Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#360 - Requiem voor een roze zee

22 juli 2021 - 14:53

'Ella, waar blijf je?!' De stem van haar Bompi klinkt gejaagd, maar Ella – dertien jaar – weet dat het half gespeeld is.
'Ik koooommmm!' Snel grist ze de flamingo van het bankje waar ze zonet met z'n drieën hebben gepauzeerd. In een drafje loopt ze richting de oude man in het koeltepak, klaar om samen het laatste stukje richting meer te bewandelen.
Die voettocht startte anderhalf uur vroeger dan gepland – met dank aan Bompi's oldtimer Tesla, ooit spits bevonden maar nu toch, finaal platgeslagen door de hitte, achtergebleven in de garage.
Voor Ella was thuisblijven echter geen optie, zelfs al betekende dit kilometers ploegen over verzande wegen.
'Ella de Eigenzinnige strikes again!' had Bompi vertwijfeld uitgeroepen.

Hoe dichter ze bij het water komen, hoe meer kinderen er opduiken om zich samen met begeleider en opblaas-beest bij hen te voegen.
Alle deelnemers aan de tocht dragen hun door de staat voorziene koeltepak, het ene al wat meer uitgewoond dan het ander. 
Een onmisbaar attribuut in deze verzengende herfsthitte.
Voor Ella lijken het wel wandelende kopieën van de Heilige Drievuldigheid: Vaders, Zonen en hun Heilige (roze) Geesten, allen samen in één langgerekte, pastelkleurige begrafenisstoet.

Een laatste flauwe bocht brengt het meer in zicht, waarvan de aanblik Ella's adem doet stokken. Een benauwd knijpje in de hand van de oude man naast haar laat Bompi vragend opzij kijken.
'Schrik je van het zicht, Ellebout?'
'Ja.' Nauwelijks hoorbaar, gevolgd door: 'Is het water echt dood, Bompi?'
'Hypoxie, kindje. Jammer maar helaas. Geen zuurstof betekent ook geen leven.'
Voor haar staan nog tientallen kinderen te wachten om hun opgeblazen eerbetoon te water te laten. Honderden drijven er al rond die – in tegenstelling tot hun gevederde broertjes –  nog springlevend dansen van de ene naar de andere soortgenoot.
Een finaal eerbetoon aan een uitgestorven soort, het laatste slachtoffer in een woekerende klimaatcrisis.
Na een half uurtje aanschuiven is het eindelijk Ella's beurt. Voor ze de flamingo te water laat, aarzelt ze even. Ze streelt kort het kunsthoofdje.
'Ooit blazen we terug leven in alles wat we dood maakten.'
Ze meent het.

*

Bompi lonkt opzij naar zijn kleindochter, tegelijk trots en meewarig.
Misschien dat dat koppig rechtvaardigheidsgevoel haar generatie ooit naar een betere wereld zal leiden.
Zijn blik glijdt af naar de roze zee voor hem, deinend op dood water. 
Of misschien ... misschien is het al te laat.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juli 2021 - 14:59

Creatief! Machtig hoe de roze flamingo de ecologische crisis verbeeldt.

Sommige zinnen kunnen strakker, denk ik, maar dat is voor de coach. Erg graag gelezen.

 

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juli 2021 - 15:01

Ha Tudor,

Gruwelijk (stinkend) idee om tussen dode vissen te spelen met opblaas speelgoed. Je zet de toon van de toekomst mooi neer met de naar  oude dingen (die nu nog nieuw zijn), dat dit wel eens de realiteit kan zijn van onze kinderen.

 

Met afschuw gelezen (in de goede manier dat het mijn aandacht hield) Complimentje

 

MCH

Lid sinds

4 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juli 2021 - 16:30

Tudor, ik hoop dat dit niet de toekomst is, maar je kan wel gelijk gaan krijgen. 
Mooi geschreven. Maar of het loslaten van plastic veel helpt het dode water tot leven te wekken?

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juli 2021 - 17:46

@ Tonycoppo: bedankt!
Hier en daar wat kleine correcties aangebracht, in een poging het wat strakker te maken.

@ Darkvalley: merci! 
Misschien had ik het verhaal ook onder het thema "Horrorzomer" kunnen plaatsen. ;-)

@ MCH: Het kalf/de flamingo was toch al verdronken.

Lid sinds

4 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 juli 2021 - 18:20

Erg beklemmend, Tudor - wat bedoeld is als compliment.

Ik denk dat het hier en daar nog wel ietsje strakker kan. Ik zou bijvoorbeeld van "hun door de staat voorziene koeltepak" alleen "koeltepak" maken. De toevoeging haalt naar mijn idee de vaart eruit, en is ook niet nodig. En in "waarvan de aanblik Ella's adem vervolgens doet stokken" zou ik "vervolgens" schrappen. Maar dat zijn maar kleine dingetjes, verder heel mooi bedacht en uitgevoerd.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juli 2021 - 16:45

Hoi Tudor, met respect gelezen. Mooi beschreven met diepe betekenis.
Waarom schrijf je koeltepak en Ellebout cursief? En ook de twee zinnen in de laatste alinea. Mis ik hier iets?
Sommige zinnen kunnen wat strakker, Tony gaf het ook al aan. Ik denk bijvoorbeeld aan de volgende zinnen:

Hun voettocht was anderhalf uur vroeger dan gepland gestart --> Hun voettocht startte anderhalf uur vroeger dan gepland.

Voor Ella was thuisblijven echter geen optie geweest ---> Voor Ella was thuisblijven echter geen optie

Een zeurtje:  ... 'is het water echt dood, Bompi?' ---> is moet met een hoofdletter.

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 juli 2021 - 17:43

Hoi Fief,

Bedankt voor je feedback (en tips). Ik zat eerlijk gezegd wat vast in het "verstrakkingsproces" van mijn tekst. Ik staarde er mij blind op.
Dankzij jouw praktische voorbeelden is het mij nu toch (deels) gelukt. Ongetwijfeld is er nog ruimte voor verbetering, dus verdere tips zijn altijd welkom.:-)

Het gebruik van cursief bij koeltepak en Ellebout is inderdaad misschien onnodig. Gebruikt om aan te geven dat het hier om verzonnen woorden gaat. 
Bij de laatste alinea gebruikte ik het om duidelijk te maken dat het gedachten van Bompi zelf betreft; zonder cursief leken het wel uitspraken van een alwetende verteller.

Hoofdletter aangepast!

@ Aurora: ook bedankt voor jouw feedback!

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juli 2021 - 15:13

Ai hier had ik last van een kleine taalbarriere die er achteraf niet was. Omdat ik niet wist wat ‘bompi’ betekende en ik daar snel overheen las, begreep ik ook niet meteen wat je met koeltepak bedoelde en bedacht ik maar dat het om een swimsuit ging. Tja en die oldtimer Tesla was echt wel een duidelijke hint, maar ik was de draad kwijt. Door de reacties begon ik het achteraf te begrijpen. Nog een keer gelezen en ik vind het heel mooi. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juli 2021 - 15:44

Tudor, goed bedachte blik in de toekomst. Aan de lijst van opa's, bompa's, pappies, dadies, opies wordt een sympathieke bompi toegevoegd. Dat men in een al dode zee plastieken flamingo's gaat droppen lijkt wat tegenstrijdig, maar wie weet is het een nieuw ritueel van een of andere religie? Ik vind het wel belangrijk dat het 'koeltepak' iets is dat door de Staat ter beschikking gesteld wordt, net als onze vaccins tegenwoordig.

Lid sinds

13 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
26 juli 2021 - 8:49

Ha Tudor, sterk dystopisch verhaal. Met mooie zinnen als: 'in één langgerekte, pastelkleurige begrafenisstoet'. Soms schrijf je iets wat voor mij wat uit de toon valt. Bijvoorbeeld: 'Jammer maar helaas'. Misschien gewoon weglaten? Wat betreft cursief. Daar moet je erg mee oppassen. Bijvoorbeeld bij de laatste zinnen. Het zijn gedachten van Bompi. Zonder cursief ontstaat volgens mij geen verwarring omdat het helemaal is ingekaderd vanuit het perspectief van Bompi. Maar dat is een kleinigheid. Verder prima.