#360 Jessie

@Suzanne: goed opgebouwd verhaal met een spannend open einde. Zeurtje: betovert is met een 'd'.

ah...chips...ik wist t. Ik twijfelde....Dank je wel voor je zeurpuntje. Ben ik heel blij mee.

Smerige vogel. Het kan snel gaan. Goed verhaal Suz!

Prachtig verhaal, Suz@nne!

Klein zeurtje: misschien zou je het nog op kunnen delen in alinea's, dan leest het nog beter. Nu is het eerste deel één grote lap tekst.

Hai Suz@nne

Met plezier gelezen maar sluit me aan bij Aurora. Een paar witregels zou ik toevoegen / het oog wil ook wat. :)

@Aurora Borealis dank! Ik heb het aangepast. 

Hoi Suzanne, heftig verhaal. Sommige zinnen mogen iets strakker, maar verder graag gelezen.

@Fief wat bedoel je met strakker? 

Graag gelezen. Je zou zelfs kunnen overwegen om bij het eerste sterretje te stoppen.

Hoi Suzanne, met strakker bedoel ik dat er in sommige zinnen woorden staan die je ook makkelijk weg kunt laten. Dat verhoogt de leesbaarheid van de zinnen, naar mijn mening.

Dan valt me ook het volgende op: het eerste deel van je verhaal vertel je vanuit het perspectief van een driejarig kind, hoe zij alles ziet. Daar hoort naar mijn idee ook het taalgebruik bij van een klein kind. Het kind beredeneert. Ze snapt dat het een vogel is, want het heeft vleugels, maar deze heeft geen echte vleugels dus het kan niet vliegen. Het is dus een nepvogel.
Als het kind niet weet dat het een flamingo is, dan klopt de zin "Ze had nog geen benul dat het een flamingo was" niet. Bij de meeuwen doe je het wel op haar niveau. (die rare wit met grijze exemplaren).

Vanaf het eerste sterretje kun je vanuit de moeder schrijven. Na het tweede sterretje kun je "de grote vogel" flamingo noemen.

Het enige dat je op zo’n moment kon doen, was geduldig afwachten en als je nog geen besef van tijd hebt, dan is dat niet moeilijk. Bovendien werd ze weer afgeleid door een brutale meeuw die wel heel dichtbij kwam. 

Ook hier veel uitleg en vanuit het perspectief van het kind klopt het taalgebruik niet. Een kind kan niet wachten.
Strakker: Nu moest ze wachten tot zij ermee mocht spelen, dat vond ze wel lastig. Het duurde zo lang. 
Ze werd afgeleid door een brutale meeuw die wel heel dichtbij kwam. (als ze het eerder heeft over rare grijs met witte exemplaren, snapt ze hier ook niet dat het een meeuw is). 

Die grote kinderen waren een beetje te wild. Renden pal langs haar heen.

Die grote kinderen renden wild langs haar heen.

Van schrik moest ze er bijna van huilen, maar toen viel haar oog op de onbemande roze opblaasbare flamingo. Ze mocht hem vast wel even aanraken.

Van schrik moest ze er bijna van huilen, maar toen zag ze dat de grote, roze vogel alleen was. Ze mocht hem vast wel even aanraken. (onbemand en opblaasbare flamingo zal het kind niet denken)

Het lukte haar niet alleen, maar het geluk wilde dat ze werd geholpen door een ander meisje.

Het lukte haar niet alleen, maar ze kreeg hulp van een ander meisje.

Schuddebuiken van het lachen, deed hij.

Hij schudde van het lachen.

@Fief dank je wel! Hier ga ik even op kauwen. 

Een verhaal dat binnenkomt. Dat van die strakkere zinnen klopt wel (ben ook soms in hetzelfde bedje ziek), maar dat doet op zich geen afbreuk aan je verhaal.

Mooie invulling van de opdracht.