‘We worden gefucked’
   ‘Denk ‘n je taal, jong!’ De oude vrouw sloeg met haar vlakke hand tegen de wang van de bleke jongen in vale spijkerbroek.
   ‘Au!’ riep de jongen en hij wreef over zijn wang. ‘Wat ik bedoel, mam: dit is allemaal nét even té toevallig.’
   Zijn moeder keek hem pissig aan en zei: ‘Kweenie waar je ‘t over heb, maar we moet’n door.’ Ze sloot de grote gepantserde buitendeur.
   ‘Waarom?’ De jongen keek de donkere gang in. ‘Een normaal mens zou nooit zo'n gang in lopen, en al helemaal niet met die wapperende, bloederige armen uit de rechtermuur.’
   ‘We moet’n ons langs de linkermuur wurm’n,’ antwoordde zijn moeder. ‘Dan kom’n we bij die fluoriserend groene deur.’
   ‘En dan?’
   ‘Dan gaan we d’r door.’
   ‘Waarom?’
   Zijn moeder wilde antwoorden, maar keek hem vragend aan. Hij pakte haar handen vast en zei: ‘Precies, dat weet je niet.’ Hij wees op de waaiende-armen-muur. ‘Dat slaat helemaal nergens op, mam, en wat ook nergens op slaat is dat jij zo anders praat dan ik.’
   ‘Je hebt studeerd jong, ik b’n huisvrouw.’
   ‘En een huisvrouw die de laatste drie dagen ineens, zo klatsboemepats een karate-expert wordt.’
   ‘Heb altijd tafeltennis speelt, jong, daar krijg je reflex’n van.’
   ‘En die net zo klatsboemepats dubbele encryptie ontcijfert in het Chinees.’ De jongen draaide om tikte op de buitendeur. ‘Maak eens open.’
   De moeder opende de klep van een kastje, iets groter dan een luciferdoosje en tikte razendsnel een code in.
   ‘Ook bij tafeltennis geleerd?’ vroeg de jongen. Een lampje boven het kastje kleurde groen en een gegrom klonk uit het midden van de deur. De jongen duwde de dikke stalen deur open. Ze keken uit op een witte ruimte. 
   ‘Waar is ’t gras blev’n? vroeg de moeder. 'En de auto?'
   ‘Dacht ik al,’ zei de jongen. ‘Vertel eens, mam, wat weet je van mijn studie? En mijn jeugd?’
   ‘Dat je cum laude wisk'nde, natuurk'nde én drie tal’n hebt ‘leerd en je jeugd… uhmm.’
   ‘Details, moedertje lief?’
   ‘St’n me zo niet voor de geest . . .  alleen één anekdote ov’r . . .’
   ‘Een vakantietrip in Frankrijk.’
   ‘Precies!’ De moeder keek triomfantelijk naar haar zoon.
   ‘En verder niets,’ zei de jongen. Hij wees naar de witte buitenwereld ‘Weet je waar we naar kijken?’
   ‘Sneeuw?’
   ‘Doe even normaal, we zweten ons het apezuur.’ De jongen duwde zijn moeder naar buiten. ‘Wat voel je onder je voeten?’
   ‘Nou, ‘t lijkt krakig.’
   ‘Precies!’ De jongen stak een commandomes in de grond. Hij haalde het mes omhoog en zei: ‘Nooit zo’n mes gehad en ineens zit dat ding in mijn broekzak, lekker toeval. En de grond is van papier.’ Hij voelde met zijn wijsvinger. ‘90 grams, om precies te zijn.’
   ‘Dus?’
   ‘Dus we zitten in een thriller,’ zei de jongen. ‘Een ongeloofwaardige. Met een toevallig briljante student en een moeder met onverwachte krachten. Beide zonder noemenswaardig gedetailleerde achtergrond beschreven,’ hij wees naar de donkere gang, ‘die stompzinnig geloven dat bloederige armen aan muren van gangen groeien.’
   ‘We word'n gefucked.'