Waarom tegen een muur lopen als je net uit een zwart gat bent ontsnapt? Prima probeersel, de beelden die je schrijft zie ik voor me. Een beetje verwarrend, maar dat is niets bij wat Barbara overkomt. Alleen die 360° draai van het hoofd vind ik een onmogelijk precisie die afbreuk doet in plaats van toevoegt. De link tussen code kraken en stem is wat zwakjes - uiteindelijk had ook haar stem kunnen breken, dan had dat piano, pianissimo, stilte eerder gepast. O ja, dat "voor haar" bij gelukkig mag weg. Is vrij wiedes, er is niemand anders. Heb lekker onbestaanbare plaatjes gelezen, leuk!
 

Fascinerend. Het begin vind ik sterk, geen inleiding, gewoon 'boem' in het verhaal. Het voedde mijn verbeelding, net als de rest van je verhaal. De achteloosheid waarmee de vreemde woorden zijn opgenomen voelt voor mij natuurlijk aan.

Graag gelezen.

Ik vind het mooi Annabe! Bij zielzuiger moest ik aan Harry Potter denken, maar je tekst nam me ook mee naar Alice op het moment dat ze in het konijnenhol verdwijnt. Een verhaal van iemand die zichzelf verliest en uiteindelijk weer vindt. Soms moet je daarvoor even kopje duikelen. 

De eenzaamheid raakt me. Het doet me goed dat Barbara geen zielzuiger werd, ook al had ze niets meer te geven.

Chantal moet gewoon haar mond houden, want die praat voor haar beurt. Ze weet dondersgoed dat ik dat had willen zeggen. Je tekst is soms op het pathetische cliché af met de concretisering van abstracties in de vorm van dat zwarte gat en het er in vallen, maar ook fijn vol van belofte met het 'beginloos en eindeloos' en het niet kraken van een code, maar wel zelf breken. #like

Annabe, ik vind hem top. Mooi geschreven. Graag gelezen.

Volgens mij doe je jezelf onrecht aan door het als probeersel af te doen.

Ik struikelde ook over de 360°. (Na inloggen kun je de tekst weer bewerken, je ziet daarvoor een tabblad.)

Het beeld dat Chantal in haar reactie schrijft had ik op hoofdlijnen ook.

Voor mij tuimelt het nog wel wat door elkaar, qua indrukken en informatie die je geeft. Dat zou iets strakker kunnen voor mij. Wat is echt essentieel in je verhaal en wat niet.

Maar, als dit slechts een probeersel is, dan ben ik erg benieuwd naar de verhalen die voor jou 'probeersel ' overstijgen.

Fantasierijk en intens.
De kracht van je verhaal ligt hem voor mij eerder in de gevoelens die worden opgewekt dan bij het inhoudelijke.
Eigenlijk hoef ik dit verhaal niet te vatten om het te kunnen appreciëren. 
Ik voel (wan)hoop, onmacht en hunkering bij het hp.

Zeer beeldend geschreven en graag gelezen.

Hoi Annabe,

Mooie tekst, met een eigen stijl! Dit vond ik meteen een heel sterke zin: 

In vroegere tijden moest ze slechts ‘hoi’ zeggen om omringd te worden door kleurrijke, lichtgevende, fantastische figuren. Die drongen diep in elke vezel van haar lijf, keerden haar binnenstebuiten en zweefden met haar door een universum dat niet bestond.

Qua gevoel heb je me helemaal, qua structuur kan het af en toe nog wat strakker. Zeker in de laatste twee alinea's, het stuk rond de zielzuiger en de zielgever. Dat zou je nog iets meer kunnen uitwerken.

Wat die 360° betreft, daar is denk ik al genoeg over gezegd :) En de suggestie van Bob dat haar stem breekt, vond ik een goeie.

In deze zin zou ik het deel tussen haakjes weglaten, dan loopt je zin qua ritme wat beter door.

Het lukte niet meer met lieve woorden, grappige woorden, zoetsappige (zoete én sappige) woorden, gewoonmaarwoorden. 

Hopelijk kun je hier weer mee verder!

Groetjes,
Marieke