#371 Barbara

Hoi Gi, mooi wat muziek met je kan doen. De tekst leest meer als een column dan als een verhaal, maar het is mooi geschreven. Misschien had je nog iets meer kunnen vertellen over Barbara en waarom ze zo bijzonder was. Verder met interesse gelezen.

Al de verspeelde tijd  ---> is het niet mooier: alle verspeelde tijd?

Wie al eens afstemt op de Franse versies van het televisieprogramma dat immens veel geld naar een Nederlands familiebedrijf doet stromen krijgt af en toe liedjes van Barbara voorgeschoteld, die telkens weer opzien baren.

In dit stukje hoort een komma achter "stromen" en de komma achter "voorgeschoteld" mag weg.

Dit is allemaal van voor mijn tijd, waardoor de inleiding mij niet zoveel zegt, maar daarna weet je me toch te boeien met je uitleg over dit liedje. Ik vind het meeslepende muziek, ook zonder de tekst te verstaan, maar je verhaal voegt voor mij wel echt iets toe. Een worp wagen klinkt mij wat gek in de oren. Volgens mij is het een kansje wagen, al zou ik er zelf denk ik eerder een gooi naar doen.

Dank Fief en Mespunt, ik pas eea aan.

Fief, het is moeilijk een keuze te maken in de vele gebeurtenissen van het bewogen leven van deze bijzondere vrouw. Het woordenaantal liet mij niet toe veel meer te vertellen, maar mijn bedoeling was vooral de aandacht op haar te vestigen. Geïnteresseerden kunnen meer vernemen door eenvoudig haar naam te googelen.

Mespunt, de introductie was precies bedoeld voor hen die aangeven dat het 'van voor hun tijd was'. Vele jonge mensen die bijvoorbeeld aan muziekwedstrijden zoals The Voice deelnemen ontdekken haar liedjes en ook de jongere kijkers en luisteraars worden er door overrompeld.

Hoi Gi, je zou kunnen kijken of je in het eerste deel de introductie korter kunt schrijven. Nu lees ik pas na vier lange zinnen voor het eerst de naam Barbara.
Dan zet je zowel het refrein in het Frans als in jouw Nederlandse vertaling. Je zou daar woorden kunnen winnen door te schrijven: 
Mijn favoriete song van haar is “Quand reviendras-tu”, waarvan het refrein zich laat vertalen als: .... (en dan jouw vertaling).
Maar goed, dat is zoals ik het zie. Het blijft evengoed een mooi verhaal.

Nu begrijp ik die inleiding beter Gi, maar voor mij (en misschien ben ik daar een aparte in, dat weet ik niet) werkt het niet echt op die manier. Ik vind het veel leuker om iets te horen en vervolgens te lezen wat die muziek voor jou betekent. Dát wekt mijn interesse en dan wil ik misschien de rest ook wel weten, maar zonder dat stukje kunnen die oude televisieseries mij, nogal oneerbiedig gezegd, gestolen worden. Niet als kritiek bedoeld, maar slechts als een stukje inzicht in het functioneren van het brein van deze cultuurbarbaar. ;-)

Fief, de introductie is m.i. nodig om personen als mespunt op het bestaan te wijzen van verloren gegane hoogtepunten uit de Nederlandse televisiegeschiedenis. Omdat wij hier op een schrijvers- en lezersforum zijn heb ik er de anekdote met schrijver Godfried Bomans uitgekozen en kiezen doet verliezen.

Hihi, nu voel ik me wel helemaal als aan mijn haren naar de lesbanken gesleept. Ik vind dat nobel van je.

Mespunt, een Nederlandse leraar (en daarbovenop een 'broeder' van Liefde) kwam ons als zeventienjarigen vertellen dat wij (Vlaamse) cultuurbarbaren waren en sleepte ons zelfs naar de opera in Antwerpen. Ik ben hem zijn 'drive' tot op heden dankbaar en schreef er destijds dit stukje over: opdracht #310 Amedee.

Ja, meer een column/ cursiefje dan een verhaal, maar ook dat hoort bij schrijfuitingen. Barbara zegt me vaag wat, het lied ken ik niet, maar voor het lezen maakt mij het niet uit. Je neemt me mee naar vroeger tijden op een aangename wijze.

Twee kleine dingetjes:

Is het niet 'menig Franse of Franstalige chansonnier' i.p.v. 'menige Franse of Franstalige chansonniers' dus zonder e bij menige en zonder meervoud bij chansonniers.

Ik denk dat er een komma mist bij: 'zingt haar wanhoop uit maar ...'

Jouw dingetjes zijn pertinent, Hadeke: gek dat ik eerst precies de zin zoals jij hem zou schrijven op papier had staan en het nadien veranderd heb. Dat bewijst dat men in taal (en niet alleen in taal) soms bij zijn eerste gedacht moet blijven. De komma ontbrak ook inderdaad. Ik heb de tekst aangepast. Bij de wekelijkse opdrachten wordt eigenlijk nooit een 'genre' opgelegd, dus heb ik hier de vrijheid genomen om er een 'cursiefje' van te maken.

Gi, misschien moet je een voor jou specifiek genre introduceren, het nostalgiefje. Vind ik dit een mooi voorbeeld van. Vwb je vertaling: ligt in de laatste regel ben je voor eeuwig kwijt niet wat beter in het metrum?

Eindelijk iemand die ook het zingen heeft uitgeprobeerd! Knap Bob, je hebt gelijk: bekt beter!

Gi en de teletijdmachine. Ik kende het eerlijk gezegd niet, dus dank om mijn muzikale horizon te verbreden.

Ik sluit me aan bij de anderen dat hier meer een cursiefje (of nostalgiefje?) betreft dan een verhaal, maar op zich geen probleem mee. Mooie invulling van de opdracht.

Minizeur in de eerste regel: Dank zij --> Dankzij

Tudor, dank voor het zeurtje en dat van het cursiefje vind ik eigenlijk een compliment. Ik ga op die nostalgiefjes een patent nemen.

Ha Gi, zoals hierboven al is gezegd is het verhaal meer een column dan een verhaal. Dat betekent dat ik er misschien niet veel feedback op kan geven, maar het neemt niet weg dat het een goed en leuk geschreven stukje is, dat makkelijk wegleest :)

Graag gelezen!