#362 Vrije Vogels

Het leven wordt steeds moeilijker voor ons. Mijn ouders vertelden dat er een tijd was dat je gewoon over zee kon vliegen en af en toe een duikvlucht kon maken. Je kwam dan altijd wel met een lekkere spiering of zo thuis. Zelf moesten ze steeds vaker achter de grote vissersboten blijven rondcirkelen om op te pikken wat er overboord ging. “Bijvangst” heette dat, dooie vis, en het was jarenlang hun hoofdmaaltijd.

Nu is er zelfs dat niet meer en is het armoe troef als je moet leven van de zee. We zoeken steeds vaker ons heil in de stad en op de vuilnisbelten. Daar word je opstandig van. Je komt regelmatig met je medemeeuwen in aanvaring vanwege een frikadel of een stuk brood. Soms moet je zelfs op mensen af om ze iets eetbaars voor de snavel weg te grissen. Is dan wel weer lachen als je die verontwaardigde reacties ziet.

Sommige mensen zijn erger. Die gaan dan naar de waterkant om ons tegen elkaar op te zetten. Met hele zakken eten gaan ze erheen, maar ze strooien het alleen mondjesmaat uit. En staan genietend te kijken hoe wij ons telkens met zijn allen storten op een paar stukjes voer. Schijnt dat ze dat ook doen bij hongerende mensen. Die krijgen amper voedselhulp. Zelf zijn ze natuurlijk wel de hele dag bezig zich vol met lekkers te proppen. Is ze ook wel aan te zien. Benieuwd wat dat wordt als die ooit moeten opstijgen.

Ik heb nu vier jaar zo geleefd en ben het zat. Met een stel maten hebben we een beweging opgericht. We zijn Vrije Vogels en daar gaan we ons naar gedragen. We laten ons niet langer afschepen met aalmoezen en afval. Als trotse meeuwen zullen we pakken wat ons toekomt. We zullen eten wat we lekker vinden, vliegen waar we willen, nesten bouwen waar het ons zint. En als mensen dat niet leuk vinden zullen ze eens zien wat een Vrije Meeuw vermag.

Gisteren hebben we vergaderd op het strand bij de Wassenaarse Slag. Met duizenden meeuwen hebben we besloten dat het over is met leuk vogeltje spelen. ‘s Avonds hebben we met zijn allen onze eerste actie gevoerd. We zijn op een strandfeest afgedoken, hebben de herrie getrotseerd en alles wat eetbaar was weggekaapt. Mensen schreeuwden en mepten, maar daar trokken we ons niets van aan: zodra een van ons weer een stuk voer had buitgemaakt, liet hij een grote fledder vallen. Vandaag gaan we hetzelfde doen op het Malieveld. Daar zijn honderden mensen bijeen, dus daar valt wat te halen en een statement te maken.

Een verkenner heeft gemeld dat we ook onder de mensen sympathisanten hebben. Ze schreeuwen allemaal “Vrijheid, vrijheid” en een heleboel dragen vlaggen met een meeuw erop. Ik moet nog even denken hoe we samen met hen één beweging kunnen starten. Het uitgangspunt is helder: iedereen heeft recht op alles wat hij wil. Een motto heb ik ook al. Samen met onze menselijke medestanders zullen we actie voeren onder de leus: “Vrije Vogels. Schijt aan alles, schijt op alles”