#373 Safe met Samhain

Bob, een zeer instructief verhaaltje en schoon verteld! Ik denk dat je Allerheiligen verwart met Allerzielen. Voor de zieltjes die er meer willen over weten, dit zegt Wikipedia: Allerzielen is een gedenkdag uit de westerse rooms-katholieke traditie. Het wordt gevierd op 2 november, de dag na Allerheiligen, waarmee deze dag nauw verbonden is. Met Allerzielen worden de overledenen herdacht en wordt een requiemmis opgedragen.

Gi, dank voor je reactie en toelichting. Als geemigreerd heiden ken ik de details natuurlijk onvoldoende maar ik weet wel dat bij ons (in Italie) op 1 november iedereen met gele chrysanthen naar het kerkhof tijgt om het graf van een overleden dierbare wat (herfst)kleur te geven. Eventuele mis op 2 november wordt schaars bezocht, want is een gewone werkdag, itt de errste, dan is alles dicht behalve de kerkhoven.

Het is precies zo in België, vanaf begin oktober slaat de chrysantengekte toe. In alle kleuren en op alle mogelijke plaatsen, van markten tot supermarkten en nabij de kerkhoven worden ze in overvloed verkocht. Als inheems heiden ken ik wel nog alle details uit mijn katholiek verleden en (bijna) alle regeltjes uit de catechismusles.

Hallo Bob, 638 woorden. Waarom? Het verhaal dat ik in mijn hoofd heb, lijkt op jouw aanpak. Ik ga het, met het gevaar van plagiaat te worden beschuldigd, toch proberen in 400 woorden te vangen. Bij jouw verhaal zou minder info  meer waardering van mij hebben geoogst. 

Bob, een lang verhaal met veel informatie. Je hebt het mooi verteld en mij goed meegenomen.

Graag gelezen.

Carneli, misschien kun je me de relatie tussen kwaliteit en aantal woorden een keer uitleggen. Het lijkt erop of het voldoen aan een opdracht primair is, en de lol in het vertellen van een verhaal secundair. Geldt helaas niet voor mij ;-( Succes met jouw versie!
Gi, o tempora, o mores! Laatstelijk steeds minder chrysanten, onze buurman is zelfs gestopt ze te kweken. Gelukkig nog wel genoeg pompoenen, en amper trick-or-treat-typetjes.  Maar wat wil je in een omgeving met 600 overwegend bejaarde zielen. Dan krijg je automatisch een chrysantenonbalans.

De opdracht is 400 woorden. Ik worstel daar zelf ook mee en ik vraag me af in hoeverre het gebruikelijk is om letterlijk aan de schrijfopdracht te voldoen. Is het een harde eis? Op school krijg je voor die overtreding tenslotte een onvoldoende voor. Of is de creatieve vrijheid belangrijker?

Ik ben een nerd en ben geneigd me aan de opdracht te houden. Ik heb al een paar verhalen niet geschreven omdat die teveel van de opdracht afweken.

Ik ben benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn.

Taco,ik betaal geen schoolgeld voor deze site, krijg geen cijfers van de coaches en hoef niet over te gaan - en al helemaal niet met allerheiligen zo dicht voor de deur.  Ik zie de opdrachten dan ook niet als "bevelen"  maar als suggesties: "Als je toch graag verhaaltjes vertelt, neem dan dit gegeven eens."
Omdat ik me niet kan herinneren ooit een welomschreven motivatie gelezen te hebben aangaande het te gebruiken aantal woorden zie ik dat als een vrijblijvend advies. Omdat verhaaltjes voor mij in elk geval de vervelende eigenschap hebben zichzelf min of meer te vertellen is zo'n advies nogal eens meer hinderpaal dan houvast. Nogmaals: voor mij iig.

Wat ik nogal eens hinderlijk vind van zowel de term "opdracht" als van de term "coach" en het stellen van een aantal woorden is dat ze nmm ten onrechte de indruk wekken mensen te "leren schrijven". Verreweg de meeste schrijvers op dit forum kunnen wel degelijk schrijven, of ze zijn eerder gebaat met andere adviezen dan "gebruik een x aantal woorden" Het schort veel aspirantschrijvers vaak meer aan zelfvertrouwen dan aan schrijfvaardigheid. Helaas behoren adviezen om die laatste te verbeteren hier tot de zeldzaamheden. "Toe fear?"
Voor mij is dat een reden  te meer om dit forum eerder te zien als inspiratiebron en uitlaatklep dan als leerschool. Maar ieder maakt daarin natuurlijk zijn / haar eigen afweging.

Hallo Bob en Taco, ik heb het idee dat ik, na mijn opmerking over het overschrijden van de woordenlimiet  bij het verhaal van Bob hier niet achter kan blijven. Mijn visie is deze:

Bij het schrijven van mijn stukjes op dit Forum staat voor mij zeker niet alleen mijn verhaal centraal. De 'ontmoeting' met medeschrijvers speelt daarin een minstens zo belangrijke rol. Ik hark dan ook met veel plezier jullie inzichten bij elkaar. Dat ik met mijn verhaal op reacties hoop, staat buiten kijf. Dankzij de meningen van Forumleden wordt de onzichtbare, lezer zichtbaar. Ik zie dit Forum als middel om inzichten te verwerven en niet als een algemene Blogpagina. Juist de restrictie van het aantal woorden dwingt mij tot schaven en schrappen.  Daarnaast neemt het goed lezen van andere verhalen, waar ik me zeker toe verplicht voel, veel tijd. Een limiet aan woorden helpt om zoveel mogelijk mensen dat te gunnen wat ik ook terug hoop te ontvangen. Amen.   

Op een ander schrijversplatform waar alle mogelijke genres aan bod (mogen) komen zonder beperking van het woordenaantal (tenzij het gaat om zes of vijfenvijftig woordenverhalen, haikus enz..), schrijft een anderstalige dame dapper haar verhalen. Haar geschreven Nederlands lijkt na alle jaren dat ze in Nederland woont taalkundig nog steeds nergens op, maar de inhoud van haar bijdragen zijn telkens goud waard. Het eerste stukje dat ik van haar las heb ik voor haar herschreven, maar al snel werd mij duidelijk dat alle andere forumleden zich bij haar 'stijl' inclusief de fouten hebben neergelegd.

Hallo Gi, ik vraag me af of dat een invulling van jou is. Ik zie ook veel mensen 'afhaken', maar de reden daarvoor blijft onzichtbaar.

Carneli, ik weet niet wat je precies bedoelt, maar als er op dit platform afhaken is het m.i. vooral omwille van een aantal zogenaamde 'coaches' die om commerciële overwegingen hun opdrachten plaatsen en het nadien laten afweten om enige of 'flauwe' feedback te geven. Gelukkig haken die snel op hun beurt af. Afgaande op de kwaliteit van de die hards (zowel schrijvers als coaches) op dit forum hoeven wij ons vooralsnog geen zorgen te maken.

Je blijft 'invullen', Gi. Wat jouw laatste conclusie betreft: Daar ben ik het mee eens.

Carneli, vanzelfsprekend zijn de replieken op een forum  als dit het goud waar je als schrijver naar graaft. Maar als er niemand sjoege geeft is dat geen ramp. You can't always strike gold. Zelf repliceer ik ook alleen als ik denk dat mijn reactie voor de auteur zin heeft. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, en maar al te vaak versta ik een anders zang niet goed genoeg. Dan hou ik mijn snavel. 

Schrappen en schaven kun je nmm beter doen op geleide van je eigen gevoel dan op basis van een dictaat aangaande het aantal woorden.En het gemak waarmee je een tekst tot je neemt hangt meer af van de souplesse waarmee die geschreven is dan van het aantal woorden dat'ie telt.

Is uiteraard mijn ervaring en mening. Ymmv.

Gi, helemal mee eens. Wie voor de coaches of de feedback schrijft komt vroeg of laat van een kouwe kermis thuis. Wie voor de lol schrijft houdt en de pret en de verhaaltjes over.

Hallo Bob

Over het aantal woorden: ik ga die nooit natellen en vind het ook elke keer vervelend om een aantal woorden op te geven, uiteindelijk schrijf je zo compact of lang als je wil. Het is niet meer dan een indicatie.

Over je tekst: ik vond het interessant om te lezen en ook aangenaam en vlot. Wat ik sterk vind is de manier waarop je begint, vanuit het Ik-perspectief om er dan een sage aan te koppelen, die mooi en duidelijk opgebouwd is. Daarom blijft een lezer verder lezen. Na het verhaal kom je terug naar een handeling die de IK stelt, en daardoor klopt het.

Knap gedaan!

Johanna

Hoi Bob, wederom een goed verhaal en een mooie vertelling. Graag gelezen. Persoonlijk vind ik het een leuke uitdaging om op het gestelde aantal woorden uit te komen. Ik merk dat ik daardoor uitgedaagd word om zinnen strakker te formuleren wat naar mijn beleving vaker een verbetering oplevert. Maar goed, zo denk ik erover. Prima dat jij daar anders in staat.

Terug naar jouw verhaal, het volgende viel me op:

Hij smeekte Jack hem los te laten,en toen de duivel beloofd had Jack een jaar lang niet te na te komen gooide Jack de munt uiteindelijk op de grond en maakte de duivel dat hij weg kwam.

Ik zou van de komma achter "laten" een punt maken en een nieuwe zin te beginnen met Toen.

Sinte Maarten ---> ik neem aan Sint Maarten.

Johanna, dank voor je bemoedigende commentaar, waardoor ik me minder snel een woordenzondaar zal voelen.
Fief, dank voor je reactie. Het stukje dat je aanhaalt kan enig vijlwerk gebruiken. Wird gemacht.
Sinte Maarten vanwege de liedjes, waarin omwille van uitspraak en ritme altijd Sinte Maarten gezongen wordt: "Sinte Maarten wat is koud, geef me een turfje of wat hout", "Sinte, Sinte Maarten, de koeien hebben staarten" enzovoorts.

Bob, je hebt geluk dat het Sinte Maarten niet is, of Piet stak je in de zak! Hoe durf je, en de juf staat het nog toe ook!

400 is vierhonderd. Verdikkeme. :)

Maar de sukkels die als heks, spook of zombie verkleed bij iedereen aanbellen en “trick or treat” gillen – tja, die kunnen op Halloween zomaar achter een man met een lantarentje aanlopen en in de hel belanden.

Ben je wel meteen vestimentair in orde in de hel. GG

Tony, Piet? 400 Basta! Valt er nog iets in te vullen?

Ik vind het een mooi en vlot verteld verhaal.

De discussie over het woordenaantal heb ik ook graag gelezen. Ik heb deze keer bijna 200 woorden geschrapt. Voor mezelf vind ik het wel interessant om te kijken wat er dan nog overeind blijft. Het meest lastige vind ik het herstellen van het ritme wat daardoor soms nodig lijkt.