#363 Leeftijd is maar een getal.
Lieve Betty,
Lang heb ik hierop gewacht. Vanaf de eerste dag dat ik je zag wist ik dat wij voor elkaar waren bestemd. Toen ik die avond op dat feest twee jaar geleden binnenkwam en jouw blik vluchtig over mij heen gleed voelde ik me in vuur en vlam staan. Onopvallend bewoog ik me in jou richting en ging naast je zitten. Wat verlangde ik ernaar in het middelpunt van jouw belangstelling te staan.
Je had niet in de gaten dat ik je indringend aankeek en als jij met anderen lachte en praatte. wilde ik in jouw verhalen de hoofdrol spelen. Je kan het je nauwelijks voorstellen, Ik, een dunne graatmagere meid met nauwelijks borsten , klein en lelijk. Maar nu, op mijn achttiende verjaardag ben ik oogverblindend knap geworden.Geen lelijk eendje meer. Maar vergeleken met jou val ik natuurlijk in het niets en ben ik niets. Je bent nooit uit mijn gedachten en iedere minuut van de dag verbeeld ik me wat we allemaal gaan doen als we elkaar echt zien.
‘s Nachts in bed huil ik mij in slaap omdat ik weet dat niemand zal begrijpen hoeveel ik van je hou.
Nu heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en is eindelijk het moment aangebroken dat ik je kan laten zien en ervaren wat ik voor je voel. Ik realiseer me dat veel mensen vreemd zullen aankijken tegen onze verhouding, ook vanwege het leeftijdsverschil. Maar weet je...leeftijd is maar een getal.
Veel liefs van mij. Zie je snel…
Het filmpje van hoe deze dag begint heb ik al heel lang ingestudeerd en loopt al maanden onafgebroken in mijn hoofd. Ik weet dat je alleen thuis bent en er niets is wat mij nu nog kan tegenhouden. Opgewonden en vervuld van verlangen bel ik aan. Het geluid van de bel sterft weg en ik zie je aankomen in de gang. Je ziet er geweldig uit, zoals altijd.
Je kijkt verbaasd en doet open. 'Hallo Amy. Renate is op school, moet jij...'
'Ik kom voor jou,'zeg ik, duw de deur verder open en druk een lange hartstochtelijke kus op haar lippen. Met mijn voet duw ik de deur achter ons dicht.
Verre van een subtiele…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Verre van een subtiele liefdesbrief. Leuk idee, maar voldoet mijns inziens niet aan de opdracht.
De uitdrukking is 'In het niet vallen' (zonder -s).
Hoi John, Ik begrijp waar je…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi John,
Ik begrijp waar je met deze opzet heen wil (het repeteren van een liefdesverklaring die vervolgens in praktijk wordt gebracht) maar ik vind de 'tonen' niet parralel lopen.
In de 'brief' (die mijns inziens niet helemaal aan de invulling van de opdracht voldoet, omdat het iets is wat niet wordt verstuurd en dus gelezen wordt of zelf maar 'geuit wordt, maar dat terzijde. Dat is de draai die je eraan gegeven hebt en dat mag.)
komt de onzekerheid van je personage heel mooi naar voren. Vanwege het leeftijdsverschil zijn er allerlei 'maren' geweest en het feit dat je personage er nu voor kiest om actie te ondernemen is een mooi voorbeeld van de heldenreis, waar onzekerheid bij komt kijken.
Die onzekerheid, waar een heldenreis goed van wordt omdat een lezer zich dan met een hoofdpersoon kan identificeren, wordt nu net iets te makkelijk weggewuifd in de laatste zinnen. Geen enkele aarzeling en er vol voor gaan. Dat kan op zich wel. Daar hoef je niet (om maar een voorbeeld te noemen) je personage eerst nog even voor te laten slikken voor ze begint met praten.
Maar wat in dit geval in het nadeel werkt, is dat het verhaal daar ophoudt. Er wordt geen reactie van Betty meer getoond, en daardoor heeft de hoofdpersoon geen moment van glorie, dan wel van schande en pijn, mocht er sprake zijn van een ongewenste reactie.
Daardoor komt het slot nu voor mij over als een held die zijn heldenreis aan de kant zet, en niet meeneemt wat hij geleerd heeft. Er gaat een bepaalde onverschilligheid uit voor mij, alsof je personage dit ook gedaan zou (kunnen) hebben zonder eerst door al die onzekerheden te zijn heengegaan.
Dat is jammer, want verder leest je verhaal vlot en heeft het een mooie invulling.
Groet,
Nadine
Bedankt voor je waardevolle…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Bedankt voor je waardevolle feedback, Nadine. Je hebt gelijk dat het einde abrupt is wat ik zelf ook jammer vind. Aan de andere kant durfde ik de reactie van Betty niet aan vanwege het verwachtte overschrijden van het maximum..
Als ik tijd heb ga ik nog proberen een klein gedeelte toe te voegen over hoe Betty erin staat.