'Zullen we even samen op het gele bankje zitten,' zegt Jessie. Mijn begeleidster Jessie snapt niet dat het bankje niet geel is, maar boli. Net zo boli als haar t-shirt met Bert en Ernie erop.  
Langs het bankje lopen didaganzen, die Jessie gewoon brandganzen noemt. Mensen kunnen soms rare termen aan iets geven, want de ganzen hebben weinig met rook en vuur te maken. En ze zijn ook niet rood. 
'Zorg je er wel voor dat je zo meteen wat leuke vlechtjes in je haar doet bij het bal. En trek dat rode jurkje aan. Staat je goed, Jessica.'  
Er rijdt een wielrenner op een minafiets langs met een bobihelm op zijn hoofd. Hij houdt zijn stuur stevig vast alsof hem een barovloek zou worden toegewenst wanneer hij zou vallen. 
'Waarom zou ik dat vivi-jurkje aantrekken? Er zijn toch geen leuke jongens op de groep, alleen maar bitra's.' 
Jessie schudt het hoofd. Deze week heb ik twee waarschuwingen gehad, het ging over mijn taalgebruik. Met de vraag of ik het wilde aanpassen, anders zou er straf volgen. Welke straf en hoe ik het precies moest aanpassen zeiden ze niet. 
 
Die avond heb ik toch het vivi-jurkje aan, maar geen vlechtjes. Een beetje krullen is wel genoeg voor de bitra's. Ze staan aan de rand van de robizaal en kijken dwars door je heen. Wanneer je strak terugkijkt draaien ze hun nimo-ogen weg.  
'Bijna goed Jessica.' Jessie neemt me op als een jijaboekenschrijver die het werk doorleest. Naast haar staat iemand van de begeleiding waarvan meerderen uit een andere groep schijnen te hebben gezegd dat ze een bitch is. Ik vind haar zelf meer een kifo.  
'Okay meisje, je kent de regels neem ik aan. Dansen mag, maar doe het voorzichtig. En als hij vervelend doet, mag je mij erbij roepen,' zegt de kifo met haar modistem. Jessie knikt zo overdreven mee dat ik me afvraag of ze er geen janiwhiplash of zoiets aan overhoudt. 
 
De bitra's zijn gedegradeerd tot putro's. Die kijken niet eens meer dwars door je heen, maar hebben de ogen vooral op de zufivloer gericht. Mijn meeste kansen staan recht tegenover me. Met mijn rechterhand grijp ik haar kifolichaam vast en dwing haar in de danshouding. Ik zuig haar wodiparfum op. Jessie zet een stap naar voren, maar de kifo weet haar met een handgebaar tegen te houden. Ze kent haar lot als ik haar rond laat draaien voor een belovi. Ik voel de putro's naar ons wijzen. Ze kijken dus wel als het hun uitkomt. Zij zal waarschijnlijk de illusie hebben dat ze gewoon een wals aan het doen is, maar daar ze is ook een begeleidster voor. Toch denk ik dat zowel zij als Jessie ooit wel overtuigd zullen raken van het nut van mijn taalgebruik. Ze zijn er echt niet te grote loli's voor.