Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#359 Oost west...

16 juli 2021 - 12:33

Ik schrik wakker. Mijn hart raast, mijn nachthemd is nat van het zweet. Met trillende handen probeer ik de angstdromen van afgelopen nacht uit mijn ogen te wrijven. Tevergeefs. De onrust blijft, want ook de werkelijkheid klopt niet.
Het schreeuwerige dekbedovertrek, het lage houten plafond en het hoogpolig tapijt. Dit is niet mijn slaapkamer. Tranen prikken als ik denk aan mijn eigen bed, de frisse lakens, mijn lievelingsfoto op het nachtkastje.
Wat doe ik hier? 1000 kilometer ver verwijderd van mijn huis. Of was het 100.000 kilometer?

"Maaaaam!"
Luuk springt op het bed en slaat zijn mollige armpjes om me heen. Ik begraaf mijn neus in zijn blonde krullen en snuif de vertrouwde geur op. Even verdwijnt de beklemming.
"Mam, we gaan met de kano varen!"
Luuk ontworstelt zich aan mijn armen en kijkt me met glinsterende ogen aan.
"Leuk hè mam! Kom!" Hij trekt ongeduldig aan mijn arm.

Voor mijn geestesoog doemen roestige bordjes met het woord 'danger' op. Ik voel het ijskoude water aan mijn enkels trekken, hoor het ruizen van de verraderlijke stroming.
Mijn maag knijpt samen als ik eraan denk dat diezelfde stroming me nog verder van huis zal voeren.
Ik leg een hand op mijn buik om de opkomende misselijkheid te bezweren en stap achter Luuk aan naar buiten.

De zon regeert in een strakblauwe hemel; de lucht boven de tuintegels trilt, nu al, in de vroege ochtend. Een beginnende hoofdpijn klopt achter mijn slapen.
"Marlies!" Mijn man zwaait enthousiast. Er ligt een grote gele kano naast hem in het gras.
"Afleiding!" Hij wijst naar het gevaarte. "De beste remedie tegen heimwee."

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2021 - 12:54

Hoi Chantal, geen vakantie maar een gedwongen vertrek voor het wassende water. Dat is op dit moment de ultieme horror. Mooi geschreven. 

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2021 - 15:29

 Hallo EdwinenofChantal. Een verhaal dat me boeide en verwarde omdat de clou me ontgaat. De kano ligt in het gras dus een overstroming  kan het niet zijn. Ik vraag me af of de zin: Mijn maag knijpt samen als ik eraan denk dat diezelfde stroming me nog verder van huis voert. niet "zal voeren" moet zijn? 

Ik klink wellicht strenger dan nodig, want ik heb het verhaal echt wel met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2021 - 16:02

Vraagtekentje achter kilometer. Of nee, die hele zin kan weg. Die voegt niets toe. Wat een originele manier om heimwee over te brengen. De horror was er al, maar krijgt aan het eind een naam. Niemand kan meer zeggen dat het allemaal wel meevalt. En wat een rots, die man.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2021 - 21:54

Mooi, Chantal! Heimwee is de horror die van binnen zit. Ben voorstander van het handhaven van de 100.000 kilomer - met een vraagteken. @Tilma: voegt nmm gevoel toe. En de laatste zin direct achter "het gevaarte" - geen harde return.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
16 juli 2021 - 22:47

De horror, inderdaad. Waarom zou een mens zo ver reizen als het doel thuis ligt. Ik vind dat je me goed meeneemt en laat voelen wat de hp doormaakt.

Eens over de harde return opmerking en het vraagteken.

Geslaagd verhaal.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 juli 2021 - 8:22

Fief, dank voor je reactie! In het licht van de huidige gebeurtenissen, had dit zomaar de insteek kunnen zijn. Het was echter toch vooral de heimwee die ik hier wilde beschrijven. 

@Carneli, het was ook zeker geen overstroming. Eigenlijk is er geen vuiltje aan de lucht. Voor de hp is echter alles buiten haar vertrouwde wereld horror. En dank voor je tip; ik pas het aan!

Tilma, ik laat de 100.000 kilometer toch staan. Ik schreef het, zoals Bob ook aangeeft, met een duidelijk doel. Voor Marlies had ze net zo goed aan het andere eind van de wereld kunnen zitten. Zo ver verwijderd van huis voelt ze zich. Dat vraagteken neem ik wel mee. Tja, en die man; daar heeft ze echt wat aan 🙃

Bob, dank voor je reactie! Vraagteken en harde return zijn aangepast.

Hadeke, ik sprak ooit een dame met een extreme vorm van heimwee. Ze werd letterlijk ziek van iedere reis die ze ondernam en begreep niets van de reislust van andere mensen.

 

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2021 - 8:49

een origineel verhaal

Ik sluit me aan bij de feedback van Carnelli

wat betreft de km's ben ik het met Tilma eens. 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2021 - 11:03

De horror in het alledaagse. Mooi! Geen Mongoolse spookhorden bij jou, maar het zeer herkenbare onrustig gedraaf van het zieltje. Ik kon meevoelen met het hp, dus je verhaal is wat mij betreft zeker geslaagd.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2021 - 11:04

Graag gelezen, goed geschreven.

Toch maar oppassen met die Luuk. Misschien vanavond worteltjes ipv chips voor de televisie.