Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

368

 

Lot pakt een nieuwe aardappel uit de zak, schilt hem en snijdt hem in vier stukken. ‘Schat ik moet je wat opbiechten.’ Ze blijft met haar rug naar de schat in kwestie staan en pakt met trillende hand de volgende aardappel. Bijna schiet ze uit met het mesje.

Berend, de schat, schraapt zijn keel en kijkt naar de gespannen rug van zijn vriendin. ‘Ik ook.’ Al een aantal weken wacht hij op het moment zijn lei te schonen. Zijn hart te luchten. Dit voelt als het moment.

‘Weet je nog eergister toen ik ’s avonds laat nog naar mijn moeder ging. Zomaar onverwacht?’ Lot blijft naar de gezonken aardappels kijken en wacht op een bevestigend antwoord. Ze hoort achter zich de koelkast open en dicht gaan en het sissende geluid van een opengetrokken blikje bier. Berend neemt een grote slok. Na een ingehouden boer “hhhmt” hij bevestigend.

Dan voelt ze zijn hand op haar schouder. ‘Kom even zitten. Dat praat fijner.’

Met het mesje nog in haar hand gaat ze naast hem aan de keukentafel zitten. ‘Mag ik anders eerst?’ vraagt hij haar. Hij is bang dat hij anders terugkrabbelt. En hij weet heus wel wat ze wil zeggen, hij is niet gek. Ze liep meteen door naar boven toen ze afgelopen woensdag thuiskwam van haar moeder. Ze keek hem geeneens aan. En de volgende ochtend zag hij haar al om acht uur bellen. Achter in de tuin. Telkens keek ze even over haar schouder naar het huis. Wie het is weet hij niet, maar dat er iemand is, zoveel is hem wel duidelijk.

Lot haalt haar schouders op. Wat het ook is, zij moet het sowieso wel bekennen want Berend heeft om negen uur de auto nodig. Hij zal er hoe dan ook achter komen.

‘Je kent Lisette? Van de afdeling Sales? Berend gaat nerveus recht op zitten. ‘Afgelopen bedrijfsborrel toen was haar band lek en heb ik haar achterop naar huis gebracht. We hadden nogal veel gedronken en toen…’ verontschuldigend heft hij zijn handen op.

‘Toen wat?’ Lot haar gezicht staat strak.

‘Nou, je weet wel.’

‘Nee ik weet niet. Toen wat Berend?!’ Lot haar stem slaat over.

Berends ogen gaan van het gezicht van Lot naar haar hand met het scherpe mesje erin. ‘ Ik ben per ongeluk met haar naar  bed gegaan.’

Met een ruk staat Lot op, loopt naar de carport en steekt alle vier de banden van zijn Jaguar aan flarden. Als ze klaar is trapt ze nog een keer tegen de deuk in de achterbumper. Ze is blij dat de garage nog geen tijd had om haar kleine aanrijding te repareren. “Gore klootzak” krast te tenslotte nog op de motorkap.

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

MaartjeMM, zo te zien ben je hier niet nieuw maar is het wel even geleden dat je nog langs kwam. Jouw verhaal klopt helemaal met de opdracht en is goed geschreven. Er zijn zelfs twee geheimen: twee voor de prijs van één.
Zeurtjes:
# ontbreekt voor het nummer en ook een originele titel is gebruikelijk
in de laatste zin: te ---> ze

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maartje, 

Je stelt de onthulling in dit verhaal mooi uit door een langere spanningsopbouw. Ik vroeg me meteen af of je het aardappel schillen bewust hebt uitgekozen? Een mesje gebruiken waar je je aan kan snijden is namelijk mooie symboliek voor als er een geheim in het spel is! 

Dat zwakt bij mij een beetje af door de bekentenis zelf:

We hadden nogal veel gedronken en toen…’ verontschuldigend heft hij zijn handen op.

‘Toen wat?’ Lot haar gezicht staat strak.

‘Nou, je weet wel.’

‘Nee ik weet niet. Toen wat Berend?!’

‘ Ik ben per ongeluk met haar naar bed gegaan.’

komen op mij als cliché over, omdat die zinnen vaak worden gebruikt als er iemand vreemdgaat. Dat zwakt voor mij het verhaal enigszins af, maar over het algemeen vind ik het verhaal wel vlot lezen, vooral ook omdat je de insteek hebt gekozen dat er twee mensen tegelijk een geheim (willen) opbiechten. Dat houdt de lezer scherp en in verwachting naar hoe het verhaal verder gaat. 

Groet,

Nadine