# 369 Even ...

Ha Gi,

mooie en overtuigende aanklacht. Een paar zeurpuntjes.

'Zuiderse vruchten' dat is waarschijnlijk correct Vlaams. Klopt dat?

Een paar regels verder schrijf je 'In dat land...' logischer lijkt me hier: 'In mijn land...' 

'Jullie onverschilligheid even laat varen' -> laten?

En in de laatste zin: 'het hoeft niet lang te duren' zou voor mij weg kunnen. Dan sluit je af met een smekend: Even. Maar dat is een kwestie van smaak.

Met veel plezier gelezen.

Dank je Frank voor de snelle reactie. Een opdracht met beeld werkt beter als de tekst bij de foto kan gepubliceerd worden. Over enkele opmerkingen heb ik zo mijn twijfels:

• Zuiders voor vruchten of aroma's hebben niets met 'Vlaams' te maken in mijn ogen.
• Ik laat 'dat' land staan omdat er net ervoor al 'mijn' land staat.
• Ik had eerst 'laten' in mijn tekst staan en heb het gewijzigd in 'laat' omdat het naar mijn gevoel bij 'onverschilligheid' hoort, maar ik wijzig het terug in laten.
• In de voorlaatste zin staat al 'even', daarom vond ik dat de laatste zin iets meer behoefde, maar ik heb nu de 'even' in die zin geschrapt en dan klopt jouw suggestie volledig.

Mooi geschreven, Gi. Met respect gelezen.

Sterk verhaal, Gi. Ook de wijze waarop je het presenteert, met korte zinnen. Met enige aanpassing zou je er een liedtekst van kunnen maken.

Bedankt Fief en Dos.

Sterk geschreven Gi, edoch naar mijn aanvoelen een tikkeltje voorspelbaar. Misschien zelfs wat prekerig.

Niet dat ik ongevoelig ben voor het thema.

Enfin, verder vind ik het, zoals ik al zei, op zich wel een mooie tekst.

Tudor, eind goed, al goed dan? Bedankt voor de reactie.

Hi Gi, het duurde tot nu voor een reactie, omdat ik het niet goed wist wat ik er moet van zeggen.

Dan zeg je beter niets!

Nu weet ik het waarom: je bracht me terug in de misvieringen op school. Ik ben blij dat nooit meer te moeten herleven :)

Als het jouw bedoeling was, chapeau!

En de spaarpotjes bij de bakker en de slager waar een zwartje ja knikte als je er een centje in stak. Later vertelden we de grap over het kopje dat nee knikte omdat het nooit genoeg was ...

Erg mooi gedaan, door de lezer zo rechtstreeks aan te spreken. En dankzij de vorm is het bijna een gedicht. Een zeer succesvolle bijdrage, wat mij betreft.

Goed en pakkend stuk. Raakt me zeker.

Aurora en Kath, dank voor jullie enthousiasme.