Fietstocht naar Rome (vertaling van de Duitse dialogen staat ergens verderop)

In het vroege voorjaar hebben Anne en ik Koga e-bikes aangeschaft . Na jarenlang stoempen op onze oude tweewielers over de Limburgse heuvels, werd het kWh-fietsen een waar genoegen.  Alle heuvels, zelfs de Cau- en Keutenberg worden nu met gemak genomen. Dus maakten we al gauw plannen voor een fikse fietsvakantie naar Rome.

We zijn nu onderweg. België en Luxemburg liggen achter ons.De hele maand juni hebben we uitgetrokken voor de reis en van dag tot dag bepalen we hoeveel kilometers we afleggen. Het moet vooral een ontspannen reis worden, zonder nodeloos gejakker.

In Duitsland hebben we voor twee dagen een kamer gereserveerd in het Rosenhotel in Zweibrücken, een stadje in Rheinland-Pfalz. (Ik heb er een afspraak gemaakt bij Cherry Tattoo die in 2020 een grote tattoo op mijn rug plaatste; nu wordt hij ingekleurd)

Na aanmelding in ons hotel, zijn we de hoek  omgelopen naar het Alexanderplein. Op het terras van Bodega Dos Puentes gaan we lunchen. De zon staat hoog aan de helder blauwe hemel. Het is pas elf uur en er zit nog niemand op het terras. Om te beginnen bestellen we cappuccino en vragen de lunchkaart.   

Er komt een bejaard echtpaar aangesukkeld dat niet ver van ons verwijderd plaats neemt; hij ploft neer en zij gaat zitten. De man heeft de omvang van een nijlpaard en draagt een veel te ruime spijkerbroek waarvan de gulp wagenwijd open staat. Zijn bovenlijf is gehuld in een te kort, versleten T-shirt dat om een grondige wasbuurt schreeuwt. Op zijn kale kop parelt zweet en zijn neus doet denken aan een aardappelbovist. Kortom, hij ziet er onappetijtelijk uit.

Zijn vrouw Liesl is mager als een lat, loopt op de schuimrestanten van goedkope teenslippers en draagt een vale zomerjurk tot aan haar enkels. Haar grijze haren vallen over haar schouders en kleven aaneen van vettigheid. Haar lippen heeft ze fel rood geverfd wat de aandacht afleidt van haar forse haakneus. Haar stem doet denken aan het krijsen van een kraai. Beiden stralen weinig levensvreugde uit.

Als ze goed en wel zitten diept de man een pakje sigaretten uit zijn flodderbroek op.

‘Herbert’, zegt zijn vrouw, ‘was hat der Artz gesagt? Du solltest aufhören zu rauchen und jetzt fängst du wieder an.’

Herbert gaat onverstoord zijn gang. Hij neemt een sigaret uit het pakje en steekt die in zijn mond. Ik zie dat hij tandeloos is. ‘Der Artz kann mich am Arsch lecken. Ich mach’ was ich will.’ is zijn reactie.

‘Herbert, sei doch nicht so blöd. Du has dich vor vierzehn Tage eine  schwere Lungenentzündung zugezogen und wochenlang hast du gefiebert. Du warst dann übel daran. Der Artz meinte damals sogar daß du zu wenig Lebenswillen hattest, und das minderte deine Überlebenschancen.’

De eerste rookpluimen van Herbert gaan de lucht in en ik voel me enigszins bezwaard dat ik het intieme gesprek op de voet kan volgen. Dat interesseert hun blijkbaar geen zier. Herbert haalt een zakdoek uit zijn broekzak die stijf staat van de gedroogde snot en veegt het zweet van zijn kale kanis. Hij buigt zich voorover, richting Liesl: ‘Mein Herz ist schlechter daran wie meine Lungen und nur du bist schuld daran’, zegt hij met stemverheffing. ‘Dein ewiges lamentieren geht mir auf die Nerven. Halt endlich die Klappe, ich hab’s satt, kümmer dich um deinen eigenen Kram, sonst polier ich dir die Fresse.’ Hij neemt een flinke slok van zijn Weißbier. ‘Du rauchst doppelt so viel wie ich und deine Lungen sind schwarz wie Kohl.’

Liesl is niet onder de indruk van zijn gewelddadige dreigement. ‘Du gehst mir jetzt auf die Nerven, du Scheißkerl’, krast ze, ‘du bist wohl nicht ganz richtig im Kopf, da ist bei dir anscheinend nur Bohnenstroh drin.’

’Jetzt reicht’s’, walmt Herbert, ‘es  steht mir bis hier, das halten keine zehn Pferde aus mit dir.’ Hij neemt een laatste slok van zijn bier, staat op en zonder af te rekenen strompelt hij in de richting van waaruit hij  gekomen is. Liesl komt ook uit haar stoel overeind, stoot beide bierglazen van tafel en volgt Herbert.

In Duitsland wordt beweerd dat de zwaluwen op hun jaarlijkse trektocht naar het noorden, ondersteboven over Rheinland-Pfals vliegen. Nu pas vermoed ik waarom.