Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
- Gewone gebruiker
#359 Oost west...
Ik schrik wakker. Mijn hart raast, mijn nachthemd is nat van het zweet. Met trillende handen probeer ik de angstdromen van afgelopen nacht uit mijn ogen te wrijven. Tevergeefs. De onrust blijft, want ook de werkelijkheid klopt niet.
Het schreeuwerige dekbedovertrek, het lage houten plafond en het hoogpolig tapijt. Dit is niet mijn slaapkamer. Tranen prikken als ik denk aan mijn eigen bed, de frisse lakens, mijn lievelingsfoto op het nachtkastje.
Wat doe ik hier? 1000 kilometer ver verwijderd van mijn huis. Of was het 100.000 kilometer?
"Maaaaam!"
Luuk springt op het bed en slaat zijn mollige armpjes om me heen. Ik begraaf mijn neus in zijn blonde krullen en snuif de vertrouwde geur op. Even verdwijnt de beklemming.
"Mam, we gaan met de kano varen!"
Luuk ontworstelt zich aan mijn armen en kijkt me met glinsterende ogen aan.
"Leuk hè mam! Kom!" Hij trekt ongeduldig aan mijn arm.
Voor mijn geestesoog doemen roestige bordjes met het woord 'danger' op. Ik voel het ijskoude water aan mijn enkels trekken, hoor het ruizen van de verraderlijke stroming.
Mijn maag knijpt samen als ik eraan denk dat diezelfde stroming me nog verder van huis zal voeren.
Ik leg een hand op mijn buik om de opkomende misselijkheid te bezweren en stap achter Luuk aan naar buiten.
De zon regeert in een strakblauwe hemel; de lucht boven de tuintegels trilt, nu al, in de vroege ochtend. Een beginnende hoofdpijn klopt achter mijn slapen.
"Marlies!" Mijn man zwaait enthousiast. Er ligt een grote gele kano naast hem in het gras.
"Afleiding!" Hij wijst naar het gevaarte. "De beste remedie tegen heimwee."
Hoi Chantal, geen vakantie…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Chantal, geen vakantie maar een gedwongen vertrek voor het wassende water. Dat is op dit moment de ultieme horror. Mooi geschreven.
Hallo EdwinenofChantal. Een…
Lid sinds
6 jaar 5 maandenRol
Hallo EdwinenofChantal. Een verhaal dat me boeide en verwarde omdat de clou me ontgaat. De kano ligt in het gras dus een overstroming kan het niet zijn. Ik vraag me af of de zin: Mijn maag knijpt samen als ik eraan denk dat diezelfde stroming me nog verder van huis voert. niet "zal voeren" moet zijn?
Ik klink wellicht strenger dan nodig, want ik heb het verhaal echt wel met plezier gelezen.
Vraagtekentje achter…
Lid sinds
6 jaar 4 maandenRol
Vraagtekentje achter kilometer. Of nee, die hele zin kan weg. Die voegt niets toe. Wat een originele manier om heimwee over te brengen. De horror was er al, maar krijgt aan het eind een naam. Niemand kan meer zeggen dat het allemaal wel meevalt. En wat een rots, die man.
Mooi, Chantal! Heimwee is de…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Mooi, Chantal! Heimwee is de horror die van binnen zit. Ben voorstander van het handhaven van de 100.000 kilomer - met een vraagteken. @Tilma: voegt nmm gevoel toe. En de laatste zin direct achter "het gevaarte" - geen harde return.
De horror, inderdaad. Waarom…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
De horror, inderdaad. Waarom zou een mens zo ver reizen als het doel thuis ligt. Ik vind dat je me goed meeneemt en laat voelen wat de hp doormaakt.
Eens over de harde return opmerking en het vraagteken.
Geslaagd verhaal.
Fief, dank voor je reactie!…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Fief, dank voor je reactie! In het licht van de huidige gebeurtenissen, had dit zomaar de insteek kunnen zijn. Het was echter toch vooral de heimwee die ik hier wilde beschrijven.
@Carneli, het was ook zeker geen overstroming. Eigenlijk is er geen vuiltje aan de lucht. Voor de hp is echter alles buiten haar vertrouwde wereld horror. En dank voor je tip; ik pas het aan!
Tilma, ik laat de 100.000 kilometer toch staan. Ik schreef het, zoals Bob ook aangeeft, met een duidelijk doel. Voor Marlies had ze net zo goed aan het andere eind van de wereld kunnen zitten. Zo ver verwijderd van huis voelt ze zich. Dat vraagteken neem ik wel mee. Tja, en die man; daar heeft ze echt wat aan 🙃
Bob, dank voor je reactie! Vraagteken en harde return zijn aangepast.
Hadeke, ik sprak ooit een dame met een extreme vorm van heimwee. Ze werd letterlijk ziek van iedere reis die ze ondernam en begreep niets van de reislust van andere mensen.
Mooi geschreven! Ik heb zelf…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Mooi geschreven! Ik heb zelf nooit last van heimwee maar ik kan me nu goed inbeelden hoe het moet voelen.
een origineel verhaal Ik…
Lid sinds
6 jaar 2 maandenRol
een origineel verhaal
Ik sluit me aan bij de feedback van Carnelli
wat betreft de km's ben ik het met Tilma eens.
De horror in het alledaagse…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
De horror in het alledaagse. Mooi! Geen Mongoolse spookhorden bij jou, maar het zeer herkenbare onrustig gedraaf van het zieltje. Ik kon meevoelen met het hp, dus je verhaal is wat mij betreft zeker geslaagd.
Graag gelezen, goed…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Graag gelezen, goed geschreven.
Toch maar oppassen met die Luuk. Misschien vanavond worteltjes ipv chips voor de televisie.
Heel mooi gedaan! Ik zie het…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Heel mooi gedaan! Ik zie het helemaal voor me door je omschrijvingen en je laat zelfs de mensen zonder heimwee voelen wat heimwee is, heel goed.