#372 Te mooi om waar te zijn

Mooi toegewerkt naar een schitterende eindzin. Die kwam voor mij ook precies op tijd, omdat het vooral een beschrijvend verhaal is, dan verslapt mijn aandacht al redelijk snel, maar in dit geval dus niet.

Één heel klein dingetje, je schrijft: '... haar voetjes kwamen stilaan van de grond, later zij samen ook overigens.' Bedoel je de voetjes of bedoel je werkelijk zij samen? In het laatste geval krijg ik daar een wat magisch realistisch beeld bij en dat haalt me even uit het verhaal, maar zo ben ik.

Met plezier gelezen.

Hallo Annabe, een bijzonder verhaal. Compliment! 
Die boodschappen in de auto zetten lijkt me vrijwel onmogelijk gezien de verder ontwikkelingen, maar dat terzijde.

Voor mij 'zwalkt' het verhaal hier en daar een beetje doordat je tussendoor vanuit het perspectief van de schrijver, even  in het perspectief van de vrouw gaat en dan weerbij hem  terugkomt. 

"in "haar voetjes kwamen stilaan van de grond, later zij samen ook overigens'. Ik denk te snappen dat ze samen van de grond kwamen of allevier de voetjes … " Het leest een beetje vreemd.

Tijdens het herlezen begon ik te snappen dat geen van beide 'personen' echt bestaat en je daar dan natuurlijk van alles mee kunt.

Dank je, Hadeke, blij dat de eindzin je bevalt, want ik heb er lang op gebroed. Getwijfeld of hij er al dan niet moest komen ook. 

Dat haar voetjes van de grond kwamen, bedoel ik figuurlijk, dat het haar deed zweven. Dat zij samen van (de) grond kwamen, daar heb ik ook een beetje over getwijfeld omdat het geen Nederlandse uitdrukking is, denk ik. Het is Vlaamse spreektaal voor seks. Misschien kan het ook weg omdat ik het later ook nog een keer aanhaal. 

Ak, kijk, weer wat geleerd.

Hoi Carneli, 

Hoe zou je dat oplossen, het 'zwalken'? Resoluut voor 1 perspectief kiezen? Of proberen om het evenwichtiger te maken? Niet switchen in 1 alinea?

Hallo Annabe, Ik weet niet of je er al iets aan hebt veranderd, maar nu ik het weer lees, stoort het me niet meer zo. Het is een mooi verhaal zo. 

Mooi verhaal, Annabe. Knap gedaan.

... en haar voetjes kwamen stilaan van de grond...  ---> het woord "voetjes" haalt me even uit de tekst. Ik vind dit meer bij een kind passen. Waarom niet gewoon voeten?

Hoi Annabe, 

Je laat mooi beeldend taalgebruik zien en je plottwist is heel erg mooi. Je gebruikt het gegeven dat je personage weet dat ze niet echt is in je voordeel. Je komt als lezer snel achter haar kennis, waardoor het lijkt alsof het verhaal geen 'verrassing' meer in petto heeft, tot  het laatste gedeelte. Dan is het cirkeltje mooi rond. 
En dat maakt de titel ook extra bijzonder: te mooi om waar te zijn: letterlijk en figuurlijk voor zowel het personage als de schrijver. 

Mooi geschreven!

Groet, 

Nadine

Eens met de reacties. Pluim!

@allen bedankt om mijn verhaal te lezen! Bedankt ook voor de mooie commentaren. 

@Carneli, ik heb er nog niet aan gewijzigd. Alleen heb ik nu net de voetjes veranderd door voeten @Fief.

Mooi uitgewerkt Annabe. De plottwist op het einde kwam voor mij bij een eerste lezing nogal abrupt binnen. Een twist zonder voorafschaduwing voelt ergens hol aan. Kan ook aan mij liggen, misschien was mijn focus op deze zaterdagochtend gewoon onvoldoende.
Voorgaande doet voor mij verder geen afbreuk aan de kwaliteit van je verhaal, dat origineel is en vol staat met goed geschreven zinnen.

Goed gedaan!

@Tudor, wat mooi gezegd "Een twist zonder voorafschaduwing voelt ergens hol aan." Alleen al daarvoor, bedankt! Maar ook inhoudelijk. Ik begrijp wat je zegt. Ik heb dat inderdaad niet duidelijk of onduidelijk laten voelen. Ik had meer kunnen doen dan ze elkaars ideaalbeeld te laten zijn of haar job een duidelijkere aanwijzing kunnen laten zijn. De 'niet zolang hij de pen hanteerde' komt dan misschien wat laat. Nu ik het zelf met die bril herlees, zie ik het ook, dat tegenover de duidelijkheid van haar fictief karakter wel wat suggestie over de aard van zijn karakter mocht staan. Oorspronkelijk stond er een stukje waaruit zijn arrogantie nog meer bleek en dan past het misschien wel dat hij niet zou openstaan voor haar inbreng. Waardoor het voor hem ook als een verrassing komt, het einde. Maar ook dat staat mogelijk los van wat de lezer mag weten. 

Een hol gevoel geven was uiteraard nooit mijn ambitie, toch niet bij de vorm van het verhaal (misschien wel bij de inhoud).

In elk geval stel ik je reactie erg op prijs! Ik leer eruit en hopelijk lukt het een volgende keer beter.

edit: ik heb er een 'ik kan niet zonder jou' tussen gezet. Ik weet niet of dat het oplost. Ik kan van haar ook een eindredacteur maken.