De actrice van wie hij houdt

Voorzichtig haalde Jeanet de kopjes warme thee van het dienblad en zette die neer voor de journalist en voor Harry. De vrouw wilde hem interviewen over zijn project met extreem gewelddadige delinquenten.
     ‘Dank je schat, zei Harry tegen Jeanet die de kamer verliet. ‘Ik werk, zei hij tegen de journalist, 'met een actrice in een volledig gecontroleerde setting. Alleen bekennende nog niet veroordeelde verdachten komen in aanmerking voor de therapie. De actrice – mijn vrouw Jeanet dus - en cliënt kennen elkaar niet. Jeanet ondergaat de casus zonder enige voorkennis. Het resultaat van de therapie rapporteer ik op de strafzitting. Ten opzichte van de klassieke behandeling realiseer ik een win-win van dertig tot vijftig procent meer effect, terwijl de behandeling aanzienlijk korter, dus kostenbesparend is. De resultaten zijn hoopgevende en al gepubliceerd in ons vakblad. Als je wilt kun je meereizen naar een congres van psychiaters in Montreal.’

‘Als ik een te wilde beweging maak, voel ik nog de pijn van de maandag-casus,’ zei Jeanet ’s avonds tegen Harry. ‘De cliënt reproduceerde zijn trap trefzeker, ik plas bloed.’
     ‘Ah, een nier,’ zei Harry.
     ‘Was dit nog wel een gecontroleerde setting?’ vroeg Jeanet. 
     ‘Tja, lastig dat je in verband met de privacywet niet naar de huisarts kunt. Ik verwacht dat de cliënt door jouw inzet een enorme boost aan inzicht heeft gekregen.’

Voor de volgende casus had Harry een speelpakje voor Jeanet gekocht.
     ‘Het zit me te strak,’ zei ze.
     ‘Dat is onderdeel van de casus,’ legde hij uit.
     ‘Ik zie ertegenop, maar nu je zo kort bij de erkenning van je therapie bent, sta ik erachter.’
     In verband met het congres werd de casus opgenomen. Om privacy te waarborgen droegen de cliënt en Jeanet een masker. De scene duurde 30 seconden, maar - Harry is een perfectionist - moest zeven maal opnieuw. Omdat het speelpakje al snel kapot was gegaan, moesten de laatste scènes zonder.
     Diezelfde avond zei Harry: ‘Ik ga je helpen bij de verwerking van deze zware dag, ‘ik speel de casus na.’
     ‘Nog een keer keiharde dus,’ zuchtte Jeanet.
     ‘Straks geef ik je een pilletje, het komt goed schat,’ zei Harry.

Toen Jeanet wakker werd was Harry al op weg naar Montreal. Het congres gaf haar een week rust.
     De bel ging en toen Jeanet de deur opende stond daar de cliënt van gisteren.
     ‘Mijn scène was nog niet af,’ zei hij en duwde haar naar binnen. Hij begon direct en ging harder te keer dan ooit. Na vijf minuten vertrok hij.
     Jeanet probeerde op te staan. Haar mobiel trilde. 
     ‘Een daverend succes,’ hoorde ze Harry zeggen.
     Bloedend strompelde ze naar het toilet en kreunde.

Voor de tweede maal die dag ging de deurbel. Jeanet schrok en keek door het spionnetje. Daar stond de journalist. Jeanet opende de deur en vroeg: ‘Ben je niet mee?’
     ‘Mag ik binnenkomen?’ zei de journalist, ‘Eerlijk gezegd, het gaat me om uw verhaal.
     ‘Wat aardig van u, zei Jeanet met gebroken stem, ‘maar het gaat toch om Harry?’