narcositeur overigens ook niet. Ik dacht aanvankelijk dat het een dichterlijke vrijheid was om een bruggetje te slaan naar een hypnotiseur omdat hij je hoofdpersoon een beetje betovert. 

Brrr Fief, heel goed gedaan en zo waarheidsgetrouw omschreven. Ikzelf heb ook zoiets meegemaakt, maar was gelukkig wel in staat om te reageren en schreeuwde de boel bij elkaar toen ze aan de keizersnee begonnen terwijl de verdoving zijn werk nog niet deed. Ik had er niet aan moeten denken om niet in staat te kunnen zijn om aan te geven wat ik voelde.

Hoi Chantal, dat moet echt vreselijk zijn geweest. Ik ben blij dat jij als ervaringsdeskundige zegt dat het verhaal geloofwaardig overkomt. Dank je wel voor je reactie.

Wat goed geschreven, mijn bloeddruk ging ook behoorlijk omhoog. Heb hier ook wel eens verhalen over gehoord, vreselijk. Maar blij dat het goed afliep...

Graag gelezen Fief! Moeten gniffelen met de 7 kleuren! 'Ik behoor dit niet te voelen.' Klinkt voor mij een beetje vreemd. Ik zou gewoon 'hoor' schrijven. Maar het is misschien een taalkundig 'grensgeval'. Ook persoonlijk meegemaakt trouwens! Zonder de pijn maar wel nog geintubeerd en te vroeg wakker. Geen trauma's aan overgehouden ;-) Groetjes, V.

@Lianonline: hopelijk bleef je bloeddruk binnen de marge.

@V.key: je hebt gelijk. "behoor" heeft meer de betekenis van "gepast zijn". Ik heb het aangepast.

Mooi verhaal Fief. Bedankt.

Vraagje, "Ik schijt zeven kleuren" zou ik kunnen begrijpen als gezegde om de graad van zenuwachtigheid weer te geven. Wat dan volgt," niet alleen vanwege het laxeermiddel", kan ik niet zo goed plaatsen omdat dit een reëel gegeven is en mij doet vermoeden dat het echt gebeurt hetgeen ik dan weer niet zie gebeuren op een operatietafel. Of zie ik dat fout?

Dan gaat het verhaal verder en wordt het spannender om wat er zou kunnen gebeuren. Daarna horror. Ik wens het niemand toe. Hoe je het beschreven hebt is zo levensecht dat ik haast de scalpel over mijn buik voelde glijden.

Heel graag gelezen.

Zijn verschijning is niet de enige oorzaak van mijn torenhoge bloeddruk. Ik schijt zeven kleuren, niet alleen vanwege het laxeermiddel.

Hoi Wilfried, ik kan het niet anders uitleggen dan dat de ik-persoon het bijna letterlijk in haar broek doet van angst, mede veroorzaakt door het laxeermiddel. 
 

Hoi Fief, 

Spannend gegeven, mooi beeldend verhaal. Het ontbloten van de buik en de koele jodium maken dat het echt tot leven komt voor mij. 

Puntjes:
1. Het begin vond ik nog wat uitleggerig en niet zo relevant. Ik spreek mezelf moed in: het is een simpele ingreep, het gaat vaker goed dan niet, ze weten wat ze doen. is een prachtige zin en al genoeg informatie over de situatie. Met "laten we beginnen" zitten we dan meteen in de actie. Dan zou ze zich nog op de mooie man kunnen richten om haar zenuwen onder controle te krijgen (misschien zelfs flirten, pakt hij daarna de verkeerde flacon :p), maar in ieder geval werkt het denk ik lekkerder als we in de actie blijven.
2. Waarschijnlijk werd je beperkt door de 300 woorden, maar anders kan het stuk vanaf "scalpel" nog wel langer / spannender. Nu snijdt hij meteen van links naar rechts, maar ik denk dat dat moment nog wel gerekt kan worden. De scalpel wordt neergezet, ze probeert zich te bewegen, hij breekt de huid, etc.

Hoi Karel, bedankt voor je reactie. Inderdaad, met slechts 300 woorden ben je beperkt, dat is ook meteen de uitdaging. Maar goed, ik kan het niet iedereen naar de zin maken. In ieder geval fijn dat je het verder wel spannend vond.

De scalpel wordt neergezet, ze probeert zich te bewegen, hij breekt de huid, etc.  

Dit vind ik juist uitleggerig. Met het aangeven dat de chirurg "scalpel" zegt en dat de ik-persoon pijn voelt, kan de lezer zelf een voorstelling maken van wat er gebeurt. Het is vanuit het perspectief van de ik-persoon geschreven, dus die moet er zelf ook een voorstelling van maken. 

@Fief Even een aanvulling, ik bedoelde uiteraard niet dat je letterlijk "De scalpel wordt neergezet, ze probeert zich te bewegen, hij breekt de huid, etc." zou schrijven :D!! Haha. Nu voelt ze meteen een scherpe pijn van links naar rechts, maar ik bedoelde dat dat eventueel (als je meer woorden zou hebben) dat in meer stappen gebroken kon worden, en die stappen noemde ik. Dan rek je het spannendste moment, voor als je nog eens dit naar een langer verhaal schrijft bijvoorbeeld. Maar kijk maar wat je ermee doet.