Beste Jeffrey, 

Het scoutskamp in Gladbach zit erop, ons eerste samen als leiders van  de vijftien- tot zestienjarigen en amper drie jaar ouder dan zij. 

Ik hoop dat je veilig thuis geraakte met de bende nadat ik de laatste dag moest afhaken door die domme enkelbreuk. Dankzij jouw snelle, krachtige ingrijpen bij mijn derde poging bij het verspringen, kon erger vermeden worden. Jij was het, die mij toeriep niet meer te bewegen toen jullie, lijkbleek, het akelige gekraak hoorden bij mijn neerkomen. Mijn eerste twee sprongen deed ik blootsvoets en dan mocht ik jouw gympies lenen voor de beslissende jump. Zij zaten mij gegoten. Onze maten stemmen perfect overeen! Het baatte helaas niet voor de sprong. Meteen tilde je me op en droeg mij in jouw stevige armen naar de ziekenboeg. Jij vroeg mij of ik pijn had maar ik voelde niets, althans niet aan mijn voet.

Armand, onze hoofdleider voerde mij naar een polikliniek acht kilometer verder. Het wachten duurde lang op het gipsverband. Net toen het om mijn enkel zat, kwam jij toe. Je had de hele weg per fiets afgelegd om te weten hoe ik het stelde. Onderweg had je een cadeautje gekocht. Het was een lederen armbandje met de tekst 'nie aufgeben'. Het trof mij recht in het hart, jouw komst en het toepasselijke opschrift.

Gelukkig was het de voorlaatste dag, dus heb ik enkel het opbreken en opkrassen gemist. Sorry dat je het alleen met de groep moest beredderen, ik had er je graag bij geholpen. Dit kamp was voor mij een openbaring, Jeff. De hechte kameraadschap die met de dag toenam tussen de jongens van de groep en tussen ons. Wij hebben samen knopen moeten doorhakken, maar een blik van verstandhouding volstond om conflicten het hoofd te bieden. Ik denk daarbij vooral aan die keer bij de rivier. Je weet vast wat ik bedoel.

Onze mannen, zoals wij ze noemen, lijken ons als duo te hebben aanvaard en stellen ons op prijs. Dat belooft voor later! Ik zit hier met mijn pootje in de lucht, Jeffrey. Aan een ander pootje draag ik jouw armbandje. Hopelijk duurt deze plaasterperiode niet te lang, maar ook op mijn krukken kan ik weer snel naar je toekomen. Ik vind vast een (w)aardig bedankideetje.

Cu

Alain