Voor mij komt de subtiele verliefdheid wat te weinig naar voren. Het bewaren van het mailadres is wel een aanwijzing, maar aan de andere kant -voor mij in ieder geval- ook weer niet heel bijzonder. Zelf heb ik nog veel mailadressen en telefoonnummers van jaren her, die waarschijnlijk niet meer actief zijn.

Ik denk dat het sterker zou worden als je nog wat meer herinneringen loslaat, die mij als lezer laat denken: volgens mij was hij gewoon verliefd.

Er zitten nog wat schoonheidsfoutjes in de tekst. Zoals: '..  zo totaal anders dan mij mijn vrouw Alice ...' Nog ff met de stofkam erdoor.

Het uitgangspunt om haar te verleiden om te poseren vind ik wel een mooie. De schrijfstijl vind ik ook verder prima, maar het verhalende kan nog wat beter wat mij betreft.

Hoi Cees, Ik zie dat we allebei op hetzelfde idee kwamen, nl om een oude schoolliefde te schrijven. Op zich vind ik je verhaal mooi, maar ik haal de verliefdheid er niet echt uit. Het leest  als een fotograaf die een model voor zich probeert te winnen voor de foto's. Als ik een brief zou krijgen met daarin "dit wordt het perfecte portret, met Margriet ga ik voor een dikke voldoende", zou ik afhaken.

De cursieve tekst hoeft niet. Gedachten kun je gewoon schrijven. Het cursieve leest eerder storend.
 

Hoi Cees, 

Je hebt een leuke opzet bedacht. Ik vind de verhouding van de 'gunst' (Je bent ooit voor me opgekomen) en de 'vraag' (Wil je voor me poseren?) echter uit balans. 
Ook al is Herbert jaren heimelijk verliefd geweest en komt hij er nu pas voor uit, voor Margriet kan dit heel erg uit de lucht komen vallen. (Herbert zag haar toevallig op straat, ze hebben elkaar niet weer ontmoet)  en dan is poseren voor een fotograaf een vrij 'groot' iets. Zoals je al schrijft: Het gaat erom dat je de ziel van het onderwerp zichtbaar maakt. (Wat ik trouwens een erg mooie zin vind!). Daarmee geef je aan dat fotografie niet alleen bijzonder kan zijn (als in: je kan iemand laten zien hoe mooi hij/ zij is) maar ook erg kwetsbaar, intiem en persoonlijk kan voelen.
Daarbij wordt Margriet ook nog eens vergeleken met Alice: Margriet is in zoveel opzichten mooier dan de vrouw die Herbert (al) heeft. Voor mij leest dat als: 'ik kan 'gewoon' zeggen dat ik je mooi vindt, maar ik haal het voorbeeld van mijn/een andere vrouw aan om de boodschap toch vooral te laten overkomen. Voor mij heeft dat drie gevolgen:
- de subtiliteit is eruit. 
- de toon wordt daardoor eerder obsessief dan romantisch of verliefd. Zeker omdat Herbert later nog benadrukt dat het geen toeval kan zijn dat hij jaren later haar e-mailadres nog heeft. 
- ik heb het idee dat Herbert (alsnog) meer voor de schoonheid van de vrouw valt dan dat hij verliefd is (geweest) op het meisje dat hem ooit geholpen heeft (en de vrouw die ze nu is).  

Punt twee en drie kunnen persoonlijk zijn, maar wat je zou kunnen doen om lezers die de tekst hetzelfde interpreteren als ik duidelijk te maken dat het wel degelijk om verliefdheid gaat,niet om (obsessieve) lust, is om naar verhouding wat meer aandacht of woorden te besteden aan die ene keer in de Nederlandse les, of misschien de meerdere keren dat Herbert en Margriet in hun jonge jaren met elkaar praatten. Hoeveel invloed heeft dat daadwerkelijk gehad op Herbert waardoor hij nu zodanig getriggerd wordt door een (heimelijke) liefde als hij haar even in een etalage ziet staan? 

Groet, 

Nadine