Aangepaste versie: 

Fientje rukte aan de mouw van haar mama. 'Mama, mag ik zo'n roze faminglo?' 

'Een wat?' vroeg mama afwezig. 

'Een faminglooo,' dreunde Fientje. Ze wees ongeduldig op de roze opblaasflamingo's die in de rekken lagen. 

'Ah, een flamingo,' verbeterde mama. 'Wat ga je daar mee doen? We hebben geen zwembad en we kunnen niet op reis gaan. Dat heb ik je al uitgelegd.' 

'Maar ik wil zo'n roze fa-fla flaminglo! Ik ga die in mijn kamer zetten en dan zal me die beschermen.' 

Mama zuchtte. Ze kreeg een diepe frons in haar voorhoofd. 

'Ok, goed dan. Maar dan moet je wel beloven dat je er heel goed zorg voor draagt.' 

Fientje knikte driftig. 'Dat zal ik doen, mama!' Ze sloeg haar armpjes om haar mama heen. 'Je bent de liefste mama van de hele wereld!' 

Drie weken later 

Aan het raam verscheen een man met een brandweerhelm. 

'We komen jullie redden, mevrouw! Geef je dochter maar aan mij, ik breng haar veilig naar beneden.'

Mama liep met Fientje naar het raam. 

'Laat je flamingo maar hier liggen. Nu ga je even met de brandweerman mee. Mama komt zo.' 

'Nee! Ik wil mijn faminglo! Hij zal me beschermen! Ik wil met jou en faminglo naar beneden!'

'Fientje,' begon mama.

'Laat maar mevrouw, ik krijg haar flamingo wel mee naar beneden,' zei de brandweerman vriendelijk. Hij richtte zich naar Fientje. 'Kijk, je mag je flamingo meenemen, maar mama moet na jou naar beneden gaan. Goed? Je zal je mama naar beneden zien gaan.' Fientje kalmeerde. Mama gaf Fientje met haar flamingo aan de brandweerman. 

Fientje was beneden aan de ladder. Ze werd in een reddingsbootje gezet, samen met de brandweerman. Nu zag ze pas goed hoe hoog het water rond de huizen stond. Ze greep haar flamingo stevig beet terwijl haar hart zich samenkneep. 

Het bootje schommelde gevaarlijk en kantelde naar rechts. Fientje gleed uit mama's armen het water in.  Ze worstelde om boven water te komen. De doodsangst klemde zijn ijzige vingers om haar hart.

Fientje voelde iets glads tegen haar wang. Haar faminglo! Ze greep het stevig vast en slaagde erin op de flamingo te kruipen.

Daar, in de verte, zag ze droog land en het reddingsbootje waarin mama zat. Mama en de brandweermannen kwamen naar haar toe. Ze was veilig nu. Ze zou het redden, dankzij faminglo.

-------‐------------------------------------------------------------

Fientje rukte aan de mouw van haar mama. 'Mama, mag ik zo'n roze faminglo?' 

'Een wat?' vroeg mama afwezig. 

'Een faminglooo,' dreunde Fientje. Ze wees ongeduldig op de roze opblaasflamingo's die in de rekken lagen. 

'Ah, een flamingo, Fientje,' verbeterde mama. 'Wat ga je daar mee doen? We hebben geen zwembad en we kunnen niet op reis gaan. Dat heb ik je al uitgelegd, Fientje.' 

'Maar ik wil zo'n roze fa-fla flaminglo! Ik ga die in mijn kamer zetten en dan zal me die beschermen.' 

Mama zuchtte. Ze kreeg een diepe frons in haar voorhoofd. 

'Ok, goed dan, Fientje. Maar dan moet je wel beloven dat je er heel goed zorg voor draagt.' 

Fientje knikte driftig. 'Dat zal ik doen, mama!' Ze sloeg haar armpjes om haar mama heen. 'Je bent de liefste mama van de hele wereld!' 

Drie weken later 

Aan het raam verscheen een man met een brandweerhelm. 

'We komen jullie redden, mevrouw! Geef je dochter maar aan mij, ik breng haar veilig naar beneden.'

Mama liep met Fientje naar het raam. 'Laat je flamingo maar hier liggen, Fientje. Nu ga je even met de brandweerman mee. Mama komt zo.' 

'Nee! Ik wil mijn faminglo! Hij zal me beschermen! Ik wil met jou en faminglo naar beneden!'

'Fientje,' begon mama.

'Laat maar mevrouw, ik krijg haar flamingo wel mee naar beneden,' zei de brandweerman vriendelijk. Hij richtte zich naar Fientje. 'Fientje, heet je zo? Kijk, je mag je flamingo meenemen, maar mama moet na jou naar beneden gaan. Goed? Je zal je mama naar beneden zien gaan.' Fientje kalmeerde. Mama gaf Fientje met haar flamingo aan de brandweerman. 

Fientje was beneden aan de ladder. Ze werd in een reddingsbootje gezet, samen met de brandweerman. Nu zag ze pas goed hoe hoog het water rond de huizen stond. Ze greep haar flamingo stevig beet terwijl haar hart zich samenkneep. 

'Zie je, daar komt mama,' zei de brandweerman. Fientje keek omhoog en zag hoe haar mama geholpen werd door een tweede brandweerman. Eenmaal beneden kroop mama ook in de reddingsboot. De brandweerman overhandigde Fientje voorzichtig aan mama. 

Samen voeren ze weg door het water, onderwijl kijkend naar de ravage die het water had aangericht. Fientje kon niet geloven dat water zo krachtig kon zijn. Maar ze waren veilig nu. Daar, in de verte, zag ze droog land. Ze zouden het redden. Zij, mama en faminglo.