Awel ja, de titel zegt het al, onvoorwaardelijk.

Het is werk voor de coach, goed verhaal, ik vind jouw stijl cool, maar soms is het erover
bv "uit de kluis gehaalde vermogen uit jas. " - het ligt aan mij maar dat snap ik niet. Zo zijn er nog een paar.

Edoch, graag gelezen!

Eens met Tony: goed verhaal, maar er kan hier en daar nog wel wat bijgeschaafd worden. Neem bijvoorbeeld deze zin: "Niemand in de straat had het zien gebeuren en nu reden ze weg." Dat schuurt, want Peet kan op dat moment helemaal niet weten dat niemand het heeft zien gebeuren. Ik zou de zin daarom gewoon weglaten,
De overgang naar Lia kan ook wat beter, volgens mij. De zinsnede "Lia was ‘voor een boodschap’ even deur uit" hoort bij de vorige alinea, bij het perspectief van Peet. Na de witregel verschuift het perspectief naar Lia en zou ik beginnen met "Lia reed met bonkend hart naar het adres dat haar was doorgegeven". Verder wordt nergens duidelijk waarom Peet zijn hele vermogen in contanten uit de kluis heeft gehaald. Dat is niet iets wat mensen zomaar doen. Mogelijk heeft Lia hem daartoe aangezet, maar met wat voor smoes dan? Misschien kun je dat nog in een paar woorden ophelderen? Gaat hij van zijn zwarte geld een nieuwe auto kopen of iets dergelijks?

Spannend én verwarrend tegelijkertijd, dat gevoel hield ik er aan over. Vooral wanneer het perspectief verandert van Peet naar Lia (zoals Aurora al aanhaalde).

De elementen "onvoorwaardelijk" en in zekere zin ook "gruwelijk" zijn zeker aanwezig in je verhaal, maar misschien kan het nog ietwat strakker.

"‘Alles voor jou, lieve jongen, alles voor jou,’ antwoordde Lia, terwijl ze hem vol liefde en genegenheid aankeek." --> Ik kan mij inbeelden dat ze, naast liefde en genegenheid, op dat moment ook nog andere gevoelens voor haar verslaafde zoon ervaart.

Hoi Nien, welkom op het forum. De liefde van een moeder die alles voor haar zoon over heeft. Ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik het een verwarrend verhaal vind. Zoals ik het begrijp wordt Peet ontvoerd, moet zijn geld afgeven waarvan de helft daarna aan zijn vrouw wordt gegeven. Die het vervolgens weer aan hun drugsverslaafde zoon geeft.
Waarom haalt hij zoveel geld uit de kluis? Wat is de constructie dat zijn vrouw vervolgens het geld van de ontvoerder krijgt? Dat zoonlief het nodig heeft voor zijn verslaving is duidelijk. 
Het element "gruwelijk" ontbreekt in jouw verhaal. Je kunt je ook afvragen of je juist uit liefde voor je kind ervoor zorgt dat hij niet aan drugs kan komen. Het gruwelijke zou dan kunnen zijn dat je tegen alle gevoel in je kind dan juist niet helpt. Zorgen dat hij aan zijn gerief komt, is de makkelijkste weg. Je weet dan echter ook zeker dat je hem naar de verdoemenis helpt. Misschien mis ik dat wel in het verhaal. De strijd van de moeder tegen deze tegenstrijdige gevoelens. Je wil je kind niet laten lijden, maar wat je in dit geval ook doet, je doet het nooit goed. 

‘Wat moet je van me?’ riep Peet naar zijn ontvoerder, hoewel hij het antwoord al wel kon raden. Voorzichtig voelde hij aan het dikke pakket geld dat in zijn binnenzak zat en hoopte hevig dat het om iets anders zou gaan.
‘Je geld,’ zei de man die nog steeds onherkenbaar was, en hij wees naar Peets borst. ‘Alles. En probeer niet me af te schepen met minder, ik weet wat je bij je hebt’. Zonder waarschuwing haalde hij een 9mm uit zijn kontzak en richtte het op Peet. 

De zin "Voorzichtig voelde hij aan het dikke pakket geld dat in zijn binnenzak zat en hoopte hevig dat het om iets anders zou gaan." kun je weglaten. De vraag "Wat moet je" zegt al genoeg en wordt in de zin erna al bevestigd.  

Nog één bezoek voor ze Peet thuis onder ogen zou komen en al haar acteerkunsten weer uit de kast moest trekken.  --> Ze moet haar acteerkunsten "weer" uit de kast trekken. Die snap ik niet. 

Hallo Nien,

Je maakt goed gebruik van de zogenoemde 'in medias res' techniek: je begint niet bij het midden van het verhaal, waardoor je later met de verklaringen van het hoe en wat mooi kan uiteenzetten wat er precies aan de hand is. De sfeer van je verhaal is ook erg spannend.

De overgangen en samenhang zijn soms nog aan de zwakke kant. Als je van een extreme situatie naar een alledaagse situatie schakelt ( van een ontvoering naar boodschappen doen, in dit geval)  doe je er goed aan om een 'vertelzin' te schrijven die het contrast in deze overgang beschrijft of in dezelfde sfeer overgaat

Iets in de trant van:
Lia kon haar zenuwen niet bedwingen. Was ze inderdaad maar naar de supermarkt gegaan, zoals ze had beweerd. 
Je gebruikt nu wel aanhalingstekens, bij 'boodschap' maar leestekens zijn zelden zo krachtig dat ze een hele sfeer kunnen benadrukken. 

De rol van de zoon vind ik wat zwak voor de samenhang. Je begint je verhaal met een gruwelijke ontvoering en je eindigt met een compleet onverschillige houding van de jongen. Natuurlijk is dat deels de kracht van je verhaal: dat moeder alles doet voor haar zoon en dat dat ze zoon volledig koud laat. Maar het kan bijna niet anders dat de moeder buiten de liefde voor haar zoon ook nog iets van verdriet, walging of afschuw voelt (als is het maar naar haarzelf en/of als onderliggende emoties.) Als je dat wat meer zou benadrukken, zou de klap nog meer aankomen.

Groet, 

Nadine

Ik sluit me aan bij de eerdere reacties. Mooi verhaal en op zich al goed in de grondverf. Je zou kunnen overwegen om het verhaal nog meer in drieën te knippen. Zoals je nu begon met de focus op Peet -waarin we met hem oplopen- dan de focus op Lia -nog iets meer op haar huid wat mij betreft- en dan de focus op Jeff (in je huidige versie is de focus nog op/vanuit Lia). Ik kan me voorstellen dat dit het nog schrijnender maakt.