#368 - Openbaring

‘Kutradio!’ Ik draai grommend aan de knop tot de stem van de presentator eindelijk verlost is van zijn krakerig timbre.
‘Papa, je hebt “kut” gezegd!’ Mijn dochter van negen kijkt me schalks aan.
‘Oh kijk, het praat, het mirakel is geschied.’
Zwijgen is goud, maar na vijfentwintig minuten fileleed vergezeld van een starre prepuber en wegvallende autoradio verkies ik zilver.
‘Krijg ik eindelijk de grote openbaring te horen van Ella De Zwijgzame? Hmmm?’
In plaats van te antwoorden draait ze haar hoofd terug richting zijraam en ik vloek inwendig omwille van mijn “volwassen” cynisme.
‘Het spijt me, ok? Ella? Zie je, die verdomde file en … ‘
Een wegwerpgebaar vliegt me tegemoet.
Voor ik kan antwoorden floepen de remlichten van de Toyota voor me uit. Hoopvolle bestuurders trappen achtereenvolgend het gaspedaal in; als manke synchroonzwemmers duiken we terug de verkeerssoep in. Ella blijft intussen koppig naar buiten staren.

‘Paps?’
‘Hmmm, wat?’ Ik geef een ruk aan mijn stuur en ontwijk een jonge kerel op een brommer.
‘Ik moet je wat vertellen.’
Ik wik en weeg. Vijf seconden. Tien. Uiteindelijk slaag ik er in een benieuwde “Oh?” uit te stoten.
‘Beloof me dat je niet zal lachen?’
Hier kunnen vaderlijke punten gescoord worden, dat voel ik, en dus uit ik een ferme “Beloofd!”. Een half geforceerde knipoog volgt.
‘Vertel maar meid.’
‘Ik wil Jezus zijn.’
‘… ‘
Ik voel ogen die dwingend de mijne zoeken, maar durf niet opzij te kijken. Mijn brein doorloopt aan een rotvaart alle denkbare reacties.
‘Hoe … euh … hoe bedoel je dat precies, muisje?'
‘Ik geloof dat onze wereld nood heeft aan een nieuwe Jezus, een verlosser.’
‘Laat ze maar meekijken naar het journaal, haar eigen puzzel leggen over de staat van de wereld. Hoe vroeger hoe beter!’
Ik afgelopen weekend tegen mijn wederhelft.
Komt ervan.
En van makkelijk punten scoren is dit gesprek geëvolueerd naar een ouderlijk mijnenveld. Voorzichtigheid geboden.
‘Ik denk, Ella, dat de wereld al genoeg heeft aan één Jezus. Probeer gewoon je eigenste beste Ella te zijn, in plaats van het origineel te imiteren.’
‘Jij hebt zelf gezegd dat ik alles kan worden wat ik wil!’
Ella De Uitdagende.
‘Ja maar … Jezus was een man, en Jezus kan je niet worden, je wordt zo geboren.’ Een doorslaggevend argument.
‘Oh, en tante Bo dan?’
‘Wat?’
‘Geboren als nonkel Boudewijn, ooit vent, en nu een vrouw.’ Ik voel een schaakmat naderen.
‘Jezus kon mirakels verrichten, zover ben jij nog lang niet.’
Een wanhopige tegenzet. Ik probeer de toon luchtig te houden.
‘Oh ja, en wie heeft er daarjuist denk je met één gebaar de file doen oplossen, hmmm?’
Ik knipper tweemaal met de ogen. ‘Jezus … ‘
‘Inderdaad paps.’